„Þetta er bara gleðidagur. Loksins fær hann að segja sína sögu.“ Þetta segir Benjamín Julian, talsmaður afganska flóttamannsins Ghasem Mohamadi, sem fékk þær fregnir í dag að hann yrði ekki sendur úr landi á grundvelli Dyflinnarreglugerðarinnar, eins og áður hafði verið úrskurðað um.

Eins og kunnugt er fór Ghasem í tíu daga hungurverkfall og var hann í þrígang fluttur á sjúkrahús. Hann byrjaði að borða eftir að hafa fengið loforð um fund með innanríkisráðuneytinu. Enn hefur þó ekki orðið af fundinum, tæpum fimm vikum síðar.

„Ghasem fær sennilega fundarboðun bráðlega. Þessir hlutir taka samt alltaf tíma. Þarna fær hann smá vonarglætu, en það er ekki verið að vinna með fólki til að létta á einhverri sálfræðilegri pressu. Þvert á móti.“

Ghasem hefur beðið í tvö ár eftir úrskurði um dvalarleyfi hér á landi en hann kom til Íslands árið 2012 og sótti um pólitískt hæli. Umsókninni var hafnað á grundvelli Dyflinnarreglugerðarinnar þar sem hann hafði áður sótt um hæli í Svíþjóð. 

Grátlegt hvernig farið er með hælisleitendur

„Það eina sem hefur í raun breyst er að þessi hótun um að senda hann til baka til Svíþjóðar hefur verið dregin til baka. Það er eina efnislega breytingin, en miðað við aðstæður er það mjög gott. Í rauninni er það samt grátlegt að það skuli vera tilfellið, hvernig farið er með hælisleitendur hérlendis,“ segir Benjamín.

Fjöldi fólks mótmælti við innanríkisráðuneytið til stuðnings Mohamadi. Benjamín telur líklegt að mótmælin hafi átt stóran þátt í því að úrskurðurinn var dreginn til baka, en hvað það var sem breytti ákvörðun Innanríkisráðuneytis og Útlendingastofnunar veit hann ekki.

„Þau virðast hafa gengið þvert á ákvörðun sína í þessu tilfelli. Ég veit ekki af hverju það var gert, en vissulega erum við ánægð með þetta.“ 

Samkvæmt reglugerðinni er hælisleitanda vísað aftur til þess ríkis þar sem hann sótti fyrst um hæli.

Látinn afskiptalaus í 20 mánuði

Ghasem segir að í þá tuttugu mánuði sem hann hefur beðið eftir úrskurði um dvalarleyfi hafi enginn haft afskipti af honum. Verst sé þó að geta hvorki unnið né farið í skóla. Hann er orðin örvæntingarfullur og þreyttur á biðinni og segist frekar vilja deyja hér á landi en fara aftur til Afganistans.

„Vinir hans hafa allir verið sendir úr landi, hann má ekki vinna og getur ekki farið í skóla. Það er stór ástæða þessa að hann  var kominn í tæpt andlegt ástand.“

Hvorki náðist í innanríkisráðuneytið né útlendingastofnun þegar eftir því var leitað.