Norska ríkisstjórnin hefur falið Olíustofnun Noregs að leggja mat á hvort Svalbarði geti nýst olíuiðnaði. Það er í tengslum við hugsanlega umsókn um að Svalbarði fari á Heimsminjaskrá Sameinuðu þjóðanna sem Olíustofnunin er beðin um að kanna hvaða áhrif slík staða eyjanna hefði á mögulega nýtingu þeirra sem bækistöðvar eða flutningamiðstöðvar, ef norðurhluti Barentshafs yrði opnaður til olíuleitar. Þetta hefur Teknisk Ukeblad eftir blaðafulltrúa Olíustofnunar Noregs.

Pólitískur ráðgjafi olíu- og orkumálaráðherra Noregs staðfestir að undirbúningur sé hafinn að því að tilnefna hluta af Svalbarða á heimsminjaskrá UNESCO. Í þeirri vinnu sé eðlilegt að kanna hvort Svalbarði geti nýst í tengslum við olíuiðnað í Barentshafi, til dæmis sem þjónustumiðstöð.

Nýjar áætlanir um náttúruverndarsvæði á Austur-Svalbarða hafa verið sendar út til umsagnar og í norskum fjölmiðlum koma fram áhyggjur um að möguleikar til atvinnustarfsemi verði þrengdir enn frekar. Haft er eftir Johan Petter Barlindhaug, prófessor við Norðurslóðasetrið í Bodø og stjórnarformanni North Energy, olíufélags Norður-Noregs, að friðlýsing hafsvæðanna austan Svalbarða stríddi gegn mikilvægum landfræðilegum og efnahagslegum hagsmunum Noregs.

Svalbarði er þegar orðinn mikilvæg þjónustumiðstöð málmleitar á Norður-Grænlandi. Námafyrirtæki nýta flugvöllinn við Longyearbyen til að flytja starfsmenn og vistir til Citronen-fjarðar á Peary-landi, en þar er verið að undirbúa zink-vinnslu. Þá gæti Svalbarði hugsanlega einnig nýst sem þjónustumiðstöð vegna olíuleitar við Austur-Grænland og þannig keppt við Ísland um slíkt hlutverk.

Bæði Norðmenn og Rússar starfrækja enn kolanámur á Svalbarða en þar hafa margar þjóðir komið að kolavinnslu í meira en öld.