Dagur íslenskrar tónlistar er haldinn hátíðlegur í dag, fullveldisdaginn 1. desember.
Að venju verður efnt til þjóðarsamsöngs klukkan 11:15, en þá verður þremur lögum útvarpað á helstu útvarpsstöðvum landsins og allir landsmenn hvattir til að taka undir, hvar sem þeir eru staddir.
Lögin eru Vísur Vatnsenda-Rósu, Hver á sér fegra föðurland og Sautján þúsund sólargeislar úr Bláa hnettinum. „Fyrri tvö lögin þekkir þjóðin vel, það þriðja er nýtt, en undurfagurt,“ segir á vef Dags íslenskrar tónlistar en myndband með lögunum, sem og textana, má finna hér að neðan.
Þjóðarsamsöngurinn hefst sem fyrr segir klukkan 11:15 og útvarpað verður frá Hörpu. Hlusta má á útsendingu Bylgjunnar frá samsöngnum hér að neðan, sem og texta og upptökur af lögunum.
Sautjánþúsund sólargeislar
Á hoppudjúpum himni stjörnur stukku
en stráðust burt með feimnum kinna-roða
er sólin sjálf hóf bjartan dag að boða
með barmafylli af morgungeisla lukku.
Þá undur lífsins reis og fór á fætur
og furður heimsins dönsuðu í ljósi
þess hlýja dags er umvafði mig hrósi
með hlátrasköllum fram til næstu nætur.
Ég ósk’ að sautjánþúsund sólargeislar
klappi þér á kinn
með sautjánþúsund sólargeisla happi
vinur minn.
Svo eina nótt þá brást mér sólin bjarta
því blíðust morgunstund varð aldrei rauð
sól sökk í hafið, drukknaði, var dauð
og drottnað hefur síðan nóttin svarta.
Nú hvorki tungl né skærar stjörnur skína
því skýin hafa himin tekið yfir
svo varla nokkurt strá hér lengur lifir.
Brátt lífið deyr ef ekki fer að hlýna.
Ég ósk’ að sautjánþúsund sólargeislar
klappi þér á kinn
með sautjánþúsund sólargeisla happi
vinur minn.
Vísur Vatnsenda-Rósu
Augun mín og augun þín,
ó, þá fögru steina.
Mitt er þitt og þitt er mitt,
þú veist hvað ég meina.
Langt er síðan sá ég hann,
sannlega fríður var hann.
Allt sem prýða má einn mann,
mest af lýðum bara hann.
Þig ég trega manna mest,
mædd af táraflóði.
Ó, að við hefðum aldrei sést,
elsku vinurinn góði.
Hver á sér fegra föðurland
Hver á sér fegra föðurland,
með fjöll og dal og bláan sand,
með norðurljósa bjarmaband
og björk og lind í hlíð?
Með friðsæl býli, ljós og ljóð,
svo langt frá heimsins vígaslóð.
Geym, drottinn, okkar dýra land
er duna jarðarstríð.
Hver á sér meðal þjóða þjóð,
er þekkir hvorki sverð né blóð
en lifir sæl við ást og óð
og auð, sem friðsæld gaf?
Við heita brunna, hreinan blæ
og hátign jökla, bláan sæ,
hún uni grandvör, farsæl, fróð
og frjáls - við ysta haf.
Ó, Ísland, fagra ættarbyggð,
um eilífð sé þín gæfa tryggð,
öll grimmd frá þinni ströndu styggð
og stöðugt allt þitt ráð.
Hver dagur liti dáð á ný,
hver draumur rætist verkum í
svo verði Íslands ástkær byggð
ei öðrum þjóðum háð
Svo aldrei framar Íslands byggð
sé öðrum þjóðum háð.
