Innlent

Bólusetning hefði bjargað

Þórhildur Þorkelsdóttir skrifar
Kona, sem missti rúmlega eins árs son sinn úr mislingum fyrir tæplega fimmtíu árum síðan, segir ótrúlegt að fólk nýti sér ekki þau úrræði sem nútímalæknavísindi bjóða uppá. Hún telur öruggt að bólusetning gegn mislingum hefði bjargað lífi sonar hennar á sínum tíma.

Undanfarna daga hefur umræða um bólusetningar  farið hátt, en allt að tólf prósent barna hér á landi eru óbólusett. Þórunn Jónsdóttir missti son sinn, Guðmund, í kjölfar mislinga árið 1967 en bólusetning sem útrýmdi sjúkdómnum nær alveg hér á landi hófst tíu árum síðar. Guðmundur, sem var þá þrettán mánaða gamall og yngstur fjögurra systkina, fékk heilabólgu sem er stórhættulegur fylgikvilli mislinga. Þórunn segir að veikindin hafi borið skjótt að, en drengurinn hafði fram að þessum degi verið mjög hraustur.

„Frá því hann vaknar klukkan hálftvö og þangað til um tíu mínútur yfir tólf um nóttina, þá var hann dáinn. Þetta tók nú ekki lengri tíma en það,“ rifjar hún upp.

Þórunn segist vera viss um að öðruvísi hefði farið ef byrjað hefði verið að bólusetja börn fyrir mislingum á þessum tíma. Hún furðar sig á því að fólk nýti sér ekki þau úrræði sem í boði eru nú til dags.

„Ég þekki þetta mál af reynslunni og hefur bara blöskrað að heyra það að fólk vilji ekki láta sprauta börnin. Mér finnst það synd ef foreldrar taka þann pól í hæðina að láta ekki sprauta börnin sín þegar þau hafa kost á því,“ segir hún.

Þórunn telur umræðuna um aukaverkanir við bólusetningarlyfjum vera á villigötum og segir að hún hefði sjálf tekið hvaða aukverkunum eða röskunum fram yfir það sem varð. 

„Það er svo mikið mál að missa börnin sín úr einhverju sem hefði verið hægt að gera eitthvað í“. 






Fleiri fréttir

Sjá meira


×