„Ég byrjaði bara ein með gítarinn fyrir tólf árum en síðustu tíu ár hef ég verið með band með mér. Á Airwaves í fyrra ákvað ég að fara aftur í grunninn og umsjónarmenn Reykjavik Folk Festival fréttu að ég væri komin af stað, ein, með þjóðlagaskotna tónlist. Þetta er í fyrsta sinn sem ég er með á hátíðinni en markmiðið er að sameina unga og eldri tónlistarmenn sem flytja þjóðlagatónlist,“ segir tónlistarkonan Lára Rúnars en hún kemur fram á Kexi hosteli á fimmtudaginn.

Ný plata er á lokametrunum og mun Lára flytja efni af henni í bland við eldra efni á tónleikunum. Hún segir áskorun í því að standa aftur ein á sviðinu.

Vildi ögra sjálfri sér

„Það felst ákveðið öryggi í því að vera alltaf með skothelt band á bak við sig. Ég fann samt að þetta var næsta skref hjá mér, að fara aftur að flytja tónlistina sjálf. Ég fann fyrir þörf fyrir að ögra mér og eins fyrir að æfa mig á hljóðfærin. Ég hafði líka mikið verið að hlusta á þannig tónlist og hún hreyfir svo við manni, er svo einlæg og það verður svo náið samband við áhorfendur þegar maður er ekki með neitt á milli sín og þeirra. Þannig verður líka meira rými fyrir röddina og textana. Hljómsveit er ákveðin hækja og það eflir sjálfstraustið að gera þetta sjálf,“ segir Lára. Þegar platan verður tilbúin ætlar hún sér að ferðast um landið og helst halda tónleika inni í stofu heima hjá fólki.

„Platan kemur út í maí. Sóley Stefáns tónlistarkona og Albert Finnbogason eru að útsetja og taka upp með mér. Við reynum að halda í frumlagasmíðina og setjum sem allra minnst ofan á lögin. Sem er ólíkt því sem ég hef gert áður. Við klárum vonandi á næstu tveimur vikum og planið er að fara af stað um landið í sumar, ein. Mest langar mig til þess að fara inn á heimili fólks og vera með stofutónleika,“ segir Lára. Hún hafi gert það áður og uppklifunin hafi verið engu lík.

„Á Sófar Reykjavík spilaði ég inni á heimili, í 70 fermetra íbúð og eitthvað í kringum tuttugu manns voru að horfa á og hlusta. Það var alveg einstakt og er akkúrat það sem ég þarf núna. En þetta form er krefjandi. Þegar maður stígur á stórt svið gírar maður sig upp áður, brynjar sig jafnvel en þarna á stofugólfinu er maður berskjaldaður og það heillar mig einmitt þegar ég hlusta á aðra tónlistarmenn, að leyfa sér að vera bara eins og maður er og leyfa því sem maður er að upplifa þá stundina að skína í gegnum tónlistina.“

Sækir ró í náttúruna

Lára kennir jóga þegar hún er ekki að semja tónlist eða elta krakkana sína tvo, þriggja og níu ára. Hún opnaði nýlega súkkulaðisetrið Andagift þar sem fram fer tónheilun, hugleiðsla og kunda­linijóga. Hún segir jógað fara vel með tónlistinni, og ekki síður fjölskyldulífinu.

„Það er heljarinnar fjör í kringum fjölskyldulífið og mikil þörf á því að vera andlega til staðar og í jafnvægi.“ segir hún. Og svo er mikilvægt að eiga nærandi samverustundir „Við förum mikið í sund og helst út fyrir borgina um helgar. Sundlaugin í Hveragerði er í uppáhaldi. Ég á ættir að rekja til Ísafjarðar en þangað er of langt að skjótast í sund. Fjölskyldan átti lengi hús þar og við fórum þangað á hverju ári. Ísafjörður og Vestfirðir eru uppáhaldsstaðurinn minn á jörðinni. Ég fæ mikinn innblástur úr náttúrunni og kyrrðinni,“ segir Lára en viðurkennir að vera líka lattelepjandi miðbæjarrotta. „Ég myndi segja að ég væri „fiftí fiftí.“ Ég elska menninguna í Reykjavík en þarf líka einveru og nánd við náttúruna. Maður er alltaf að leita að þessari innri sátt, og sú leit hefur verið gegnumgangandi þema í tónlistinni minni. Ég er enn að leita. En ég er nær því að finna hana.“