Níu milljónir frá hrunárinu í bústað sem Orkuveitan ætlar nú að rífa

Orkuveita Reykjavíkur notaði 8,9 milljónir króna frá og með hrunárinu 2008 til og með árinu í ár í svokallaðan forstjórabústað í Riðvík við Þingvallavatn.

Ákveðið hefur verið að rífa bústaðinn með vísan í vatnsverndarsjónarmið. „Þar víkja litlir hagsmunir fyrir stórum,“ segir í svari Bjarna Bjarnasonar, forstjóra Orkuveitunnar, til Fréttablaðsins.

Meðal kostnaðar eru nýir gluggar og klæðning. Síðustu skráðu útgjöldin eru 44 þúsund krónur á þessu ári í útigrill. „Mér var ókunnugt um kaupin og frétti fyrst af nefndu grilli í fréttum Stöðvar 2,“ segir forstjórinn og bætir við að Nesjavallavirkjun annist bústaðinn.

Átti að afnema sérréttindi

Í grein Bjarna sem birtist í Fréttablaðinu 10. september síðastliðinn sagði hann það hafa verið ákvörðun þeirrar stjórnar sem tók við í Orkuveitunni eftir sveitarstjórnarkosningar 2010 og forstjóra, sem þá tók við tímabundið, að afnema öll sérréttindi stjórnenda í fyrirtækinu.

„Einkaafnot eða forgangur að húseignum Orkuveitunnar heyrði þar undir“, skrifaði forstjórinn sem nú hefur svarað fyrirspurn Fréttablaðsins um hvernig þetta samræmist notkun hans sjálfs og annarra á bústaðnum við Þingvallavatn síðan þá.

Bjarni rifjar upp það sem áður hefur komið fram að hann hafi dvalið nokkrar nætur í bústaðnum til að fá næði til að setja sig inn í málefni Orkuveitunnar eftir að hann tók við sem forstjóri. Hann hafi ekki litið á það sem einhver sérréttindi.

Ekki góð tilfinning í bústaðnum

„Reyndar fylgdi því ekki góð tilfinning að vera þarna og því hætti ég að nota bústaðinn,“ segir Bjarni, en tekur þó fram að tvær undantekningar séu á því.

„Í júlímánuði 2012 bauð ég erlendum gesti Orkuveitunnar í bústaðinn og svo í ágúst sama ár en þá fór ég til berja. Fyrri ferðin er vegna vinnunnar en sú síðari fer í bága við stranga skilgreiningu á afnámi sérréttinda,“ segir forstjórinn í svari sínu.

„Eftir á að hyggja hefði ég átt að setja skýrari reglur um notkun bústaðarins,“ segir Bjarni, sem kveður notkun á bústaðnum ekki hafa verið skráða. Framkvæmdastjórar hafi getað sótt lykla að honum til ritara.

„Ég hef spurst fyrir um notkun hans og mér sýnist að telja megi gistinætur í honum á fingrum sér frá því að ég tók við starfi. Rétt hefði þó verið að loka honum alveg,“ svarar Bjarni og bætir við að notkun bústaðarins hafi nú einmitt verið að fullu hætt. „Skortur á reglum um notkun hans og ákvörðun um framtíð hans skrifast á mína ábyrgð.“