Ragnar Þór Ingólfsson formaður VR telur framtíð kjarasamninga ráðast í kvöld en þá verður haldinn trúnaðarráðsfundur. Ragnar vonast til að fá umboð til að segja kjarasamningum upp á þeim fundi.

Ragnar Þór var í Bítinu í morgun og var ómyrkur í máli, en tilefni samtalsins var frétt Fréttablaðsins frá í morgun, um miklar launahækkanir innan fjármálakerfisins. Sem koma honum ekki á óvart.

„Nei, þetta kemur okkur ekki á óvart. Þessi taumlausa misskipting í okkar þjóðfélagi. Hún er að aukast. Hér er um kunnugleg teikn á lofti. Við höfum séð þetta allt áður, hvernig þetta er að þróast. Fjármálakerfið reynir að toga sig upp í einhverju alþjóðlegu samhengi. Síðan koma allir á eftir og reyna að toga sig upp að fjármálakerfinu.“

Kjaradómur, fjármálakerfið, Landsvirkjun...

Ragnar bendir á fyrirliggjandi umdeildan úrskurð kjararáðs um hækkun ráðherra, alþingismanna og æðstu ráðamanna ríkisins. Og í morgun greindi RÚV frá verulegum launahækkunum meðal æðstu stjórnenda Landsvirkjunar, um alls 45 prósent. Nánast er sama hvert litið er, þeir sem hæst hafa launin hafa verið að hækka þau upp úr öllu valdi. Á meðan tala Samtök atvinnulífsins og stjórnmálamenn um nauðsyn þess að stöðugleikanum sé ekki raskað.

„Það er ýmislegt sem við erum að safna saman í sarpinn fyrir næstu kjarasamningalotu. Og þetta mál í rauninni og fréttir um launaskrið í fjármálageiranum mun svo sannarlega hjálpa okkur, til dæmis á fundinum í kvöld, við að taka ákvörðun um uppsögn kjarasamninga,“ segir Ragnar Þór.

Vilhjálmur Birgisson, verkalýðsleiðtogi var sömuleiðis öskureiður í útvarpsviðtali í Harmageddon í morgun, af sama tilefni.

Ragnar segir að það gangi illa að koma böndum á launahækkanir toppanna, erfitt er að koma böndum á sjálftöku og græðgi. Þar hefur allt fengið að leika lausum hala.

Gengur erfiðlega að koma böndum á skefjalausa græðgina

„Þegar við fórum í það á sínum tíma að setja launaþak á framkvæmdastjóra launasjóð íslenskra verslunarmanna, til dæmis, síðan þá hefur launaskriðið þar verið með ólíkindum. Og hann er kominn með 40 milljónir í laun á ári. Það má ekki líta af kerfinu þá byrjar það, þarf miklu meira aðhald,“ sagði Ragnar.

Hann nefndi blekkingarleik sem haldið er að almenningi varðandi kaupmátt og svo prósentuhækkanir launa. Nefndi í því sambandi fréttir af forstjóra ríkisfyrirtækis sem hækkaði úr 1,7 milljón í 2,5 milljónir í launum á mánuði á síðasta ári.

„Eða um 45 prósent. Ef við hækkum lægstu launin um 45 prósent gerir það 125 þúsund krónur. En hjá forstjóra ríkisfyrirtækis þá er það 800 þúsund krónur á mánuði. Yfir fimmföld sem við sjáum gerast hjá hinum lægst launuðu. Samt er verið að halda því fram að þessir tveir einstaklingar séu með sama kaupmátt. Ef ég hækka um 45 prósent í launum hækka ég um hálfa milljón.“

Lítil eftirspurn eftir íslenskum bankamönnum á erlendri grundu

Ragnar gefur lítið fyrir allt tal um að samkeppni um hæft fólk innan fjármálakerfisins.

„Ég hef ekki tekið eftir mikilli eftirspurn eftir íslenskum bankamönnum á erlendri grund. Miðað við þessar fréttir um þessi heildarlaun, 26 lykilstjórnenda bankanna, upp á ríflega milljarð á síðasta ári að þetta er náttúrlega svo galið og svo yfirgengilegt í svona litlu samfélagi og svo litlu landi. Og sýnir náttúrlega hversu brjálæðisleg yfirbyggingin er á fjármálakerfi sem er ekki að framleiða nein verðmæti fyrir samfélagið heldur okra á almenningi. Eina orðið sem ég kann yfir það.“