Hann undirstrikar að menn ættu að hoppa á þetta tækifæri vegna þess að það sé alls ekki víst að sveitin spili aftur á landinu á árinu, utan tónleika með Sinfóníuhljómsveitinni í ágúst. Hann segir jafnframt að Gaukurinn sé einn af hans uppáhaldsstöðum að spila á og að sveitin hafi í raun stigið sín fyrstu spor þar á bæ. „Auðvitað hefur það mikið með fólkið að gera og þá staðreynd að Gaukurinn hefur fylgt okkur frá upphafi. Ég meina, fyrsta giggið okkar var þarna, okkar allra fyrsta. Það er einhvern veginn bara svo skemmtilegt og auðvelt og allir glaðir.“
Hvað er það við Gaukinn sem er svona frábært?
„Þetta er góð spurning. Þröngt, dimmt, skítugt og allt frekar voðalegt. Þetta hljómar nú ekki eins og uppskrift að góðum tónleikastað. En kannski er það einmitt þetta. Þetta er einn heiðarlegasti rokkklúbbur sem ég hef komið á og ég hef orðið komið á þá ansi marga. Ef eitthvað er rokkenról þá er Gaukurinn rokkenról.“
„Ég get því miður ekki lofað nýju efni strax. Við erum búnir að taka upp plötuna og hún er í raun tilbúin. En við höfum ekki enn náð að keyra í æfingar og svo kannski langar okkur heldur ekkert alveg til að spila þetta á tónleikum strax. Það er frekar að eitthvað gerist í lok ágúst...“
Til að bæta fyrir það hvað þeir hafa spilað lítið á Íslandi upp á síðkastið mun Skálmöld líka gera sér lítið fyrir og bruna norður til að spila á sínum allra besta Græna hatti. „Já, það kom nú bara upp með enn skemmri fyrirvara. Ég veit ekki hvernig þessi helgi púslaðist svona glæsilega. Venjulega þarf að gera allt með fleiri vikna og mánaða fyrirvara en þetta bara féll allt réttum megin. Og það gleður nú ekkert minna. Það sem gerist á Græna hattinum gerist hvergi annars staðar í heiminum, það fullyrði ég. Maður hefði fljótt á litið ekki haldið að sitjandi tónleikar og hlé væri eitthvað sem hentaði Skálmöld vel, og sennilega er það ekki þannig. En á Hattinum er þetta algerlega sjálfsagt og steinliggur. Ég held að ég sé alveg heiðarlegur með það þegar ég segi að þetta sé minn uppáhaldstónleikastaður í allri veröldinni.“
Eins og áður sagði hefur sveitin verið á miklu brölti erlendis við spilamennsku og segir Snæbjörn að það sé bara farið að ganga ansi vel að ferðast svona. „Já, við erum nú farin að kunna á þetta og hvert á annað. Ég segi farin því Helga systir leysti Gunna af einu sinni sem oftar. Að vera í svona túrandi bandi er eins og að vera í flóknasta hjónabandi í heimi og við náum nú bara að láta það ganga ágætlega. Lykilinn er nú held ég fyrst og fremst umburðarlyndi og hreinskilni. Ef einhver vill vera einn fær hann að vera einn. Ef einhver þarf félagsskap þá fær hann félagsskap.“ Næst á dagskrá eru tónleikar með Sinfó í ágúst og meiri tónlist. „Já, það virðist aldrei ætla að hægja á þessu. Rétt að segja uppselt á ferna tónleika með Sinfóníunni og fimmta stúdíóplatan að koma út í haust. Vá, þetta verða orðin tíu ár á næsta ári. Sjitt. Eitthvað sem átti nú kannski ekkert að verða meira en nokkrar æfingar og góður kallaklúbbur. Magnað alveg.“
