Eiríkur hefur þrisvar áður keppt í WOW Cyclothon og lent í þriðja, öðru og fyrsta sæti. Síðast keppti hann árið 2016.
„Ég byrjaði fyrsta árið að fara bara og prófa af því vinur minn gaf mér hugmyndina. Þá tók ég þriðja, svo tók ég annað og svo fyrsta,“ segir Eiríkur Ingi í samtali við Vísi.
„Ég var ekki kominn með brautarmetið enn þá. Það var eitthvað eftir. Núna tæknilega séð er ekkert eftir nema ég væri til í að gera þetta á 55 tímum. En þetta er ansi nálægt því. En ég er búinn að skoða gögnin mín og ég get séð að við sambærilegar aðstæður þá er leikur einn að ná því.“
Eiríkur tók fyrst þátt í WOW Cyclothon árið 2014 eftir að vinur hans, Jón Eggert Guðmundsson þríþrautarkappi, stakk upp á því.
„Hann ætlaði að fara að taka þátt og ég var búinn að vera í slysafríi og ég hugsaði að það gæti verið ágætt að skella sér og prófa bara. Þetta ver nú ekki flóknara en það. Svo skráði ég mig bara til leiks og svo hef ég bara verið fastur í þessu. Ég kalla þetta alltaf hjólakeppnina mína. Allar hinar keppnirnar eru bara æfing.“
Alltaf gaman að renna sér
Aðspurður um hvers vegna hjóladellan hafi náð svo föstum tökum á honum segir Eiríkur að því fylgi frelsi.„Er ekki bara alltaf gaman að renna sér? Fólk fer í rússíbana og aðrir kaupa hjól. Ég held það sé bara eitthvað svipað því. Frelsið að vera rúllandi. Enginn hávaði.“
Hann er þó hvergi nærri hættur og stefnir á keppnina Race Around Ireland sem haldin er á Írlandi í lok ágúst. Þá stefnir hann á að taka þátt í Race Across America á næsta ári.
„Ég er mest að byggja mig upp í að fara til Bandaríkjanna að keppa og ég hef tekið þátt í keppni á Írlandi sem er tæknilega séð erfiðari en Bandaríkjakeppnin. Bandaríkin eru bara lengri, hún er 5000 kílómetrar en hún er slétt og auðvelt að rata. En Írland er talin vera með erfiðustu keppnunum. Ég tók það í fyrra og endaði í þriðja í heild og öðru í karla.“
Vegna keppninnar á Írlandi tók Eiríkur ekki þátt í WOW Cyclothon á síðasta ári.
„Svo ætlaði ég ekkert að taka þátt á þessu ári en ég ákvað að prófa að taka tvær keppnir með stuttu millibili. Það eru ekki nema tveir mánuðir í Írlandskeppnina. Ég á eftir að klára að fjármagna hana. Ef sponsarnir detta inn þá er ég á leiðinni þangað í ágúst.“
Hjóla Eiki er kominn í mark á 56:12:40 Fyrstur í einstaklingskeppni WOW cyclothon 2018! Ótrúlegur tími en Eiki er að slá brautarmet í einstaklingsflokki Innilega til hamingju!
— WOW Cyclothon (@WOWCyclothon) June 29, 2018
// Congratulations to the solo-winner Eiríkur Ingi! Finishing WOW cyclothon at 56:12:40 pic.twitter.com/6BbEwUbX8D
Öll met slegin í góðu veðri
Veðrið lék við hjólagarpana í WOW Cyclothon í ár og brautarmet voru slegin ítrekað. Þannig voru fyrstu þrjú liðin í hópi 10 manna liða öll á betri tíma en sigurvegararnir í sama flokki í fyrra.„Það eru öll met slegin í góðu veðri. Við erum að tala um brautarmet og það er stysti tíminn og ég keppti árið sem gamla brautarmetið var og það var sambærilegt þessu,“ segir Eiríkur en bæti þó við að ferðin hafi verið nokkuð strembin þrátt fyrir blíðu stóran hluta leiðarinnar.
„Allt er rok nema meðvindur. Logn er líka rok þegar þú ert á hjóli. Þú þarft að brjóta meira á vindinum. En það var samt skítakuldi og mjög rakt sem gerði þetta frekar erfitt. Vindurinn var hagstæður en þú fékkst alltaf þennan helvítis kulda.“
Eiríkur hefur sem fyrr segir tekið þátt nú alls fjórum sinnum. Hann segir að það sé skemmtilegast að koma í heimasveitina í Hrútafirði.
„Sko það er aldrei neitt auðvelt. Þetta er alltaf jafn erfitt. En það er alltaf gaman að koma heim í Hrútafjörð. Sérstaklega núna, veðrið var alveg frábært. Það var gaman að vera uppi á heiði og horfa á sveitina sína. Svo er alltaf frábært að fara niður Öxi hjóli. Þar leyfði ég mér að fara eins hratt og ég þorði í svefnleysinu.“
Ameríka næsta markmið
Svefnleysið kemur nokkrum sinnum upp í samtali Eiríks við blaðamann. Kannski skiljanlega, enda hjólaði hann í 56 klukkutíma og hann segir strembið að jafna sig eftir keppni.„Núna er það aðallega svefnleysi sem er að hrjá mig. Fyrstu tímana eftir keppni þá var ég kvalinn. En það er mismunandi eftir keppnum. Ég var í raun hissa að ég væri svona slæmur í löppunum. Eftir keppnina á Írlandi, sem er miklu erfiðari keppni, sluppu lappirnar algjörlega. Núna er ég bara að berjast við smá meiðsli í löppunum sem eru að lagast og svo er það bara að ná upp þreytunni næstu daga.“
Stefnan er sett á Ameríku næsta sumar og Eiríkur vill lítið segja um framhaldið.
„Ég ætla ekki að gefa út að ég sé hættur þessu eftir Ameríku en við sjáum hvaða della grípur eftir það. Mig langar að fara einu sinni til Bandaríkjanna og standa mér hrikalega vel og segja það gott.“
