Þjófnaður á tímum verkfalla Kristinn Árnason skrifar 7. maí 2015 07:00 Það væri skárra ef íslenska ríkið hefði efni á að leyfa starfsmönnum sínum að stela frá sér. Upplagðast væri auðvitað ef starfsmenn ríkisins myndu ekki ræna ríkið. En því miður erum við ekki svo lánsöm, þegnar þessa lands, ætlaðir atvinnurekendur stjórnvalda. Nú stendur yfir rán á verðmætum frá ríkinu og þar með þegnum þess. Mig langar hér einfaldlega að mótmæla því töluvert ákaflega og bóka í örfáum orðum að mér finnist það alls ekki vera í lagi. Og stuttlega vil ég útskýra hvers vegna mér finnst þessi stuldur vera glæpsamlegur. Stjórnvöld eru að dunda sér við þjófnað á miklum verðmætum frá ríkissjóði með því að færa án endurgjalds veiðiréttindi á makríl til útgerðarfyrirtækja. Þar sem það myndi bara aðstoða við verknaðinn er réttast að halda víðari umræðu um eðli kvótakerfisins fyrir utan þessi mótmæli. Þetta er þjófnaður hvort sem maður er hrifinn af kvótakerfinu eins og það er eða ekki. Nú þegar nýr og verðmætur nytjastofn er farinn að ganga í torfum um íslenska lögsögu hafa stjórnvöld áberandi tækifæri til að endurtaka ekki fyrri mistök við úthlutun kvótans. Það er ekkert því til fyrirstöðu að selja einfaldlega ný veiðiréttindi til útgerðanna. Þjófnaðurinn frá ríkissjóði nemur þeirri upphæð sem útgerðirnar væru tilbúnar að greiða fyrir makrílkvótann væri þeim gert að gera það. Það verð sem útgerðirnar myndu bjóða í veiðiréttindin væri áætlað mat þeirra á arðsemi af veiði kvótans, að teknu tilliti til rekstarkostnaðar og gjalda sem fylgja útgerðinni. Þetta er nákvæmlega sama ferli og á sér stað í flestum rekstri. Einfalt væri að koma til móts við óvissu tilboðsgjafa með því að tengja leiguverðið að einhverju leyti lykilþáttum eins og heimsmarkaðsverði á makríl og olíuverði. Og til að koma í veg fyrir að óeðlilega stór hluti kvótans leiti til fjársterkustu útgerðanna setur ríkið, seljandi veiðiréttindanna, einfaldlega þak á þann hluta makrílkvótans sem hver útgerð og útgerðir henni tengdar mega fara með hverju sinni. Og til að skýra tilboðsferlið byði ríkið upp veiðiréttindin til skýrt afmarkaðs tímabils í hvert skipti, ólíkt skilmálum þess glæps sem ráðin eru nú lögð á um. Það er ekki hægt að verja svona lagað með því að halda því fram að verið sé að stuðla að sjálfbærum og hagkvæmum sjávarútvegi. Þvert á móti stuðlar það að brenglun í samkeppni fái sjávarútvegsfyrirtæki handahófskenndar úthlutanir á verðmætum þjóðarinnar. Þetta eru lélegar röksemdir sem halda mjög illa og einkennast ýmist af óskýrri hugsun, meðvirkni eða spillingu. Í öllu falli er niðurstaðan sem stefnt er að þjófnaður frá þeim ríkissjóði sem stjórnvöldum er ætlað að standa vörð um.Hefurðu sögu að segja eða skoðun að deila? Ef svo er sendu okkur grein ásamt mynd á netfangið ritstjorn(hja)visir.is Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið „Já, hvað með bara að skjóta hann!“ Þórhildur Hjaltadóttir Skoðun Trump les tölvupóstinn þinn Mörður Áslaugarson Skoðun Hvers vegna þegir kristin, vestræn menning? Ómar Torfason Skoðun Heimar sem þurfa nýja umræðu! Sigurður Árni Reynisson Skoðun Sársauki annarra og samúðarþreyta Guðrún Jónsdóttir Skoðun Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson Skoðun 52 milljarðar/ári x 30 ár = EES Jón Baldvin Hannibalsson Skoðun Alþjóðalög eða lögleysa? Urður Hákonardóttir Skoðun Ísrael – brostnir draumar og lygar Ingibjörg Þóra Haraldsdóttir Skoðun Lýðheilsan að veði? Willum Þór Þórsson Skoðun Skoðun Skoðun Hvers vegna þegir kristin, vestræn menning? Ómar Torfason skrifar Skoðun Trump les tölvupóstinn þinn Mörður Áslaugarson skrifar Skoðun „Já, hvað með bara að skjóta hann!“ Þórhildur Hjaltadóttir skrifar Skoðun Heimar sem þurfa nýja umræðu! Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Sársauki annarra og samúðarþreyta Guðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson skrifar Skoðun Alþjóðalög eða lögleysa? Urður Hákonardóttir skrifar Skoðun Truman-ríkið: Tilraunir raunheimsins að komast í gegnum gervihvelfinguna Svala Magnea Ásdísardóttir skrifar Skoðun GPT‑5 kemur í ágúst – áskoranir og tækifæri fyrir Ísland Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Við tölum um vöxt — en gleymum því sem vex Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Verri framkoma en hjá Trump Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Landið talar Davíð Arnar Oddgeirsson skrifar Skoðun Ætla þau að halda áfram að grafa sína eigin gröf? Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Ísrael – brostnir draumar og lygar Ingibjörg Þóra Haraldsdóttir skrifar Skoðun Ein af hverjum fjórum Silja Höllu Egilsdóttir skrifar Skoðun Vertu drusla! Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Þegar hið smáa verður risastórt Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Þú ert búin að eyðileggja líf mitt!!! Sandra Ósk Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Tekur sér stöðu með Evrópusambandinu Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Feluleikur ríkisstjórnarinnar? Lárus Guðmundsson skrifar Skoðun Ég heiti Elísa og ég er Drusla Elísa Rún Svansdóttir skrifar Skoðun Grindavík má enn bíða Gísli Stefánsson skrifar Skoðun Aðventukerti og aðgangshindranir Kristín María Birgisdóttir skrifar Skoðun Lífið í tjaldi á Gaza Viðar Hreinsson,Israa Saed skrifar Skoðun Gaza og sjálfbærni mennskunnar Elva Rakel Jónsdóttir skrifar Skoðun Börnin og hungursneyðin í Gaza Sverrir Ólafsson skrifar Skoðun Kynbundið ofbeldi Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Aðdragandi aðildar þarf umboð Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Yfirlýsing frá Kára Stefánssyni um hrakfarir hans í samskiptum við íhaldssaman blaðamann Kári Stefánsson skrifar Skoðun Þétting byggðar er ekki vandamálið Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Sjá meira
Það væri skárra ef íslenska ríkið hefði efni á að leyfa starfsmönnum sínum að stela frá sér. Upplagðast væri auðvitað ef starfsmenn ríkisins myndu ekki ræna ríkið. En því miður erum við ekki svo lánsöm, þegnar þessa lands, ætlaðir atvinnurekendur stjórnvalda. Nú stendur yfir rán á verðmætum frá ríkinu og þar með þegnum þess. Mig langar hér einfaldlega að mótmæla því töluvert ákaflega og bóka í örfáum orðum að mér finnist það alls ekki vera í lagi. Og stuttlega vil ég útskýra hvers vegna mér finnst þessi stuldur vera glæpsamlegur. Stjórnvöld eru að dunda sér við þjófnað á miklum verðmætum frá ríkissjóði með því að færa án endurgjalds veiðiréttindi á makríl til útgerðarfyrirtækja. Þar sem það myndi bara aðstoða við verknaðinn er réttast að halda víðari umræðu um eðli kvótakerfisins fyrir utan þessi mótmæli. Þetta er þjófnaður hvort sem maður er hrifinn af kvótakerfinu eins og það er eða ekki. Nú þegar nýr og verðmætur nytjastofn er farinn að ganga í torfum um íslenska lögsögu hafa stjórnvöld áberandi tækifæri til að endurtaka ekki fyrri mistök við úthlutun kvótans. Það er ekkert því til fyrirstöðu að selja einfaldlega ný veiðiréttindi til útgerðanna. Þjófnaðurinn frá ríkissjóði nemur þeirri upphæð sem útgerðirnar væru tilbúnar að greiða fyrir makrílkvótann væri þeim gert að gera það. Það verð sem útgerðirnar myndu bjóða í veiðiréttindin væri áætlað mat þeirra á arðsemi af veiði kvótans, að teknu tilliti til rekstarkostnaðar og gjalda sem fylgja útgerðinni. Þetta er nákvæmlega sama ferli og á sér stað í flestum rekstri. Einfalt væri að koma til móts við óvissu tilboðsgjafa með því að tengja leiguverðið að einhverju leyti lykilþáttum eins og heimsmarkaðsverði á makríl og olíuverði. Og til að koma í veg fyrir að óeðlilega stór hluti kvótans leiti til fjársterkustu útgerðanna setur ríkið, seljandi veiðiréttindanna, einfaldlega þak á þann hluta makrílkvótans sem hver útgerð og útgerðir henni tengdar mega fara með hverju sinni. Og til að skýra tilboðsferlið byði ríkið upp veiðiréttindin til skýrt afmarkaðs tímabils í hvert skipti, ólíkt skilmálum þess glæps sem ráðin eru nú lögð á um. Það er ekki hægt að verja svona lagað með því að halda því fram að verið sé að stuðla að sjálfbærum og hagkvæmum sjávarútvegi. Þvert á móti stuðlar það að brenglun í samkeppni fái sjávarútvegsfyrirtæki handahófskenndar úthlutanir á verðmætum þjóðarinnar. Þetta eru lélegar röksemdir sem halda mjög illa og einkennast ýmist af óskýrri hugsun, meðvirkni eða spillingu. Í öllu falli er niðurstaðan sem stefnt er að þjófnaður frá þeim ríkissjóði sem stjórnvöldum er ætlað að standa vörð um.Hefurðu sögu að segja eða skoðun að deila? Ef svo er sendu okkur grein ásamt mynd á netfangið ritstjorn(hja)visir.is
Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson Skoðun
Skoðun Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson skrifar
Skoðun Truman-ríkið: Tilraunir raunheimsins að komast í gegnum gervihvelfinguna Svala Magnea Ásdísardóttir skrifar
Skoðun Yfirlýsing frá Kára Stefánssyni um hrakfarir hans í samskiptum við íhaldssaman blaðamann Kári Stefánsson skrifar
Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson Skoðun