Skógarmítill, blóðsuga sem leggst á spendýr og fugla, hefur verið að gera vart við sig hér á landi og er að öllum líkindum orðinn landlægur. Erling Ólafsson skordýrafræðingur sagði í viðtali í þættinum Reykjavík síðdegis í gær að endanleg staðfesting fyrir því hafi þó enn ekki fengist, en telur allt benda til þess.

Hingað til hefur enginn sýkst af völdum mítilsins hérlendis en smit frá pöddunni getur valdið Lyme sjúkdómi (Borrelia burgdorferi), sem leggst á taugakerfi fólks og er ólæknandi greinist hann ekki strax.  Þá getur hann einnig valdið heilabólgum.

Mítillinn kemur sér fyrir á kvistum og stráendum og bíður eftir að ólánsskepna labbi framhjá og krækir sig fastan í hana. „Hann er puttalangur sem húkkar sér far,“ segir Ellert. Hann segir okkur mannfólkið þó einungis neyðarbrauð mítilisins en oftast leggst paddan á kindur, hunda og önnur dýr.

Mítillinn er ekki smár og sést greinilega á húð. Bryndís Sigurðardóttir smitsjúkdómalæknir segir að nauðsynlegt sé að skoða húðina vel eftir skógarferðir.

„Þeir geta verið með bakteríur í maganum, og þegar þeir læsast í húðina þá tengjast þeir húðinni okkar og gubba innihaldi magans inn í okkur,“ segir Bryndís í Bítinu á Bylgjunni í morgun.

Bryndís segir einkennin augljós, hringlaga roði myndist á húð, en tekið getur þrjá til þrjátíu daga fyrir roðann að dreifa sér. Stuttu síðar getur farið að bera á þreytu, hrolli og höfuðverk ásamt vöðva- og liðverjum sem varað geta vikum saman. Sýkingin getur jafnframt valdið viðvarandi liðbólgum. Sýklalyf eru gefin við sýkingunni, en ef hún svarar ekki við meðferðinni þarf stundum að gefa bólgueyðandi lyfjameðferð.

„Fólk þarf bara að vera vakandi yfir eigin líkama,“ segir Bryndís, en eins og fyrr segir hefur enginn sýkst af völdum skógarmítils hérlendis en hafa nokkrir Íslendingar smitast af völdum hans erlendis.