„Hugmyndin að bókinni kviknaði fyrir fjórum árum,“ segir Annetta. „Þá var ég atvinnulaus í miðri kreppunni, oft á rölti um bæinn og fór að velta fyrir mér muninum á því að sjá og taka eftir. Í kjölfarið tók ég að horfa nánar á nærumhverfið og uppgötvaði þá hversu mörg grafísk smáatriði leynast allt um kring. Þegar þú ert á rölti niður Laugaveginn eða Skólavörðustíginn tekurðu ekkert endilega eftir hurðarhúnum, hurðum, grafískum skreytingum eða skiltum, svo ég tali nú ekki um stytturnar.“
Annetta segist vera ánægð með hversu vel myndirnar í bókinni endurspegli breytingarnar í miðbænum á þessum fjórum árum. „Bærinn er svo fljótur að breytast,“ segir hún. „Þannig að bókin er heimildarverk í leiðinni. Langflestar myndirnar eru teknar í hundrað og einum, en það eru nokkrar teknar utan hans eins og fólk sér ef það rýnir vel í bókina. Myndunum er ekki skipt niður í kafla eftir viðfangsefnum þannig að þú veist aldrei hvað bíður þín á næstu síðu, bara eins og þegar þú ert á röltinu.“
