Maðurinn var ákærður í mars síðastliðnum fyrir að hafa framvísað fölsuðum leigusamningi um leigurétt í umræddri á, og þannig með blekkingum reynt að koma því til leiðar að félag í hans eigu, væri með gildandi leigusamning um veiðirétt í ánni, frá 15. maí 2013 til 1. október 2016.
Maðurinn neitaði alfarið sök í málinu en málið má rekja til þess að þrír einstaklingar lögðu fram kæru á hendur manninum fyrir skjalafals.
Í bréfi þeirra til lögreglunnar á Selfossi kom fram að í framhaldi af útboði á leigu veiðiréttar í tveimur ám hafi verið samið við áðurnefnt félag í eigu hins ákærða. Samningum var hins vegar rift árið 2013 vegna vanskila á leigugreiðslum.
Eftir riftunina hélt ákærði því fram að á sama tíma og skrifað var undir samninginn sem var á endanum rift, hafi sömu aðilar gert annan samning um leigu á veiðirétt í þriðju ánni fyrir árin 2013 til 2016. Framvísaði hann samningi um það.
Samningurinn ekki rannsakaður
Kærendur töldu skjalið bera með sér að nöfn þeirra hefðu verið handrituð á það, en þeir könnuðust ekki við skjalið eða handritun sína á því. Kærendur töldu skjalið því falsað sem og handritun þeirra á það og óskuðu eftir rannsókn lögreglu.
Í niðurstöðu Héraðsdóms Suðurlands segir að engin rannsókn hafi farið fram á þeim undirritunum sem voru á umræddu skjali, auk þess sem að allmörg ár hafi liðið frá atvikum málsins. Þá hafi vitni ekki útilokað að hann hafi gefið ákærða leyfi til þess að prófa að veiða í umræddri á. Þá sagðist annað vitni hafa vottað einn samning í þremur eintökum, þó viðkomandi hafi aðeins lesið fyrsta eintakið.
Segir í dómi héraðsdóms að miðað við þetta verði að telja að það leiki mikill vafi á því hvort að ákærða hafi verið ljóst að umræddur samingur hafi verið eða kunni að hafa verið falsaður. Því hafi ekki verið hjá því komist að sýkna manninn af kröfum ákæruvaldsins.
