Tryggðu sér ei­lífa ást með kossi í New York

„Ástin? Það eru heil 20 ár í dag síðan við tvö sàumst fyrst. Með inngripi sameiginlegrar vinkonu varð til fíflagangur. Og allt í einu urðum við eitt. Stundum hefur hvesst, sú er lífsins saga, en væri lífið nokkurs virði í samfelldu logni?!“ segir Björn í færslu á Facebook vegna tímamótanna.

Hugvíkkandi hjónaband

„Traustið og trúnaðurinn hefur alltaf verið hryggjarstykkið, ég mæli með því!“

Margur Íslendingurinn sem lagt hefur leið sína á Götubarinn undanfarin ár kannast líklega við Björn sem kemur þar reglulega við og spilar á píanóið fyrir gesti og gangandi sem taka undir í söng.

„Við splæstum í koss í tilefni tímamótanna undir Brooklyn brúnni, sagan segir að ástin verði eilíf hjà þeim sem slíkt gjöra. Ég hef líka alltaf hlakkað til að verða gamall með henni Arndísi minni, enda hafa árin 20 verið alveg ótrúlega gefandi, hjónaband okkar hefur verið hugvíkkandi og skemmtilegt. Það sem maður er heppinn!“ segir Björn sem er vopnaður heimaprjónuðum vettlingum frá móður sinni í ferðinni. Þeir hafa reynst vel í kuldanum í New York.

Hvað varð um hyldýpið?

Tvö yngstu börn þeirra hjóna eru með í ferðinni og hefur fjölskyldan meðal annars skellt sér á Lion King á Broadway. Björn er þakklátur fyrir samveruna með fjölskyldunni og velti á dögunum fyrir sér hvað hefði orðið um hyldýpi milli foreldra og barna. Pælingar sem margir vinir hans á Facebook tengdu við.

„Hvað varð um hyldýpið sem eitt sinn var nànast regla milli foreldra og unglinga? Hvað varð um hyldýpisgjána sem mín kynslóð hélt à sínum tíma að væri náttúrulögmál?“ segir Björn þakklátur fyrir samveruna með börnunum sínum ytra.

„Þegar ég var á aldri þessara ungmenna, voru foreldrar manns það hallærislegasta í heiminum! Allt gekk út à að slíta sig frà þeim og gilti einu hvort foreldrar væru frábærir eða raunveruleg fífl. Sem leiddi oft til hættulegra tíma, háskalegrar hegðunar, enda veit unglingur oft minnst um viðsjár tilverunnar þegar hann er þess fullviss að hann viti allt!“

Margvísleg mistök hlutu því að varða veg manns sem unglings.

„En nú er allt í einu orðið kúl að vera öll saman. Alltaf. Það sér maður út um allt. Og þótt unglingarnir græði mikið á því að uppreisnarhugur sé ekki alfa og ómega unglingsins, hvað má þá segja um gleði foreldrahjartanna? Seinþroska sem ég er á sumum sviðum er það sem ég er að reyna að lýsa af frekar miklum vanmætti, ein stærsta uppgötvun ævi minnar… hafiði sjálf pælt í þessari samfélagsmenningarumbót? Þeirri byltingu sem orðið hefur til batnaðar? Síðan við vorum sjálf unglingar?“

Fjölskyldan heldur í dag heim á leið með börnunum sínum yngstu.