Rannsókn lögreglu, meðferð héraðssaksóknara og Landspítalanum var fundið flest til foráttu í ræðu Vilhjálms H. Vilhjálmssonar, lögmanns Steinu Árnadóttur, 62 ára hjúkrunarfræðings, sem er ákærð fyrir að valda dauða sjúklings, við lok aðalmeðferðar málsins í Héraðsdómi Reykjavíkur í dag. Steina er sökuð um að hafa þvingað tvo næringardrykki ofan í konu á sextugsaldri með þeim afleiðingum að hún kafnaði. Hún neitar sök.
Vilhjálmur hélt því fram að rannsókn lögreglu á málinu hefði verið í skötulíki og að hún hefði einkennst af rörsýn á skjólstæðing sinn. Ekki hafi hvarflað að lögreglu að taka skýrslu af sjúkraliða á vettvangi en Vilhjálmur sagði það augljóst að frumorsök andláts konunnar hafi mátt rekja til vanrækslu hans.
Vísaði hann þar til sjúkraliða sem sagðist hafa gefið sjúklingnum að borða þrátt fyrir að læknar hefðu gefið fyrirmæli um að konan ætti að vera á fljótandi fæði vegna ásvelgingarhættu. Fram kom við aðalmeðferðina að þau fyrirmæli hefðu ekki skilað sér. Vilhjálmur sagði sjúkraliðann hafa brotið starfsskyldur sínar með því að kynna sér ekki fyrirmælin um matinn.
Héraðssaksóknari hafi svo ákveðið að ákæra Steinu án þess að öll gögn lægju fyrir, þar á meðal innri rannsókn Landspítalans sem leiddi í ljós ýmislegt sem fór úrskeiðis í aðdraganda andlátsins. Embættið hefði skautað auðveldlega fram hjá ábyrgð spítalans sjálfs sem hann taldi augljóst að hefði haft stöðu sakbornings í málinu á tímabili.
Krufningarskýrslan fullkomlega ónýtt sönnunargagn
Vilhjálmur sagði í þessu ljósi að krufningarskýrsla sem var lögð fram væri fullkomlega ónýtt sönnunargagn í málinu þar sem læknar sem gerðu hana væru starfsmenn Landspítalans sjálfs. Hann sakaði þó læknana ekki um meinsæri í málinu. Niðurstaða þeirra var að dánarorsök konunnar hafi verið köfnun vegna vökva sem hún andaði að sér.
Fyrir utan krufningarskýrsluna hvíldi málið gegn Steinu á framburði þriggja samstarfskvenna hennar á vaktinni. Framburðir þeirra væru mengaðir vegna þess að þær hefðu rætt saman áður en þær lýstu atvikunum fyrst í atvikaskráningu Landspítalans, að mati Vilhjálms. Framburður kvennanna væri ótrúverðugur og út úr kú.
„Landspítalinn er með puttana í hvoru tveggja,“ sagði Vilhjálmur um krufningarskýrslunar og framburð kvennanna þriggja.
Hann þjarmaði fyrr í dag að starfsmanni stuðnings- og ráðgjafarteymis Landspítalans sem veitti konunum þremur og fleiri vitnum af deildinni ráðgjöf um hvernig væri að koma fyrir dóm. Spurði hann starfsmanninn meðal annars hvort það væri hlutverk spítalans að skipta sér af vitnaleiðslum í dómsmáli. Starfsmaðurinn sagði ráðgjöfina aðeins hafa falist í formi þess að koma fyrir dóm, ekki efnislegum framburði kvennanna.
Með hagsmuni af því að koma sökinni á Steinu
Lýsti Vilhjálmur framburði Steinu sem stöðugum og trúverðugum allt frá upphafi, ólíkt hinna þriggja. Samstarfsmennirnir hefðu haft umtalsverðra hagsmuna að gæta að varpa sök á Steinu og gera minna úr sínum hlut, sérstaklega sjúkraliði sem gaf konunni mat á föstu formi.
Steina lýsti því að hún hefði brugðist við eftir að stóð í sjúklingnum, bankað á bakið þannig að matur hrökk upp en síðan gefið nokkra sopa af drykk úr glasi til að hreinsa vélinda. Konurnar þrjár fullyrtu að Steina hefði látið halda konunni niðri á meðan hún hellti innihalda tveggja flaskna af næringardrykk upp í hana þar til hún missti meðvitund.
Vilhjálmur sagði að byggja yrði eingöngu á framburði Steinu um atvikin vegna ósamræmis í framburði hinna þriggja.
Steina hafi komið inn í aðstæður sem hún hafi ekki borið ábyrgð á. Staðið hafi í sjúklingnum vegna mistaka og vanrækslu annarra á deildinni. Hún hafi gert sitt besta til þess að bjarga konunni með því að banka hana og reyna að gefa að drekka.
Sjálfur fengi hann ekki skilið hvernig væri hægt að ákæra hana fyrir að valda dauða af líkindaásetningi þegar hún hefði gert allt það sem á undan var lýst og svo tekið beinan þátt í endurlífgun, hringt á neyðarlínu og fleira.
