„Að halda því fram fullum fetum, að ég hafi búið í meira en hálfa öld með barnaníðing mér við hlið (líklega án þess að hafa hugmynd um það – eða hvað?) er ekki bara lítilsvirðing við mig. Það er bull og þvaður. Hreint út sagt – uppspuni."

Svona skrifar Bryndís Schram, eiginkona Jóns Baldvins Hannibalssonar, en þarna svarar hún umfjöllun um Jón Baldin sem birtist í Nýju lífi þar sem ósiðsamleg bréf eftir hann til barnungrar frænku Bryndísar voru birt. Bæði Jón Baldvin og Bryndís birtu bréf sín á vef Jóns Baldvins en áður hafði Fréttatíminn greint frá þeim.

Bryndís hafnar þeim ásökunum sem birtust í blaðinu að frænka sína hefði orðið fyrir kynferðislegu áreiti á heimili þeirra strax á barnsaldri.

Bryndís hafnar því einnig alfarið fyrir hönd manns síns að hann hefði með einhverjum hætti tafið fyrir rannsókn málsins eins og að er látið liggja í umfjöllun Nýs lífs. En það er óumdeilt að málið tók óvanalega langan tíma í rannsókn hjá lögreglu og síðar ríkissaksóknara.

Jón Baldvin skrifar einnig grein þar sem hann útskýrir sína hlið á málinu. Þannig útskýrir hann ástæðuna fyrir því að hann hafi sent frænku eiginkonu sinnar bréfin:

„Hver er skýringin á því uppátæki að fara að skrifa henni Guðrúnu bréf úr ýmsum heimshornum, haustið 1998 (þegar hún er fjórtán ára) og svo árið 2001 (þegar hún er sautján ára)? Það er von að spurt sé. En ástæðan er einföld: Guðrún hafði verið kosin í ritnefnd skólablaðsins í Hagaskóla og trúði mér fyrir því þá um sumarið, að hana langaði svo til að læra að skrifa. Það var þess vegna, sem hún bað mig um að skrifa sér bréf. Ég tók því að sjálfsögðu vel og hvatti hana til að byrja á því að halda dagbók.

Í afsökunarbréfi mínu til Guðrúnar í apríl 2002 segir svo: „Bréfaskriftir mínar til þín frá erlendum borgum þykja kannski skondið uppátæki, en til þeirra var svo sannarlega ekki stofnað af illum hug til þess að særa eða meiða. Þvert á móti. Það byrjaði á því, að ég vildi hvetja þig til þess að halda dagbók. Til þess að skrifa um tilfinningar, væntingar og vonbrigði unglingsáranna. Beinlínis til að skrifa þig frá sársauka, efasemdum og kvíða. Til þess að reyna að kynnast sjálfum sér og læra að umbera sjálfan sig með kostum sínum og göllum. Ég hef engri manneskju kynnst hingað til, sem er gallalaus; en hversu mörgum hef ég ekki kynnst, sem eru tilfinningaheftir, þora ekki að tjá tilfinningar sínar, þora þar með ekki að lifa. Með þessu hugarfari hef ég skrifast á við fólk, sem mér þykir vænt um, konu mína, börnin mín, systkini og vini – og geri enn".

Hér má nálgast heimasíðu Jóns Baldvins.