Þótti sérviskulegt að hlaupa í vegarköntum

Þegar Sigurður P. Sigmundsson sást hlaupa í vegarköntum á áttunda áratugnum þótti það sérviskulegt. Nú eru allir úti að hlaupa. Sigurður á sinn þátt í því, hann hefur verið óþreytandi að þjálfa og aðstoða við skipulagningu langhlaupa og er nýbúinn að halda erindi hjá fyrirtæki í borginni í tilefni Reykjavíkurmaraþons þegar hann mætir í viðtal við Gunnþóru Gunnarsdóttur.

Þessi vika fyrir Reykjavíkurmaraþonið er alltaf dálítið skemmtileg hjá mér, það vill svo vel til að ég er í sumarfríi enda stíla ég upp á það," segir Sigurður P. Sigmundsson hagfræðingur glaðlega meðan hann fær sér sæti. Sigurður er meðal frumkvöðla í langhlaupum hérlendis, átti Íslandsmet í maraþoni í þrjátíu ár og það síðasta, frá Berlín 1985, var ekki slegið fyrr en eftir 26 ár. Margir leita til hans eftir góðum ráðum nú þegar þúsundir eru í þann veginn að taka á sprett.

"Þegar Reykjavíkurmaraþonið byrjaði árið 1984 voru þátttakendur 214, þar á meðal nokkrir útlendingar, og þótti alveg gríðarlega flott. Áður höfðu um tveir tugir Íslendinga hlaupið maraþon, án þess að æfa reglubundið. Nú eru þeir hátt í tvö þúsund, fólk á öllum aldri og af báðum kynjum. Þetta hefur byggst upp jafnt og þétt, sérstaklega eftir síðustu aldamót," segir Sigurður um þróun hlaupsins. Hann kveðst fagna því hversu hreyfing sé orðin almenn í dag hvort sem hún sé í formi hlaupa, hjólreiða, fjallganga eða annars og segir fólk líta á hana sem lífsgæði.

"Ég er oft fenginn til að leiðbeina fólki um hreyfingu og þegar ég spyr það um tilganginn kveðst það vilja eiga þess kost að upplifa ævintýri eins og að ganga á Esjuna með vinnufélögum eða skreppa á Hornstrandir með fjölskyldunni. Mér finnst þetta alveg frábært og mikil bylting frá því sem áður var. Upp úr 1980 voru líkamsræktarstöðvar fáar en eru nú við aðra hverja götu. Við þá sem ekki eru byrjaðir að hreyfa sig vil ég segja; Það er aldrei of seint að byrja og það er engin ástæða til að hræðast það verkefni að taka þátt í almenningshlaupum. Það skemmtilega við Reykjavíkurmaraþonið er líka að þar er gott tækifæri til að láta gott af sér leiða í þágu góðra málefna."

Hlustaði á íþróttafréttirnar í sveitinni

Sigurður starfar sem sviðsstjóri fjármála- og rekstarsviðs hjá Vinnumálastofnun og er með afbrigðum frísklegur í fasi af 54 ára manni að vera. Hann kveðst í æsku hafa verið sveitastrákur. "Ég átti heima á Hörgslandi á Síðu til 12 ára aldurs. Foreldrar mínir voru ekki í íþróttum heldur kviknaði áhuginn hjá mér af sjálfu sér þegar ég var krakki. Ég fór að fylgjast með íþróttafréttum og sat hugfanginn við útvarpið þegar Örn Eiðsson fjallaði um afrek merkra íþróttamanna í þáttum sínum. Var innan við tíu ára þegar ég pantaði kennslubók um frjálsíþróttir sem Vilhjálmur Einarsson hafði gefið út í félagi við Gabor Simony, ungverskan þjálfara sem var hér á landi um tíma. Árið 1970 var haldið fyrsta héraðsmót Ungmennasambands V-Skaftafellssýslu og ég sigraði í fjórum greinum af fimm í flokki 13 ára og yngri. Það hvatti mig áfram."

Til Hafnarfjarðar flutti Sigurður haustið 1969 og fór að taka þátt í fótbolta og handbolta en um sextán ára aldurinn voru frjálsíþróttirnar, sérstaklega hlaupin, komin í forgang. "Ég fann fljótlega að lengri hlaup áttu vel við mig og iðkaði þau á vegarköntum í nágrenni Hafnarfjarðar. Það þótti nokkuð skrítið því fáir voru að hlaupa í þá daga og skilningurinn á því sem ég var að gera ekkert sérlega mikill. Fólk var hissa á að ég skyldi ekki bara vera í boltaíþróttunum."

Sigurður hljóp sitt fyrsta maraþon 1981 í Reykjavík, þá 24 ára, og þakkar Edinborg í Skotlandi það að hann hafi orðið þokkalegur maraþonhlaupari, þangað fór hann í háskólanám í hagfræði haustið 1978.

"Ég kynnist mörgum hlaupurum í Edinborg, allt annarri aðstöðu og allt öðrum anda en hér. Þar þótti sjálfsagt að leggja mikið á sig og keppa um hverja helgi," segir hann. Hann kveðst hafa hlaupið Wolverhampton-maraþon á síðasta vetri sínum í skólanum árið 1982 á tímanum 2:27,03 og bætt þar með eigið Íslandsmet frá árinu áður í Reykjavík sem var 2:31,33 klukkustundir. "Síðan bætti ég Íslandsmetið á hverju ári, árið 1983 hljóp ég á 2:23,43 í New York, vorið 1984 var tími minn 2:21,20 í London og svo náði ég tímanum 2:19,46 í Berlín haustið 1985. Það met toppaði Kári Steinn Karlsson í fyrra á sama stað. Þú undrast kannski hvers vegna ég man alla þessa tíma en við þurftum að setja á okkur alla millitíma þegar ég var að hlaupa. Þá voru menn ekkert með Garmin-tæki eins og núna, heldur var maður eins og tölva og varð að muna allt."

Þekktar sögur um blautar buxur

Þegar Sigurður kom úr hagfræðináminu kveðst hann hafa verið fullur af krafti og áhuga á að efla langhlaup hérlendis og meðal annars átt dálítinn þátt í að móta Reykjavíkurmaraþonið. "Þá var veruleikinn allt annar en núna, engin hlaupabretti, engir stígar utan vega og enginn íþróttavöllur með gerviefnum," rifjar hann upp. "Mér fannst sjálfsagt að skila minni reynslu bæði til míns íþróttafélags, FH, og víðar og hef verið að gera það með því að þjálfa fólk og fræða auk þess að vinna innan Frjálsíþróttasambandsins að framkvæmd hlaupa. Þetta hef ég gert með mjög glöðu geði og það gefur mér mikið til baka enda hef ég kynnst mörgu skemmtilegu fólki gegnum hlaupin." Hann tekur þó ekki þátt í Reykjavíkurmaraþoninu í ár. "Ég hef ekki tekið mikinn þátt í hlaupum síðustu átta ár en er alltaf að segja einhverjum til og verð bara á hliðarlínunni."

Skyldi Sigurður hafa lent í að hlaupa með stein í skónum langar leiðir? "Ég man ekki eftir því í maraþonhlaupi en í hálfmaraþoni losnaði hjá mér skóreim og ég þurfti að stoppa," svarar hann. Fleiri smáatriði við lokaundirbúning langhlaupa ber á góma. "Það er vandasamt að undirbúa mataræðið rétt," tekur hann fram. "Menn þurfa að gæta þess að drekka helst ekki seinna en 50 mínútum áður en hlaupið er ræst, þá ná menn að skila þeim vökva af sér. En það eru til þekktar sögur um blautar buxur og ljósmyndarar hafa á stórmótum eins og Ólympíuleikum og heimsmeistaramótum svolítið vakað yfir slíkum óhöppum."

Er að vinna í forgjöfinni

Á seinni árum kveðst Sigurður hafa snúið sér að golfinu. "Ég er að vinna í forgjöfinni og er kominn niður í fjórtán en draumurinn er að komast undir tíu," segir hann brosandi og bætir við að í golfinu séu margir gamlir frjálsíþróttamenn og hlauparar og eins spili hann oft með Einari bróður sínum. Sigurður er nefnilega elstur átta systkina og kveðst hafa drifið þrjá bræður sína með sér í íþróttirnar, þar á meðal Einar sem keppti fyrir Íslands hönd í 400 og 800 metra hlaupum.

"Íþróttaáhuginn hefur tengt okkur bræður vel saman," segir hann og er í lokin spurður hvort hlaupagenin hans hafi erfst áfram. "Ég á fjögur börn en þau hafa ekki lagt keppnisíþróttir fyrir sig. Elsta dóttirin, Hrund, 29 ára, hefur hins vegar stundað crossfit um árabil og er bæði með einkaþjálfarapróf og BA í íþróttafræði frá HR. Diljá 18 ára og Karítas 16 ára voru töluvert í íþróttum þegar þær voru yngri, svo á ég 20 mánaða strák, Hrannar Pétur, sem er mjög sprækur og ég segi stundum í gríni að honum sé ætlað að ná Íslandsmetinu í maraþonhlaupi aftur í fjölskylduna. Aldrei að vita þar sem mamma hans, Valgerður Heimisdóttir, er líka hlaupari og varð önnur kvenna í 55 kílómetra Laugavegshlaupinu í júlí síðastliðnum."