Sjávarútvegsráðherra Noregs, Elísaber Aspaker, ritar grein í Morgunblaðið í dag þar sem hún segir sig knúna til að leiðrétta rangar og ónákvæmar fullyrðingar kollega síns, Sigurðar Inga Jóhannssonar, um makríldeilu ríkjanna.

Aspaker segir það alrangt að Norðmenn hafi aldrei viljað ganga til samninga við Íslendinga og segir samningaviðræður hafa strandað á því að Íslendingar einir hafi ekki viljað sætta sig við takmarkanir á fiskveiðum í lögsögu annarra ríka, til að mynda Grænlands.

„Við upplifðum það að þetta kom inn á síðustu metrunum og væri í raun einhverskonar smjörklípa. Að menn stæðu frami fyrir þvi að ná samningum um allt annað í raun og veru. Ég held að það hafi í raun aldrei reynt á það. Við höfum litið svo á að það sé mikilvægt að styðja við bakið á þessum vest-norrænu þjóðum, þar á meðal Grænlandi, til að efla þeirra fiskveiðar. Ég hefði talið eðlilegt að Norðmenn og Færeyingar hefðu sama skilning á því. Ég held að það hafi ekki verið það úrslitaatriði sem hún vill meina," segir Sigurður Ingi.

„Það kom okkur verulega á óvart að Norðmenn Færu fram á það í samskiptum við Færeyinga sérstaklega og Evrópusambandið að í slíkum samningum væri komið í veg fyrir að í tvíhliða samning Íslands við önnur ríki. Það hleypti nokkuð illi blóði í okkar samningamenn. Það teljum við vera fullkomlega óeðlilegt, að þriðja ríkið sé að skipta sér að samningum milli tveggja ríkja."

Aspaker gagnrýnir hranalegt orðalag íslenskra stjórnvalda í þessum efnum og segir það undarlegt að heyra talað um að Norðmenn hafi leikið ljótan leik, þegar Íslendingar gerðu samkomulag við Evrópusambandið án þess að láta sig vita.

„Við fórum ítrekað fram á það við Evrópusambandið og spurðum ítrekað hvort Norðmenn væru ekki upplýstir um stöðuna.  Við fengum þá fullvissu frá Evrópusambandinu að þeir myndu sjá um að tala við Norðmenn," segir Sigurður Ingi. 

Hann segir þá gagnrýni Aspaker, um að Íslendingar ýki vægi Íslandsmiða í uppgangi makrílsins, vera í raun málið í hnotskurn. Það þurfi að ríkja sátt um hinn vísindalega grunn sem samningarnir byggi á og bindur enn vonir við að Norðmenn viðurkenni að Íslendingar eigi réttilega stóra hlutdeild í þessum stofni.

En hvernig getur farið svo tvennum sögum af samningaviðræðunum?

„Ég held að það snúist að einhverju leyti um að enginn vill sitja uppi með Svarta Pétur. Menn hafa ítrekað gert í því að ýja að því að við höfum yfirgefið samningafundinn, en það var alls ekki þannig. Evrópusambandið stóð fyrir fundinum og sleit honum einnig og sagði að ekki væri hægt að ná lengra, að svo komu máli. Svo fóru menn í það að semja sín á milli, án þess að hafa okkur með og svo koma svona eftirá skýringar til að styrkja stöðu þeirra í almannatengslunum," segir Sigurður Ingi.