Sakfelldur fyrir nauðgun í héraðsdómi, sýknaður í Landsrétti og Hæstiréttur tekur áfrýjun ekki fyrir

Þau höfðu þá búið saman í einhver ár og voru gift.

Í stuttu máli sagt þá áttu hjónin í vandræðum í hjónabandi þeirra og voru þau á hótelherbergi þar sem þau deildu rúmi. Hún hafði farið upp í rúm nokkrum mínútum á eftir manninum og skömmu eftir það hafi hann

Konan hafði haldið því fram að maðurinn hefði sett fingur í leggöng hennar en hann mótmælti því og sagðist hafa strokið á henni kynfærin.

Þau sögðu bæði að við mótmæli hennar hefði hann hætt og beðist afsökunar. Í úrskurði Landsréttar segir að ekki hafi verið ljóst að maðurinn hafi gert sér ljóst að konan gæti ekki spornað gegn áleitni hans vegna svefndrunga og hafi ákveðið að nýta sér það ástand til að brjóta á henni. Viðbrögð hans við mótmælum hennar bendi til þess að svo hafi ekki verið.

Héraðsdómur hafði áður sagt að sannað væri yfir skynsamlegan vafa að maðurinn hefði stungið fingrum sínum í leggöng konunnar og var hann sakfelldur og gert að sitja í fangelsi í tvö ár.

Áhugasamir geta lesið dóma bæði Landsréttar og Héraðsdóms Norðurlands eystra hér.

Sögðu úrskurð Landsréttar rangan

Ríkissaksóknari fór fram á að áfrýjun úrskurðar Landsréttar yrði tekin fyrir í Hæstarétti. var það gert á þeim grundvelli að úrskurður Landsréttar hefði „bersýnilega“ verið rangur.

Til viðbótar við það að ekki hafi verið tekin afstaða til þess hvort maðurinn hefði gert það sem hann var ákærður fyrir né sönnunargildis mannsins og konunnar, hafi því verið haldið fram í úrskurði Landsréttar að nægilegt hafi verið að maðurinn hafi hætt eftir að konan mótmælti kynferðislegri háttsemi hans.

Ríkissaksóknari sagði úrskurð Landsréttar gefa í skyn að athafnaleysi brotaþola dugi sem samþykki þegar viðkomandi er í hjúskap með geranda. Það fari gegn sjónarmiðum um samþykki, sjálfsákvörðunarrétt og kynfrelsi brotaþola, sem sé grundvöllur réttinda sem 194. grein almennra hegningarlaga eigi að vernda.

„Hann [Ríkissaksóknari] telur mikilvægt að fá úrlausn Hæstaréttar um það atriði hvort önnur viðmið gildi en endranær hvað varðar kynfrelsi fólks þegar gerandi og brotaþoli eru hjón eða sambúðarfólk,“ segir í ákvörðun Hæstaréttar.

Í ákvörðuninni segir að af gögnum málsins verði ekki séð að málið hafi verulega almenna þýðingu umfram þær dómsúrlausnir sem þegar hafi litið dagsins ljós. Ekki sé heldur mikilvægt af öðrum ástæðum að fá úrlausn Hæstaréttar um atriði málsins.

Þar segir enn fremur að í dómi Landsréttar séu annmarkar að ekki sé fjallað með skýrum hætti um sönnunargildi framburðar mannsins og konunnar. Þeir annmarkar séu þó ekki svo miklir að hægt sé að telja dóminn rangan að efni eða formi.

Þar að auki sé sýkna Landsréttar að miklu leyti byggð á sönnunargildi munnlegs framburðar og það mat verði ekki endurskoðað fyrir hæstarétti.

Því var beiðninni um áfrýjunarleyfi hafnað.