Manninum mínum bauðst starf í álveri í eitt ár í Svartfjallalandi. Hann sér um þjálfun á starfsfólki í tveimur nýjum steypuskálum ásamt ferlagreiningu fyrir íslenskt fyrirtæki sem heitir Algenius Corporation sem þar starfar. Við fengum bæði leyfi frá störfum í ár og ákváðum að drífa okkur,“ segir Anna Leif. Hún segir yndislegt að vera í Svartfjallalandi, fólkið sérlega vingjarnlegt og hjálpsamt og auðvelt fyrir hana að sinna sínum hugðarefnum þar úti.
„Við vissum ekkert um Svartfjallaland áður en við ákváðum að koma hingað,“ segir Anna Leif en hún var stödd úti þegar blaðamaður náði tali af henni. „Maður heyrir um Svartfjallaland í Eurovision en annars heyrir maður aldrei talað um það. Sumir héldu að ég væri að fara til Svartaskógar,“ segir Anna Leif hlæjandi.
„En það er yndislegt að vera hér. Það versta er veðrið. Það hefur verið mjög heitt í sumar og oft ekki hægt að vera úti. Við búum í höfuðborginni Podgorica sem er eiginlega heitasti staður landsins, þó landið sé ekki mjög stórt. Það er tæpir 14.000 ferkílómetrar eða aðeins minna er tveir Vatnajöklar,“ útskýrir Anna Leif.
Hitinn eins og óveður
„Það er gríðarlegur munur að búa við ströndina, hér inni í miðju landi eða uppi í fjöllunum. Við erum búin að keyra um landið nánast þvert og endilangt og við fórum upp í fjöllin yfir helgi um daginn. Þar var miklu kaldara og þægilegra loftslag. Hitinn þar fór alveg niður fyrir 20 gráðurnar en hann hefur verið í kringum 40 gráðurnar hér í borginni.“Anna Leif líkir hitanum við óveður heima á Íslandi. „Heima hleypur maður í skjól við húsin út af rokinu. Hér hleypur maður í skjól við húsin til að komast í skugga.“
Anna Leif segir að veðrið á kvöldin sé mun skaplegra og fólk því mikið úti á kvöldin. „Mér sýnist búðir yfirleitt vera opnar snemma á morgnana og svo á kvöldin af því fólk fer ekki út um miðjan daginn. Það er líkamsræktarstöð í næstu blokk við okkur og hún er opin frá 8-12 og aftur frá 17-22.“
Þar sem Svartfjallaland er hvorki í Evrópusambandinu né Schengen er ekki hlaupið að því fyrir Íslendinga að fá atvinnuleyfi þar. Anna Leif ákvað því að nýta tímann úti og sinna sjálfri sér, jóga og myndlistinni. En hún lærði myndlist bæði í Myndlistarskóla Reykjavíkur og Listaháskóla Íslands þaðan sem hún lauk BA-gráðu í myndlist árið 2005 en hún lauk einnig kennsluréttindum í myndlist árið 2007 og MA í menningarstjórnun árið 2010. Hún hefur einnig tvisvar tekið jógakennaranám.
Náttúran ægifögur
„Dagurinn hér er þannig að það er svo heitt þegar ég vakna á morgnana að ég þarf að kveikja á loftkælingunni. Ef ég geri það ekki þá er ég með opið út á svalir og hitinn inni er svona 30 gráður. Ég stend og það drýpur af mér svitinn þegar ég mála og hlusta á Rás 2 á meðan,“ segir Anna Leif.„Ég bjó til aðstöðu fyrir mig í stofunni til að geta málað. Ég plastaði stofuvegg. Verkin á sýningunni á Akranesi eru verk sem ég málaði hér úti, akrýl á pappír, unnin í nánd við ægifagra náttúru Svartfjallalands sem er mikill innblástur. Þau eru frekar græn. Ég hef aldrei gert svona græn verk áður. Það helgast bara af því hvað allt er gróið og vaxið hér úti uppi til 2.000 metranna.“
„Ég stunda jóga og íhugun og nota náttúruna til að slaka og tengjast upprunanum með göngum og æfingum. Myndirnar eru málaðar út frá ljósmyndum, út frá minni og út frá hughrifum. Þær eru því líkar og ólíkar í senn.“
Anna Leif segir að flóran í Svartfjallalandi sé ríkust af tegundum í allri Evrópu. „Við höfum þvælst upp í fjallstopp og niður í fjöru og það er alveg yndislegt að sjá náttúruna hér. Við fórum um daginn í 2.200 metra hæð með skíðalyftu sem er opin á sumrin fyrir ferðafólk. Það er hægt að fara í gönguferðir uppi í fjöllunum. Þar könnuðumst við við okkur. Þar þekktum við gróðurinn. Það var svolítið eins og að koma heim.“
Anna Leif hvetur fólk til að gera sér ferð upp á Akranes, athuga hvort Guðlaug sé opin, kíkja í vitann og skoða sýninguna en hún er aðeins opin þessa helgi.
