„Þetta utan á húsinu er glænýtt og ömurlega ljótt,“ segir Stefán Ingvar Guðmundsson einn þeirra sem ann staðnum. „Það hefur verið minniháttar veggjakrot inni í húsinu í langan tíma en þetta er miklu meira en hefur verið.“
Húsið hefur verið í eyði frá sjöunda áratug þessarar aldar og hefur talsvert látið á sjá eftir barning af hendi náttúrunnar. Til að mynda fauk þakið af því fyrir fáeinum árum og í raun stendur ekki margt annað eftir en steinninn. Jörðin hefur verið til sölu frá árinu 2011 en helmingur hennar er í einkaeigu en hinn helmingurinn í eigu ríkisins. Að norðan og vestan markast jörðin af Snæfellsjökulsþjóðgarði.
Margir tengja jörðina og húsið við Þórð Halldórsson refaskyttu sem ávallt kenndi sig við bæinn. Meðal annars er til Hollvinafélag Þórðar á Dagverðará og í fyrra var frumsýnd heimildarmynd um æviskeið hans.
„Þetta krot utan á er alveg nýtt. Vinkona mín var þarna í síðustu viku og þá var þetta ekki að sjá þannig þetta hefur komið um helgina. Það virðast vera einhver Chris og Lena sem hafa gert þetta því þau hafa merkt sér krotið. Þetta er alveg ömurlegt að fólk geti ekki sýnt náttúrunni og gömlum minjum virðingu,“ segir Stefán Ingvar.
Ólína Gunnlaugsdóttir sér um Samkomuhúsið á Arnarstapa en langaamma og langaafi hennar bjuggu á jörðinni auk afa hennar og ömmu.
„Margir ferðalangar lögðu leið sína á Dagverðará og þangað var gott að koma. Ég hugsa það sé þess vegna sem húsið og jörðin skipar þennan sess í hugum margra,“ segir hún og bætir við „að húsið hafi verið eins konar táknmynd fyrir gamla tímann sem aldrei kemur aftur. Það eru ekki það mörg hús frá þessum tíma sem enn standa upprétt.“
Ólína starfar í ferðaþjónustu en hún merkir ekki aukna vanvirðingu ferðamanna gegn náttúru og minjum landsins í takt við aukinn ferðamannastraum. „Þetta þekktist þegar ferðamenn voru færri og þetta þekkist enn. Það er misjafn sauður í mörgu fé.“
Viðmælendur Vísis segja að komið hafi upp hugmyndir um að taka til hendinni á Dagverðareyri en það hafi aldrei komist lengra en á það stig. Jörðin sé þekkt fyrir að ýmsar kynjaverur lifi þar en óvíst er hvað bíði íbúa hennar.
„Það er steinn í túni þarna þar sem huldufólk lifir með þrjú börn og skammt frá sjónum býr dvergur. Það eru líka til margar sögur af draugagangi á jörðinni,“ segir Ólína en hún telur ekki að Chris og Lena verði hundelt af vættum. „Ég efa það. Þetta eru bestu skinn en maður veit þó aldrei.“
