Ég var gerandi en ekki þolandi

"Ég veit ekki hvernig þetta byrjaði allt saman. Líklega hefur þetta verið að þróast allt frá byrjun sambandsins en það var ekki fyrr en löngu síðar, þegar allt var orðið of seint, að ég áttaði mig á því að ég hafi beitt manninn minn andlegu ofbeldi. Ég man að ég hreifst strax af feimnislegri og hógvægri framkomu hans. Mér fannst miklu meira varið í hann svo hægan og blíðan heldur en strákana sem þá þóttu hvað mestir töffarar. Maðurinn minn fyrrverandi, sem ég mun kalla Elvar, var tilbúinn að gera allt fyrir mig og börnin okkar en ég misnotaði góðmennsku hans og greiðvikni. Ég sé það núna en ekkert getur bætt fyrir það sem ég gerði honum og börnunum. Til að byrja með vorum við ósköð venjuleg fjölskylda. Okkur tóskst báðum vel að koma okkur fyrir í starfi og deildum þeim byrðum og gleðiatvikum sem fylgja því að eignast börn nokkuð jafnt. Ég held að ég hafi þó alltaf verið sú sem hafði tögl og haldir í hjónabandinu enda er ég að eðilsfari mun framhleypnari manneskja en hann. Mér fannst ég alltaf þurfa vera reka á eftir honum í starfi og frístundum, ef til vill þurfti ég þess ekki en þetta var orðinn eins konar ávani eða lífmynstur sem erfitt er að brjóta sig upp úr hafi maður á annað borð vanið sig á það. Mér var farið að líða eins og hann ætti mér mikið að þakka og var sífellt að nudda honum upp úr því að hann hefði aldrei geta gert neitt nema ef mín hefði ekki notið við. Lestu lífsreynslusögu þessarar íslensku konu í tímaritinu Magasín sem fylgir DV í dag.