Innlent

Telja að Ístex sitji að milljónatuga ríkisstyrk

Ingvar Haraldsson skrifar
Ístex vinnur nær alla ull sem fæst af sauðfé hér á landi.
Ístex vinnur nær alla ull sem fæst af sauðfé hér á landi. vísir/gva
Ríkisstuðningur sem fyrirtækið Ístex hefur fengið fyrir að safna ull frá sauðfjárbændum er gagnrýndur í nýrri skýrslu um sauðfjárræktarsamninginn. Styrkir til Ístex frá ríkinu hafa numið tæplega 200 milljónum króna á árunum 2013 til 2015. Upphæðin nemur 15% af þeim styrkjum sem ríkið úthlutar vegna ullarnýtingar, um 440 milljónum króna á fjárlögum þessa árs.

Styrkirnir eru auglýstir til umsóknar einu sinni á ári en skilyrðin fyrir veitingu þeirra eru sögð svo þröng að það gefi ástæðu til að álykta að þau séu beinlínis ætluð til að halda öðrum frá en Ístex. Til að eiga möguleika á styrknum þarf fyrir­tækið að bjóðast til að kaupa alla ull af íslenskum sauðfjárbændum, þvo að lágmarki 30 prósent hennar hér á landi og búa til úr þeim hluta band eða lopa. „Nýtt fyrirtæki þyrfti t.d. að hafa aðgang að ullarþvottastöð hérlendis en ein er starfandi og er í eigu Ístex,“ segir í skýrslunni sem Rannsóknamiðstöð Háskólans á Akureyri vann fyrir atvinnuvegaráðuneytið.

Guðjón Kristinsson, framkvæmdastjóri Ístex, segir bændur ekki skylduga til að selja fyrirtækinu ull. Þá geti hver sem er komið sér upp sömu tólum og tækjum og Ístex. „Ef þú kemur þér upp aðstöðu til þess að vinna úr ullinni þá getur hver sem er gert það,“ segir Guðjón. Hann segir tilgang fyrirkomulagsins hafa vera að tryggja að ullariðnaðurinn fái nýtilegt hráefni.

Guðjón Kristinsson framkvæmdastjóri Ístex
Ístex er eina fyrirtækið sem sótt hefur um styrkinn frá því að núverandi fyrirkomulagi var komið á árið 2013. Í skýrslunni er bent á að ekki sé hægt að útiloka að önnur fyrirtæki hafi áhuga á að taka við ull frá bændum á hluta landsins og vinna hana hér á landi eða flytja úr landi til vinnslu.

Í skýrslunni er lagt til að ríkið styrki bændur beint og þeir selji afurðir sínar svo á markaði. Því fé sem nú renni til Ístex mætti bæta við stuðninginn til bænda. Þetta hugnast Guðjóni illa. „Stuðningurinn þarf að fara eftir þeim gæðum sem bóndinn skilar. Ef þeir eiga að fá ríkisstuðning vegna ullarviðskipta óháð gæðum þá segir það sig sjálft að það myndi enginn hugsa um gæðin lengur,“ segir hann. 




Fleiri fréttir

Sjá meira


×