Árni var sakfelldur fyrir að hafa eftir stutt átök við annan mann við Leifasjoppu, „stungið hann með hnífi í höfuðið vinstra megin fyrir ofan eyra með þeim afleiðingum að maðurinn hlaut skurð á höfði og slagæðarblæðingu úr höfuðleðri og náði áverkinn í gegnum fulla þykkt höfuðkúpunnar auk þess sem flísaðist upp úr höfuðkúpunni.“ Árni hefur neitað sök í málinu frá upphafi og haldið því fram að hann hafi aðeins varist árás mannsins sem hlaut stungusárið.
Sjá einnig: Árni Gils dæmdur í fjögurra ára fangelsi
Í vottorði sérfræðings í heila- og taugaskurðlækningum segir að brotaþoli hafi haft áverka á höfuðleðri og höfuðkúpu. Flísast hafi upp úr höfuðkúpunni en til þess þurfi talsverðan áverka eða högg. Áverkinn hafi náð í gegnum beinþykktina en ekki inn fyrir kúpuna sjálfa og hafi ekki valdið skemmd eða blæðingum í heila. „Ef eggvopnið hefði hins vegar gengið inn í heilavefinn hefði ekki verið að sökum að spyrja og áverkinn getað leitt til mikils varanlegs tjóns og jafnvel dauða.“
Verjandi sagði vitnisburð brotaþola þann ótrúverðugasta
Framburður sérfræðinga studdi að mati dómstólsins lýsingar brotaþola á áverkunum þó að þeir hafi ekki útilokað að þeir hefðu getað komið til fyrir slysni undir ákveðnum kringumstæðum. Þeir hafi útilokað að maðurinn hafi getað veitt sér áverkann sjálfur.Verjandi Árna, Oddgeir Einarsson, gagnrýndi rannsókn lögreglu og mat sérfræðinga við aðalmeðferð málsins. Lýsti hann vitnisburði brotaþola sem einum þeim ótrúverðugasta sem fram hefði komið í slíku máli. Biðlaði hann til dómstóla að ákærði ætti í ljósi þess skilið að njóta vafans.
Árni var dæmdur sekur um tilraun til manndráps og litu dómarar til þess að ekki hlutust miklar líkamlegar afleiðingar fyrir brotaþola af brotinu þrátt fyrir alvarleika þess. Auk þess var litið til þeirra tafa sem urðu á málinu vegna endurtekinnar málsmeðferðar. Var því refsing ákvörðuð fjögurra ára fangelsisvist.
