Sigmundur Davíð Gunnlaugsson, formaður Miðflokksins, hyggst leggja fram þingsályktunartillögu þegar Alþingi kemur saman á ný um að þingið álykti að það hafi verið rangt að ákæra Geir H. Haarde, fyrrverandi forsætisráðherra, í landsdómsmálinu. Þetta kemur fram í pistli sem Sigmundur ritar á heimasíðu sína í dag og ber yfirskriftina „Niðurstaðan í landsdómsmálinu.“

Eins og greint var frá í dag kvað Mannréttindadómstóll Evrópu upp dóm sinn í máli Geirs gegn íslenska ríkinu. Geir höfðaði málið á þeim grundvelli hann hafi ekki fengið réttláta málsmeðferð í landsdómsmálinu. Hann byggði meðal annars á því að ákvörðun Alþingis um ákæru á hendur honum hafi verið tekin á pólitískum forsendum en ekki með hlutlausu mati. Þá hafi alvarlegir gallar verið á undirbúningi málsmeðferðarinnar og landsdómur hafi hvorki verið óvilhallur né sjálfstæður.

Niðurstaða Mannréttindadómstólsins var sú að ekki hefði verið brotið á Geir við málsmeðferðina. Þá komst dómurinn einnig að því að ekki hafi skort á skýrleika refsiheimilda líkt og Geir hélt fram. Einn dómari af sex skilaði þó séráliti í þeim lið og var ósammála meirihluta.

„Breytir í engu þeirri meginniðurstöðu að Geir vann landsdómsmálið“
Í yfirlýsingu sem Geir sendi frá sér kvaðst hann ætla að una dómnum. Þá sagðist hann líta svo á að hann hefði unnið málið efnislega.

Sigmundur Davíð er sammála Geir hvað þetta varðar ef marka má upphafsorð pistilsins sem hann ritar í dag:

„Niðurstaða Mannréttindadómstóls Evrópu í máli Geirs H. Haarde gegn íslenska ríkinu breytir í engu þeirri meginniðurstöðu að Geir vann landsdómsmálið og landsdómur staðfesti fáránleika þess að meirihluti Alþingis skyldi ákæra fyrrverandi ráðherra með það að markmiði að koma honum í fangelsi fyrir pólitísk störf,“ segir Sigmundur.

Þá rekur hann að þrátt fyrir að hann hafi verið ósáttur við aðgerðir og stefnuleysi ríkisstjórnar Sjálfstæðisflokks og Samfylkingarinnar í aðdraganda bankahrunsins þá hafi honum engu að síður þótt „það í senn fráleitt og óhugnanlegt þegar ákveðið var að gera tilraun til að fá ráðherra þeirrar ríkisstjórnarinnar dæmda í fangelsi fyrir það með hvaða hætti þeir hefðu nálgast þau stóru viðfangsefni sem við var að eiga. Niðurstaðan varð pólitísk réttarhöld yfir einum ráðherranna.“

Sigmundur segir það jafnfram fráleitt að halda því fram að með Mannréttindadómstólsins sem féll í dag sé á einhvern hátt verið að samþykkja málsmeðferð Alþingis.

„Naumur meirihluti þingmanna samþykkti að ákæra fyrrverandi forsætisráðherra fyrir sex atriði. Tveimur vísaði landsdómur frá strax í upphafi og sýknaði í þremur þeirra sem eftir stóðu.

Meirihluti dómara taldi þó rétt að dæma Geir fyrir léttvægustu og óljósustu sakargiftirnar, það að hafa ekki bókað í fundargerð ríkisstjórnarfunda umræðu um þær efnahagslegu hamfarir sem gengu yfir heiminn á sínum tíma og voru daglegt fréttaefni. Ekki taldi dómurinn þó brotið veigameira en svo að hann ákvað að refsingin yrði engin og ríkið skyldi auk þess greiða málskostnaðinn. Niðurstaðan sýndi að málatilbúnaður þingnefndarinnar átti engan rétt á sér.

Það er því fráleitt að halda því fram að með dómi mannréttindadómstólsins, þess efnis að mannréttindi Geirs hafi ekki verið brotin með niðurstöðunni um dagskrá ríkisstjórnarfunda, sé á einhvern hátt verið að samþykkja málsmeðferð Alþingis í landsdómsmálinu,“ skrifar Sigmundur Davíð.

Telur ekkert að því að endurskoða lög um landsdóm og lög um ráðherrábyrgð
Í lok greinarinnar rekur hann svo þrjár megintilraunir sínar til þess að bregðast við „áformum þingmannanefndarinnar um að ákæra ráðherra ríkisstjórnar Sjálfstæðisflokks og Samfylkingar ef frá er talin atkvæðagreiðsla um málið sjálft á Alþingi.

Áður en málið var tekið til atkvæðagreiðslu leitaði ég til pólitískra samherja og -andstæðinga til að reyna að mynda bandalag um tillögu þess efnis að málið yrði látið niður falla.

Eftir að Alþingi ákvað að ákæra Geir H. Haarde vann ég að tillögu um afturköllun ákærunnar en þá varð niðurstaðan sú, eftir samskipti við forystumenn hins stjórnarandstöðuflokksins, að Bjarni Benediktsson myndi flytja tillöguna.

Fyrr á þessu ári skrifaði ég svo þingsályktunartillögu, og fékk meðflutningsmenn, um að þingið ályktaði að rangt hefði verið að ákæra Geir H. Haarde. Ég féllst svo á beiðni hlutaðeigandi um að bíða með tillöguna þar til niðurstaða mannréttindadómstólsins lægi fyrir.

Nú liggur niðurstaða dómstólsins fyrir og ég mun því leggja tillöguna fram á nýju þingi.

Ekkert er að því að endurskoða lög um landsdóm og lög um ráðherraábyrgð. Það breytir þó engu um að þingmannanefnd lagði til að fjórir ráðherrar yrðu ákærðir vegna pólitískra starfa. Það er því mikilvægt að Alþingi fái tækifæri til að ákveða að slíkt sé rangt og að hin 1087 ára gamla stofnun árétti að pólitískar sakir skuli útkljáðar á Alþingi og í kosningum en ekki fyrir dómstólum.“