Nick Cave: Grinderman - fjórar stjörnur 22. mars 2007 07:30 Nick Cave og félagar hans úr The Bad Seeds stofnuðu þessa sveit, Grinderman, og sömdu efni á heila plötu í sameiningu. Útkoman er eitursvöl og hispurslausari en þær plötur sem Cave hefur sent frá sér upp á síðkastið. Þó svo að Nick Cave hafi stofnað hljómsveitina Grinderman með þremur liðsmönnum sinnar eigin undirleikssveitar The Bad Seeds hljómar þessi plata nú bara samt eins og viðbót í lagasafn meistarans. Hljóðheimurinn er ekki fjarri því sem hann var að dunda sér við á fyrstu og annarri breiðskífu sinni From Her to Eternity og The Firstborn is Dead. Því ætti ekki að búast við því að Grinderman bjóði upp á nýtt sjónarhorn á Cave. Þetta er mun frekar ánægjulegt afturhvarf, eins og hann sé að horfa aðeins um öxl og sjá hversu miklu hann hefur áorkað. Munurinn er þannig í nálguninni en ekki útkomunni, því í Grinderman semja allir liðsmenn sveitarinnar saman. Eftir mörg ár í þjónustu Caves fá þeir Martyn P. Casey, Warren Ellis og Jim Sclavunos því loksins uppreisn æru og mega spila nákvæmlega það sem þeir vilja. Hlutverk Caves snýst því aðallega um að finna upp á góðum sönglínum og textum. Svo berstrípað hlutverk hefur hann ekki tekið að sér síðan hann var í Birthday Party. Fyrir vikið verður útkoman þónokkuð hispurslausari en þær plötur sem Cave hefur verið að gefa frá sér síðustu árin. Svo spilar hann líka á gítar í nokkrum lögum, en ég held að hann hafi ekki gert það áður á plötum sínum. Nick Cave Stendur undir nafni með Grinderman. Fyrsta fórnarlamb þessarar nýju nálgunar er píanóið. Það heyrist aldrei í píanói á plötunni, ekki nema að þið teljið Rhodes-píanóið með, og lítið sem ekkert pláss er fyrir ballöður. Það er bara í laginu Man in the Moon sem Cave fær örlítið að dæla úr sínu rómantíska hjarta. Warren Ellis spilar heldur yfirleitt ekki á opna fiðluna, heldur keyrir hana í gegnum þvílíka hljóðblöndunarsúpu að það væri auðvelt að trúa því að þetta væri aragrúi af gíturum eða hljóðgervill. Þetta er mjög töffaraleg tónlist út í gegn. Kannski sú svalasta sem Cave og félagar hans hafa tekist á við í þónokkurn tíma. Hún er afar kúrekaleg og það er langt síðan Cave hefur stigið þetta langt inn í eyðimörkina. Cave leyfir sér líka að vera ruddalegur í textasmíðum. Eitt lagið heitir til að mynda No Pussy Blues og ég efast ekki um að þið getið giskað á um hvað textinn fjallar. Hér eru nokkur lög sem gætu orðið klassísk. Lög eins og I Don"t Need You (To Set Me Free) og When My Love Comes Down. Ekki búast við því að Nick Cave sé að enduruppgötva sig með nýju sveitinni sinni Grinderman. Þið getið hins vegar leyft ykkur að búast við hörkuplötu, því ég efast um að þið getið orðið fyrir vonbrigðum. Birgir Örn Steinarsson Mest lesið Allt ætlaði um koll að keyra í Borgarleikhúsinu Lífið Tók sex ólíka stera fyrir hjartastoppið: „Þannig ég segi nei við sterum“ Lífið Segir Candy hafa séð að faðir hans væri „skrímsli“ á undan öðrum Lífið Fréttatía vikunnar: Friðlýsing, frumsýning og handtaka Lífið Glæsibústaðir yfir hundrað milljónum Lífið Balta bregst bogalistin Gagnrýni Glæsihöll Livar og Sverris á Arnarnesi til sölu Lífið Hætti að þurfa að ryksuga upp hárin eftir hverja sturtu Lífið samstarf Gamla TR-húsinu umbreytt í Hlemm.haus: „Augljóst að þörfin var gríðarleg“ Menning Eldgos og elskhugar á frumsýningu Eldanna Lífið Fleiri fréttir Einvalalið kemur fram á Karlsvöku Laufey Lín endar Evróputúrinn á Íslandi Fjarsambandinu loksins lokið Frumsýning á Vísi: Fyrsta lag Valdimars í sjö ár og liðsmenn eru Bieber ævinlega þakklátir Raftónlistarhátíðin Extreme Chill haldin í sextánda sinn næstu helgi Laufey syngur á íslensku á nýrri plötu: „Hver annar af kynslóð Laufeyjar er að gera tónlist eins og þessa?“ Lög Sálarinnar verða að kvikmynd Enginn fær að skipta sér af tónlist Laufeyjar Tilkynnti tólftu plötuna í hlaðvarpi kærastans Sjá meira
Þó svo að Nick Cave hafi stofnað hljómsveitina Grinderman með þremur liðsmönnum sinnar eigin undirleikssveitar The Bad Seeds hljómar þessi plata nú bara samt eins og viðbót í lagasafn meistarans. Hljóðheimurinn er ekki fjarri því sem hann var að dunda sér við á fyrstu og annarri breiðskífu sinni From Her to Eternity og The Firstborn is Dead. Því ætti ekki að búast við því að Grinderman bjóði upp á nýtt sjónarhorn á Cave. Þetta er mun frekar ánægjulegt afturhvarf, eins og hann sé að horfa aðeins um öxl og sjá hversu miklu hann hefur áorkað. Munurinn er þannig í nálguninni en ekki útkomunni, því í Grinderman semja allir liðsmenn sveitarinnar saman. Eftir mörg ár í þjónustu Caves fá þeir Martyn P. Casey, Warren Ellis og Jim Sclavunos því loksins uppreisn æru og mega spila nákvæmlega það sem þeir vilja. Hlutverk Caves snýst því aðallega um að finna upp á góðum sönglínum og textum. Svo berstrípað hlutverk hefur hann ekki tekið að sér síðan hann var í Birthday Party. Fyrir vikið verður útkoman þónokkuð hispurslausari en þær plötur sem Cave hefur verið að gefa frá sér síðustu árin. Svo spilar hann líka á gítar í nokkrum lögum, en ég held að hann hafi ekki gert það áður á plötum sínum. Nick Cave Stendur undir nafni með Grinderman. Fyrsta fórnarlamb þessarar nýju nálgunar er píanóið. Það heyrist aldrei í píanói á plötunni, ekki nema að þið teljið Rhodes-píanóið með, og lítið sem ekkert pláss er fyrir ballöður. Það er bara í laginu Man in the Moon sem Cave fær örlítið að dæla úr sínu rómantíska hjarta. Warren Ellis spilar heldur yfirleitt ekki á opna fiðluna, heldur keyrir hana í gegnum þvílíka hljóðblöndunarsúpu að það væri auðvelt að trúa því að þetta væri aragrúi af gíturum eða hljóðgervill. Þetta er mjög töffaraleg tónlist út í gegn. Kannski sú svalasta sem Cave og félagar hans hafa tekist á við í þónokkurn tíma. Hún er afar kúrekaleg og það er langt síðan Cave hefur stigið þetta langt inn í eyðimörkina. Cave leyfir sér líka að vera ruddalegur í textasmíðum. Eitt lagið heitir til að mynda No Pussy Blues og ég efast ekki um að þið getið giskað á um hvað textinn fjallar. Hér eru nokkur lög sem gætu orðið klassísk. Lög eins og I Don"t Need You (To Set Me Free) og When My Love Comes Down. Ekki búast við því að Nick Cave sé að enduruppgötva sig með nýju sveitinni sinni Grinderman. Þið getið hins vegar leyft ykkur að búast við hörkuplötu, því ég efast um að þið getið orðið fyrir vonbrigðum. Birgir Örn Steinarsson
Mest lesið Allt ætlaði um koll að keyra í Borgarleikhúsinu Lífið Tók sex ólíka stera fyrir hjartastoppið: „Þannig ég segi nei við sterum“ Lífið Segir Candy hafa séð að faðir hans væri „skrímsli“ á undan öðrum Lífið Fréttatía vikunnar: Friðlýsing, frumsýning og handtaka Lífið Glæsibústaðir yfir hundrað milljónum Lífið Balta bregst bogalistin Gagnrýni Glæsihöll Livar og Sverris á Arnarnesi til sölu Lífið Hætti að þurfa að ryksuga upp hárin eftir hverja sturtu Lífið samstarf Gamla TR-húsinu umbreytt í Hlemm.haus: „Augljóst að þörfin var gríðarleg“ Menning Eldgos og elskhugar á frumsýningu Eldanna Lífið Fleiri fréttir Einvalalið kemur fram á Karlsvöku Laufey Lín endar Evróputúrinn á Íslandi Fjarsambandinu loksins lokið Frumsýning á Vísi: Fyrsta lag Valdimars í sjö ár og liðsmenn eru Bieber ævinlega þakklátir Raftónlistarhátíðin Extreme Chill haldin í sextánda sinn næstu helgi Laufey syngur á íslensku á nýrri plötu: „Hver annar af kynslóð Laufeyjar er að gera tónlist eins og þessa?“ Lög Sálarinnar verða að kvikmynd Enginn fær að skipta sér af tónlist Laufeyjar Tilkynnti tólftu plötuna í hlaðvarpi kærastans Sjá meira
Laufey syngur á íslensku á nýrri plötu: „Hver annar af kynslóð Laufeyjar er að gera tónlist eins og þessa?“