Valdimar Guðmundsson hefur í nokkur ár verið einn ástsælasti söngvari þjóðarinnar og þykir rödd hans hreinlega með ólíkindum. Valdimar er gestur vikunnar í Einkalífinu en hann vakti mikla athygli fyrir auglýsingu fyrir Reykjavíkurmaraþonið árið 2016.



Þar var einfaldlega birt dánartilkynning í sjónvarpi og kom hugmyndin frá Valdimari sjálfum. Forsagan er frá því þegar Valdimar fékk martröð og hélt að hann væri að deyja. Hann vaknaði og gat varla andað.



Í kjölfarið ákvað hann að gera eitthvað í sínum málum og fór seinna um sumarið tíu kílómetra í Reykjavíkurmaraþoninu. Síðan þá hafa hlutirnir gengið upp og niður í því að koma sér í betra líkamlegt form.



„Þetta hefur verið svona upp og niður hjá manni. Maður verður bara að passa sig að missa sig ekki í ruglið aftur. Þetta eru oft svo mikil stökk, upp og niður hjá manni,“ segir Valdimar.

„Maður er búinn að reyna að fara ekki út í neinar öfgar. Auðvitað getur maður bætt sig á ýmsum sviðum. Það var mikill rússíbani að fara í allt þetta dæmi og maður fékk mikla athygli og þetta var mikil pressa. Maður er allt í einu orðinn eitthvað andlit risahlaups og þetta var auðvitað mjög gaman líka og skemmtilegt og hjálpaði manni mjög mikið.“



Hann segist í dag reyna að halda í ákveðið jafnvægi.



„Það er aldrei gott að ætla sér að gera allt strax, því þá er hætt við því að maður springi og detti aftur í gamla horfið. Ég get alveg viðurkennt það að ég datt aftur í gamla horfið eftir maraþonið. Þetta hefur alltaf verið svolítið upp og niður hjá manni. Mér finnst ég vera í góðu jafnvægi í dag og auðvitað hjálpar það manni að vera með kærustuna með sér. Hún heldur manni aðeins á jörðinni með þetta en þetta er bara einn dagur í einu. Það sem ég þarf að bæta núna er að koma mér aftur í gang varðandi hreyfinguna.“

Varð allt í einu hræddur við dauðann

Valdimar hefur áður opnað sig um matarfíkn sína en hann lýsir henni svona:



„Þetta er svolítið spes fíkn. Ef maður er alkóhólisti eða dópisti, þá er maður með þarna eitthvað sem maður getur sleppt. Maður verður að borða til að lifa. Maður getur ekkert hætt að borða. Ég man svo sterkt eftir því þegar ég datt í átak einhvern tímann og hætti að borða þetta og hitt. Þá allt í einu fór stressið í mér rosalega mikið upp og ég fann fyrir rosalega mikið af tilfinningum. Ég var kvíðinn og allt einu rosalega hræddur við dauðann. Ég fattaði þá, þetta deyfir mig svolítið. Ef manni líður illa þá er þetta ákveðin huggun. Seina að kvöldi er fínt að ná sér í einn nammipoka eða snakkpoka og horfá sjónvarpið og deyfa sig svolítið með þessum mat eða nammi.“



Valdimar segist vera borða mest í uppnámi.



„Þetta deyfir mann algjörlega og maður er hvorki glaður né leiður og bara flýtur áfram. Þetta er kannski smá gat í hjartanu sem maður er að fylla í.“



Í þættinum ræðir hann einnig um ferilinn, ástina í lífi sínu, fyrirmyndirnar, leiklistarferilinn og framhaldið.



Hér að ofan má sjá fimmta þáttinn af Einkalífinu en þátturinn vikulegi er í loftinu á fimmtudögum á Vísi og Stöð 2 Maraþon.