Merkið Ísland dregið niður í svaðið Ole Anton Bieltvedt skrifar 4. ágúst 2018 20:27 Ísland, nafn landsins okkar, ímynd þess og orðspor, er meðal þess dýrmætasta, sem við eigum. Á síðustu árum og áratugum hefur myndast jákvæð mynd af Íslandi og Íslendingum á alþjóðavettvangi, þökk sé gullfallegri náttúru landsins, gestrisni og elskulegri framkomu landsmanna, sem milljónir ferðamanna hafa upplifað og notið, og auk þess hefur t.a.m. frækileg frammistaða fótboltalandsliðsins okkar gert garðinn – Ísland – frægan. Rithöfundar og ýmsir aðrir hugvits og hæfileikamenn, líka á sviði viðskipta, fiskveiða og hátækni, haf bætt um betur og styrkt þessa jákvæðu ímynd Íslands. Stundum er sagt, að það eina, sem menn í raun eigi, sé orðspor þeirra og ímynd, mannorð og æra. Í Asíu er talað um, hvort menn haldi andlitinu. Sá sem heldur andlitinu, stendur vel og sterkt, á hverju, sem gengur. Auðvitað gildir þetta líka um lönd og þjóðir. Við teljum okkur menningarþjóð. Framarlega í flokki í mannréttindum, jafnrétti, lýðræði, samúð og stuðningi við þá, sem minna mega sín, samhjálp og mannúðar- og siðmenningarmálum almennt. Þetta má nokkuð til sanns vegar færa. Á einu sviði gildir þetta þó ekki: Dýra-, náttúru- og umhverfisvernd. Hér er enn margt, eins og það var á síðustu öld. Á lágu plani. Ný og góð lög hafa reyndar verið sett, en lítið eða ekkert er eftir þeim farið. Mahatma Gandhi sagði: „Það má meta framfarir og siðferðislegan þroska þjóðar af því, hvernig hún umgengst dýrin sín“. Í byrjun síðustu aldar munu hafa verið 3-5 milljónir rjúpna í landinu. Vorið 2016 var búið að drepa þær niður í 100 þúsund. 1980 voru selir við landið 32 þúsund. Nú eru þeir komnir í 7 þúsund. Skv. skýrslu helztu vist- og líffræðinga landins, hefur lífið verið murkað úr villtum fuglum landsins í slíkum mæli, að 17 tegundir eru í útrýmingarhættu. Þar á meðal svartbakur, máfar, lundi, hrafn, kjói, grágæs, langvía og álka, auk rjúpu. Pólarrefurinn, sem var kominn hingað löngu á undan okkur, er ofsóttur í slíkum mæli, að kalla mætti helför, án þess þó, að vitað sé til nokkurs skaða af refnum í marga áratugi. Er margur 4ra vikna yrðlingurinn barinn til bana með steini. Hreindýrakýr eru miskunnarlaust drepnar frá 8-10 vikna kálfum þeirra, þó að þeir þurfi á móðurmjólk og móðurvernd að halda í minnst 6 mánuði. Ef siðmenning okkar yrði dæmd út frá gildum Gandhi, fengjum við ekki háa einkunn. Fyrrnefnd mál eru þó meira innanlandsmál, sem lítið koma fram á alþjóðavettvangi. Öðru máli gegnir um hvalveiðarnar. Einkum þó langreyðaveiðar, sem engin önnur þjóð stundar. Þær eru alþjóðlegt mál, enda langreyðurin flökkudýr, sem fæðist við Vestur Afríku og flakkar um heimshöfin. Hér stendur hún aðeins við í nokkrar vikur. Að kalla hana „íslenzka auðlind“ er út í hött. Skv. IUCN er langreyðurin talin í útrýmingarhættu, og er hún friðuð. Um 190 þjóðir eru aðilar að CITES samkomulaginu, sem bannar verzlun með og flutning á hvalaafurðum í þeirra lögsögu. Afurðir hvala eru því nánast óseljanlegar. Til viðbótar koma svo villimannlegar drápsaðferðir og heiftarlegt dauðastríð dýranna. Skutulsbyssur og búnaður eru minnst hálfrar aldar gamlar. Af 50 langreyðum, sem vorum veiddar 2014, þurftu 8 að heyja lífsbaráttu í allt að 15 mínútur, þar sem stálkló skutuls reif og tætti innyfli, líffæri og hold dýranna, í heiftarlegum átökum og kvalræði, þar til yfir lauk. Þetta veit og þessu hafnar alþjóðasamfélagið. Ágangur og misþyrmingar á náttúru og lífríki er kominn í sjónarhorn margra. Unga fólkið krefst friðunar og verndunar lífríkisins. Síðustu vikurnar, eftir að Hvalur hf hóf langreyðaveiðar að nýju, hefur varla liðið sá dagur, að alþjóðapressan hafi ekki fjallað um þessar veiðar með hneykslun og harmi. Ekki bætti það málið, þegar blendingur - móðirin var steypireyður - var veiddur, en steypireyðurin er alfriðuð, líka hér. Menn vita, að Íslendingar eru ein ríkasta þjóð heims, og, að þörfin fyrir þessar veiðar er lítil eða engin. Margir eru því fullir vanþóknunar á okkur, og, þegar við viljum afsaka okkur með því, að þetta sé bara „einn maður“, kemur spurningin: „Af hverju láta valdamenn og þjónin þetta viðgangast?“.Ég spyr: Er einhver glóra í því, að við látum „einn mann“ draga ímynd og orðspor landsins – merkið okkar allra; Ísland - niður í svaðið? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ole Anton Bieltvedt Mest lesið Örlætisgerningur Vilhjálmur H. Vilhjálmsson Skoðun Jarðakaup í nýjum tilgangi Halla Hrund Logadóttir Skoðun Burt með pólitík á Bessastöðum Kristmundur Carter Skoðun „Almennings“ samgöngur? Bragi Gunnlaugsson Skoðun Sjálfbær framtíð Vestfjarða Sigríður Ólöf Kristjánsdóttir,Aðalsteinn Óskarsson Skoðun Af auðvaldsmönnum og undirlægjuhætti Ester Hilmarsdóttir Skoðun Norska veiðistöðin Friðrik Erlingsson Skoðun Hvar er Reykjavegur? Ari Trausti Guðmundsson Skoðun Köllum það réttu nafni: Fordóma Derek Terell Allen Skoðun Nýr „loftslagsvænn“ iðnaður - neikvæð áhrif á lífríki og fiskveiðar Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Baldur í þágu mannúðar og samfélags Anna María Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Hvar er Reykjavegur? Ari Trausti Guðmundsson skrifar Skoðun Af auðvaldsmönnum og undirlægjuhætti Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Hafðu áhrif á líf barna Ída Björg Unnarsdóttir skrifar Skoðun Stórbætum samgöngur Logi Einarsson skrifar Skoðun Norska veiðistöðin Friðrik Erlingsson skrifar Skoðun Köllum það réttu nafni: Fordóma Derek Terell Allen skrifar Skoðun Ótrúverðugt plan að annars góðum markmiðum Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Formleg uppgjöf Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Örlætisgerningur Vilhjálmur H. Vilhjálmsson skrifar Skoðun Fjármunum veitt þangað sem neyðin er mest Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Sjálfbær framtíð Vestfjarða Sigríður Ólöf Kristjánsdóttir,Aðalsteinn Óskarsson skrifar Skoðun Burt með pólitík á Bessastöðum Kristmundur Carter skrifar Skoðun Náttúran njóti vafans, ótímabundið Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Íþróttir fyrir öll, jöfnum og bætum leikinn Hólmfríður Sigþórsdóttir,Anna Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Nýr „loftslagsvænn“ iðnaður - neikvæð áhrif á lífríki og fiskveiðar Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun „Almennings“ samgöngur? Bragi Gunnlaugsson skrifar Skoðun Góður forseti G. Pétur Matthíasson skrifar Skoðun Hvers vegna Halla Tómasdóttir? Guðjón Sigurðsson skrifar Skoðun Heimildin sem hvarf úr frumvarpi matvælaráðherra Vala Árnadóttir skrifar Skoðun Sníða sér stakk eftir vexti Guðni Magnús Ingvason skrifar Skoðun Norskir herrar eða íslenskir? Þóra Bergný Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Af hverju ertu að bjóða þig fram? Sigurður Ragnarsson skrifar Skoðun Við styðjum Guðmund Karl! Katrín Valdís Hjartardóttir,Andrea Bóel Bæringsdóttir,Guðbjörg Harpa Ingimundardóttir skrifar Skoðun Hagfræðin á Heimildinni Bjarnheiður Hallsdóttir skrifar Skoðun Hreinleikaþráin Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Heimilisleysi blasir við öryrkjum Svanberg Hreinsson skrifar Skoðun Hvað getur Ísland gefið öðrum þjóðum? Gunnar Hersveinn skrifar Skoðun Veðrið, veskið og Íslendingurinn María Rut Kristinsdóttir skrifar Skoðun Að mæðra barn í hjarta sínu Hólmfríður Anna Baldursdóttir skrifar Sjá meira
Ísland, nafn landsins okkar, ímynd þess og orðspor, er meðal þess dýrmætasta, sem við eigum. Á síðustu árum og áratugum hefur myndast jákvæð mynd af Íslandi og Íslendingum á alþjóðavettvangi, þökk sé gullfallegri náttúru landsins, gestrisni og elskulegri framkomu landsmanna, sem milljónir ferðamanna hafa upplifað og notið, og auk þess hefur t.a.m. frækileg frammistaða fótboltalandsliðsins okkar gert garðinn – Ísland – frægan. Rithöfundar og ýmsir aðrir hugvits og hæfileikamenn, líka á sviði viðskipta, fiskveiða og hátækni, haf bætt um betur og styrkt þessa jákvæðu ímynd Íslands. Stundum er sagt, að það eina, sem menn í raun eigi, sé orðspor þeirra og ímynd, mannorð og æra. Í Asíu er talað um, hvort menn haldi andlitinu. Sá sem heldur andlitinu, stendur vel og sterkt, á hverju, sem gengur. Auðvitað gildir þetta líka um lönd og þjóðir. Við teljum okkur menningarþjóð. Framarlega í flokki í mannréttindum, jafnrétti, lýðræði, samúð og stuðningi við þá, sem minna mega sín, samhjálp og mannúðar- og siðmenningarmálum almennt. Þetta má nokkuð til sanns vegar færa. Á einu sviði gildir þetta þó ekki: Dýra-, náttúru- og umhverfisvernd. Hér er enn margt, eins og það var á síðustu öld. Á lágu plani. Ný og góð lög hafa reyndar verið sett, en lítið eða ekkert er eftir þeim farið. Mahatma Gandhi sagði: „Það má meta framfarir og siðferðislegan þroska þjóðar af því, hvernig hún umgengst dýrin sín“. Í byrjun síðustu aldar munu hafa verið 3-5 milljónir rjúpna í landinu. Vorið 2016 var búið að drepa þær niður í 100 þúsund. 1980 voru selir við landið 32 þúsund. Nú eru þeir komnir í 7 þúsund. Skv. skýrslu helztu vist- og líffræðinga landins, hefur lífið verið murkað úr villtum fuglum landsins í slíkum mæli, að 17 tegundir eru í útrýmingarhættu. Þar á meðal svartbakur, máfar, lundi, hrafn, kjói, grágæs, langvía og álka, auk rjúpu. Pólarrefurinn, sem var kominn hingað löngu á undan okkur, er ofsóttur í slíkum mæli, að kalla mætti helför, án þess þó, að vitað sé til nokkurs skaða af refnum í marga áratugi. Er margur 4ra vikna yrðlingurinn barinn til bana með steini. Hreindýrakýr eru miskunnarlaust drepnar frá 8-10 vikna kálfum þeirra, þó að þeir þurfi á móðurmjólk og móðurvernd að halda í minnst 6 mánuði. Ef siðmenning okkar yrði dæmd út frá gildum Gandhi, fengjum við ekki háa einkunn. Fyrrnefnd mál eru þó meira innanlandsmál, sem lítið koma fram á alþjóðavettvangi. Öðru máli gegnir um hvalveiðarnar. Einkum þó langreyðaveiðar, sem engin önnur þjóð stundar. Þær eru alþjóðlegt mál, enda langreyðurin flökkudýr, sem fæðist við Vestur Afríku og flakkar um heimshöfin. Hér stendur hún aðeins við í nokkrar vikur. Að kalla hana „íslenzka auðlind“ er út í hött. Skv. IUCN er langreyðurin talin í útrýmingarhættu, og er hún friðuð. Um 190 þjóðir eru aðilar að CITES samkomulaginu, sem bannar verzlun með og flutning á hvalaafurðum í þeirra lögsögu. Afurðir hvala eru því nánast óseljanlegar. Til viðbótar koma svo villimannlegar drápsaðferðir og heiftarlegt dauðastríð dýranna. Skutulsbyssur og búnaður eru minnst hálfrar aldar gamlar. Af 50 langreyðum, sem vorum veiddar 2014, þurftu 8 að heyja lífsbaráttu í allt að 15 mínútur, þar sem stálkló skutuls reif og tætti innyfli, líffæri og hold dýranna, í heiftarlegum átökum og kvalræði, þar til yfir lauk. Þetta veit og þessu hafnar alþjóðasamfélagið. Ágangur og misþyrmingar á náttúru og lífríki er kominn í sjónarhorn margra. Unga fólkið krefst friðunar og verndunar lífríkisins. Síðustu vikurnar, eftir að Hvalur hf hóf langreyðaveiðar að nýju, hefur varla liðið sá dagur, að alþjóðapressan hafi ekki fjallað um þessar veiðar með hneykslun og harmi. Ekki bætti það málið, þegar blendingur - móðirin var steypireyður - var veiddur, en steypireyðurin er alfriðuð, líka hér. Menn vita, að Íslendingar eru ein ríkasta þjóð heims, og, að þörfin fyrir þessar veiðar er lítil eða engin. Margir eru því fullir vanþóknunar á okkur, og, þegar við viljum afsaka okkur með því, að þetta sé bara „einn maður“, kemur spurningin: „Af hverju láta valdamenn og þjónin þetta viðgangast?“.Ég spyr: Er einhver glóra í því, að við látum „einn mann“ draga ímynd og orðspor landsins – merkið okkar allra; Ísland - niður í svaðið?
Nýr „loftslagsvænn“ iðnaður - neikvæð áhrif á lífríki og fiskveiðar Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Skoðun Íþróttir fyrir öll, jöfnum og bætum leikinn Hólmfríður Sigþórsdóttir,Anna Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Nýr „loftslagsvænn“ iðnaður - neikvæð áhrif á lífríki og fiskveiðar Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar
Skoðun Við styðjum Guðmund Karl! Katrín Valdís Hjartardóttir,Andrea Bóel Bæringsdóttir,Guðbjörg Harpa Ingimundardóttir skrifar
Nýr „loftslagsvænn“ iðnaður - neikvæð áhrif á lífríki og fiskveiðar Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun