Fjallað var um nýtt vörumerki Olís í kvöldfréttum Stöðvar 2 í gær en hér fyrir neðan má sjá samanburð á gamla og nýja merkinu.

„Þetta er auðvitað sögufrægt vörumerki og búið að standa tímans tönn. Ég held að það hafi verið sirka hálf öld sem það hefur enst, þannig að það hefur sannað gildi sitt og er geggjað vörumerki. En tímarnir breytast og þarfirnar í þessum myndheimi öllum með. Og við reyndum nú að sýna mikla virðingu gagnvart sögunni í þessari breytingu,“ sagði Frosti Ólafsson framkvæmdastjóri Olís um nýja merkið í kvöldfréttum.
En hvað segir sagan? Fréttastofa gerði sér ferð í Vesturbæ Reykjavíkur og heimsótti þar Þröst Magnússon grafískan hönnuð, manninn sem hannaði gamla Olís-merkið fyrir tæpum fimmtíu árum síðan. Hann rekur ekki minni til þess hvenær nákvæmlega hann hannaði merkið, það hafi þó verið einhvern tímann í kringum 1976.
„Þó þetta sé einfalt þá er þetta ekkert hrist fram úr erminni. Það voru óteljandi tillögur gerðar og lagt fyrir marga fundi hjá Olíufélaginu. Svo smám saman varð þetta svona hámarkseinföldun á merkið, sem átti samt að minna á gamla BP-merkið að einhverju leyti. Gamla BP-merkið er náttúrulega ákaflega einfalt, það eru bara tveir stafir á grænum fleti. Og það er það sama með þetta. Þetta er eiginlega útgangspunkturinn,“ segir Þröstur.
Rætt var við Þröst í kvöldfréttum Stöðvar 2 í gær. Innslagið má sjá hér fyrir neðan.
„Ég get ekkert farið að skipta mér af því“
Hann telur að þrátt fyrir upphrópanir á netinu muni fólk almennt ekki sjá mikinn mun á gamla og nýja merkinu. En ráða má af orðum hans að hefði hann fengið að ráða hefði ekki endilega verið ráðist í andlitslyftingu hjá Olís.
„Eftir því sem mér skildist, ég auðvitað veit ekki alla hluti um þessa fyrirhuguðu breytingu, þá var þetta hannað til þess að væri þægilegra að eiga við alls konar grafískar útfærslur. Svipað eins og við sjáum með Bónus-grísinn, nýja merkið, það er hægt að „anímera“ hann og láta hann gera hitt og þetta,“ segir Þröstur (og skýtur því raunar að fréttamanni að honum hafi þótt yfirhalningin á Bónusgrísnum ágætlega heppnuð).
„En mér sýndist nú að væri alveg hægt að gera það með gamla merkinu, þannig að ég sá ekki tilganginn. En auðvitað verða þeir að ráða þessu sem þarna eru í stjórn. Ég get ekkert farið að skipta mér af því. Það er hins vegar alþekkt að merkjum er breytt, til dæmis merki olíufélaganna BP og Shell. Þau hafa breyst mikið frá stofnun og má nefna óteljandi önnur dæmi. En til þess að breytingin eigi rétt á sér verður hún að gera eitthvert gagn og það getur verið að sé eitthvað sem ég þekki ekki sem mælir með breytingunni,“ segir Þröstur.
„Annars finnst mér það vera ókostur að vera að breyta gömlu og grónu merki sem allir þekkja. Ég sé engan tilgang í því.“

Með síðustu vörumerkjunum á ferlinum
Þröstur er fæddur 1943 og á að baki langan feril sem grafískur hönnuður. Hann stofnaði auglýsingastofu árið 1967, þá 24 ára, og hafði unnið með skóla árin fimm á undan. Í seinni tíð einbeitti Þröstur sér einna helst að hönnun frímerkja og var ansi afkastamikill í þeim geira.
„Þetta var orðinn gríðarlegur fjöldi fyrir rest, á þriðja hundrað ef ég man rétt.“
„Og svo er ég í auglýsingateikningu og -gerð í nokkur ár. En Olís-merkið er nú með þeim síðustu sem ég hef gert í sambandi við hreina auglýsingagerð. Síðan þegar ég fór að vinna meira fyrir Seðlabankann og Póst og síma og í sambandi við bækur þá hef ég ekki unnið mikið í auglýsingum. Eiginlega eingöngu í annars konar verkefnum.“
Kanntu kannski betur við þig þar?
„Það er meira gefandi að mörgu leyti, nú er ég ekki að tala niður til auglýsinganna. En þær hafa sín takmörk því þetta er náttúrulega fyrst og fremst tæki til að selja. Og það má ekkert líta fram hjá því, þó að mann langi til að gera eitthvað skemmtilegt þá þarf maður að vera sannfærður um það, að það sé eitthvað gagn af þessu fyrir kúnnann til að selja sína vöru. Hann er að borga fyrir það. Og þó að frímerki og mynd séu söluvara líka þá gilda svolítið önnur lögmál, það er meira í ætt við myndlist.“
Sköpunarverkið alltaf í sjónvarpinu
Olís-merkið er alls ekki það eina sem landsmenn kannast við úr smiðju Þrastar. Á meðal annarra verka hans eru merki Alþingis og Seðlabanka Íslands. Hið síðarnefnda má jafnframt finna á annarri hlið allrar myntar sem notuð er í dag. Og Þröstur hugsar hlýtt til merkisins.
„Á meðan maður var að vinna í gamla daga þá var uppáhalds merkið bara það síðasta sem maður vann, þangað til eitthvað annað kom í ljós. Ég setti reyndar ansi mikla vinnu í Seðlabankamerkið. Þetta var samkeppni á sínum tíma um bakhlið á mynt. Tilgangurinn var bara að einfalda skjaldamerkið. Mér fannst alltaf vænt um þetta merki,“ segir Þröstur.
„Og þetta er alltaf í sjónvarpinu. Nánast alltaf þegar er minnst á Seðlabankann kemur mynd af merkinu. Og það er ansi oft talað um Seðlabankann. Og ég held að bankinn vilji nú halda í þetta óbreytt.“