Íslenski boltinn

Umfjöllun: Stjarnan skoraði fimm í Laugardalnum

Benedikt Bóas Hinriksson á Laugardalsvelli skrifar
Mynd/Valli
Stjarnan vann sinn anna leik á útivelli í röð er liðið gerði sér lítið fyrir og vann 5-2 sigur á Fram sem tókst þó að skora sín fyrstu mörk á Íslandsmótinu í kvöld.

Það höfðu ekki margir trú á því að þessi leikur yrði jafn skemmtilegur og raun ber vitni. Fyrri hálfleikur var magnaður þar sem Arnar Gunnlaugsson var í aðalhlutverki. Arnar var gjörsamlega óstöðvandi og skoraði tvö mörk og lék við hvurn sinn fingur. Sá gamli er enn í fantaformi og hló oft af varnarmönnum Stjörnunnar. Nema kannski þegar hann lenti í kapphlaupi við Daníel Laxdal. Þá hló Jóhann að Arnari.

Fyrri hálfleikur var eign Arnars og Framarar voru verðskuldað 2-1 yfir í hálfleik. Fyrst skoraði Arnar laglegt mark, boltanum var spyrnt til baka til Ögmundar í markinu sem nelgdi boltanum til Arnars sem skoraði fallegt mark. Hann átti eftir að gera alveg helling áður en hann lét vaða en sýndi enn og aftur töfrana sem eru í þessum fallega vinstri fót.

Halldór Orri jafnaði reyndar leikinn í milli, með laglegu marki en Arnar sá til að Fram færi með forystu í hálfleik þegar hann skoraði úr vítaspyrnu. Sendi Magnús Karl í vitlaust horn og allt. En Arnar hafði fengið einhvert högg á sig og þurfti að fara af velli og þá voru góð ráð dýr. Þorvaldur Örlygsson sendi Hlyn Atla inná. Með fullri virðingu fyrir honum er hann enginn Arnar Gunnlaugs.

Fram liðið hrundi og Stjarnan vann síðari hálfleikinn 4-0. Þetta var hreinlega aftaka, niðurlæging og jafnvel smá grín.

Allt gekk upp á meðan einfaldir hlutir eins og að taka á móti boltanum vafðist fyrir leikmönnum Fram. Til að toppa allt saman skoraði Jón Guðni Fjóluson sjálfsmark. Síðari hálfleikur snérist upp í martröð og enginn steig upp til að taka ábyrgð. Enginn reyndi, enginn gerði einhvern veginn neitt. Menn bara stóðu og létu niðurlægja sig. Enda voru þeir fegnir þegar dómari leiksins flautaði af.

Það skal þó benda á að ef Tómas Leifsson og Ívar Björnsson hefðu verið með toppstykkið rétt skrúfað á hefðu Framarar getað náð einhverju út úr þessum leik. Báðir klúðruðu algjörum dauðafærum þar sem kæruleysið fór með þá. Ívar leit hrikalega illa út í sínu færi en hann reyndi að leika á Magnús, sem var búinn að lesa hreyfinguna hans árið 2002, og reyndi síðan að fiska víti með því að fleygja sér í jörðina. Gjörsamlega glórulaus ákvörðun vitandi að það séu sjónvarpsmyndavélar og harðir gagnrýnendur leikaraskapsins út um alla internetveggi. Hann fær væntanlega einhver skammarverðlaun frá Harmageddon - það hlýtur bara að vera. 

Það höfðu ekki margir trú á því að þessi leikur yrði jafn skemmtilegur og raun ber vitni. Fyrri hálfleikur var magnaður þar sem Arnar Gunnlaugsson var í aðalhlutverki. Arnar var gjörsamlega óstöðvandi og skoraði tvö mörk og lék við hvurn sinn fingur. Sá gamli er enn í fantaformi og hló oft af varnarmönnum Stjörnunnar. Nema kannski þegar hann lenti í kapphlaupi við Daníel Laxdal. Þá hló Jóhann að Arnari.

Fyrri hálfleikur var eign Arnars og Framarar voru verðskuldað 2-1 yfir í hálfleik. Fyrst skoraði Arnar laglegt mark, boltanum var spyrnt til baka til Ögmundar í markinu sem nelgdi boltanum til Arnars sem skoraði fallegt mark. Hann átti eftir að gera alveg helling áður en hann lét vaða en sýndi enn og aftur töfrana sem eru í þessum fallega vinstri fót.

Halldór Orri jafnaði reyndar leikinn í milli, með laglegu marki en Arnar sá til að Fram færi með forystu í hálfleik þegar hann skoraði úr vítaspyrnu. Sendi Magnús Karl í vitlaust horn og allt. En Arnar hafði fengið einhvert högg á sig og þurfti að fara af velli og þá voru góð ráð dýr. Þorvaldur Örlygsson sendi Hlyn Atla inná. Með fullri virðingu fyrir honum er hann enginn Arnar Gunnlaugs.

Fram liðið hrundi og Stjarnan vann síðari hálfleikinn 4-0. Þetta var hreinlega aftaka, niðurlæging og jafnvel smá grín.

Allt gekk upp á meðan einfaldir hlutir eins og að taka á móti boltanum vafðist fyrir leikmönnum Fram. Til að toppa allt saman skoraði Jón Guðni Fjóluson sjálfsmark. Síðari hálfleikur snérist upp í martröð og enginn steig upp til að taka ábyrgð. Enginn reyndi, enginn gerði einhvern veginn neitt. Menn bara stóðu og létu niðurlægja sig. Enda voru þeir fegnir þegar dómari leiksins flautaði af.

Það skal þó benda á að ef Tómas Leifsson og Ívar Björnsson hefðu verið með toppstykkið rétt skrúfað á hefðu Framarar getað náð einhverju út úr þessum leik. Báðir klúðruðu algjörum dauðafærum þar sem kæruleysið fór með þá. Ívar leit hrikalega illa út í sínu færi en hann reyndi að leika á Magnús, sem var búinn að lesa hreyfinguna hans árið 2002, og reyndi síðan að fiska víti með því að fleygja sér í jörðina. Gjörsamlega glórulaus ákvörðun vitandi að það séu sjónvarpsmyndavélar og harðir gagnrýnendur leikaraskapsins út um alla internetveggi. Hann fær væntanlega einhver skammarverðlaun frá Harmageddon - það hlýtur bara að vera.



Fleiri fréttir

Sjá meira


×