Grindvíkingarnir sem staðnir voru að því að henda sófasetti fram af Krýsuvíkurbjargi þann 30. október síðastliðinn þurfa hvor um sig að greiða 30 þúsund krónur í sekt vegna athæfisins. Þeir sleppa þó við tilraunir til að endurheimta sófann enda má flestum vera ljóst að um ómögulegt og stórhættulegt verkefni væri að ræða.

Mennirnir, sem báðir eru á fertugsaldri, voru gripnir glóðvolgir af áhugaljósmyndara sem trúði varla sínum eigin augum þegar tveir stólar auk sófans flugu fram af bjargbrúninni. Taldi hann upphaflega að þeir væru ljósmyndarar þegar hann sá þá taka húsgögnin út úr jeppa sínum.

Mennirnir tveir sögðu í viðtali við hádegisfréttir Bylgjunnar daginn eftir að um hefði verið að ræða fíflagang í þeim félögunum.

Viðtalið má heyra hér að neðan.

„Sumum finnst þetta fyndið en öðrum ekki. Ég er kannski í þessum hópi sem fannst þetta fyndið, ég veit það ekki,“ sagði Magnús Ólafur Ólafsson. Svavar Þór Svavarsson tók í svipaðan streng.

„Við ákváðum bara að taka rúntinn þangað því okkur hefur alltaf langað til að henda svona niður,“ sagði Svavar. Báðir sögðust þeir sjá eftir þessu í ljósi umræðunnar sem kviknaði í kjölfar umfjöllunar um uppátæki þeirra.

Vilhjálmur Reyr Þórhallsson, lögfræðingur hjá Lögreglustjóranum á Suðurnesjum, staðfestir í samtali við Vísi að mennirnir hafi gengist við lögreglustjórasátt í formi sektargerðar. Báðir hafi samþykkt sektina sem hljóðaði upp á 30 þúsund krónur.

Hann segir hafa verið erfitt að finna lagabókstaf sem uppátæki þeirra heyrði undir. Fyrst hafi verið horft til þess að heimfæra brotið undir lög um mengunarvarnir en þar hafi ekkert fundist sem sófakastið hafi getað heyrt undir.

Fór svo að brotið var heimfært undir lögreglusamþykkt fyrir Hafnarfjarðarkaupstað en málið kom upp í umdæmi lögreglustjórans á höfuðborgarsvæðinu. Suðurnesjamenn hafi óskað eftir því að sjá um að ljúka málinu. Miðað var við 19. og 33. grein samþykktarinnar við ákvörðun refsingar.

Í 19. grein samþykktarinnar segir að „Enginn má fleygja rusli eða öðru þess háttar á almannafæri nema í þar til gerð ílát. Enginn má fleygja rusli eða öðru þess háttar á lóð eða land annars manns. Hver sem það gerir skal flytja óhreinindin tafarlaust í burt á sinn kostnað.“

Í 33. grein samþykktarinnar segir að brot sem þessi varða sektum nema þyngri refsingar liggi fyrir samkvæmt öðrum lögum eða reglugerðum.

Vilhjálmur segir að ekki hafi verið gerð sú krafa að mennirnir endurheimtu húsgögnin.