Björt Ólafsdóttir umhverfisráðherra sagði fyrr í vikunni að vænta mætti að búið yrði að rafbílavæða íslenska bílaflotann árið 2030. Bjarni segir að það gerist ekki af sjálfu sér. Til þess að árangur náist í þessum efnum þurfi stjórnvöld að stuðla að uppbyggingu hraðhleðslustöðva á landsbyggðinni.
Hann segir að stjórnvöld þurfi því að láta gjörðir fylgja orðum og tryggja að meira fé verði varið úr orkusjóði til að byggja upp innviðina í landinu fyrir rafbíla. Tölur bendi til þess að hið opinbera hafi innheimt 1,9 milljarða með gjöldum af bensíni og olíu í fyrra. Á sama tíma hafi orkusjóður varið tæplega 11 prósentum eða 200 milljónum í uppbyggingu rafhleðslustöðva. Hlutfallið þurfi að vera hærra.
„Það á bara að taka ákveðin prósent af þessum koltvísýringsskatti á jarðefnaeldsneyti og nýta það í þessi orkuskipti,“ segir hann.
Özur Lárusson, framkvæmdastjóri Bílgreinasambandsins, segir það borðleggjandi að ekki náist að skipta út núverandi bílaflota fyrir rafbíla og metanbíla þótt þróunin sé hröð. „Ef þú horfir á meðalaldur fólksbíla hér á landi þá er hann liðlega tólf ár og það er þá fullt af bílum sem eru eldri en það. Það eru heilmikil verðmæti fólgin í þessum flota og fólk er ekki tilbúið til að henda sínum bílum,“ segir Özur.
Hann segir raforkubílana líka vera mikla áskorun fyrir ferðaþjónustuna. „Nú er ég nýkominn af hálendinu. Hvernig á að leysa það? Nú eru vegirnir fyrst og fremst fyrir jeppa og ég er ekki farinn að sjá að það sé hægt að setja hleðslustöðvar þar,“ segir Özur.
Þeir Özur og Bjarni eru þó sammála um að þróunin varðandi rafbílavæðinguna sé mjög hröð. Bjarni bendir á að það sé hægt að starfrækja rafknúna strætisvagna og rútur. Strætó hafi nú þegar pantað fimm bíla. „Þeir komast að vísu styttra en það er allt hægt. Það þarf bara að setja meiri kraft í þetta,“ segir Bjarni.
