Lífið

Skokkar berfættur um bæinn

Eyvindur Karlsson hætti að finna til í hnjánum þegar hann kastaði skónum og byrjaði að skokka berfættur.
Eyvindur Karlsson hætti að finna til í hnjánum þegar hann kastaði skónum og byrjaði að skokka berfættur. Fréttablaðið/HAG
„Ég hélt alltaf að hlaup væru það leiðinlegasta sem hægt væri að gera — af öllu," segir Eyvindur Karlsson, grínisti og nýútskrifaður leikstjóri úr East 15-skólanum í Lundúnum.

Eyvindur byrjaði að stunda útihlaup þegar hann bjó þar ytra og hélt uppteknum hætti þegar hann flutti heim fyrir mánuði. Hann segir nýja áhugamálið ekki hluta af átaki og kýs frekar að segja að um lífsstílsbreytingu sé að ræða. „Þegar ég var í skólanum í vetur fór ég að finna fyrir því hvað ég var kominn í lélegt form. Ég ákvað að gera eitthvað," segir Eyvindur.

Eyvindur byrjaði að skokka þar sem það var ódýrasti kosturinn í stöðunni. „Ég gat ekki hlaupið í eina mínútu þegar ég byrjaði. Ég var farinn að hlaupa fimm kílómetra, svo hætti ég að hlaupa í skóm, þá minnkaði það aftur."

Ha? Hleypurðu á tánum?

„Ég hleyp berfættur. Það er eina vitið. Fæturnir á okkur eru hannaðir til að hlaupa, en ekki í skóm. Ég fór að fá í hnén og las mér til um hvað ég væri að gera vitlaust. Ég vildi ekki hætta að hlaupa. Þá rakst ég á lærðar greinar sem virtust benda til þess að það væri betra, að maður fengi minna högg upp í líkamann ef maður væri berfættur."

Eyvindur vigtar sig sjaldan en segir að buxnastrengurinn hafi aðeins víkkað í kjölfar nýja lífsstílsins. Hann hætti líka að reykja, beindi mataræðinu í betri farveg og segist beita heilbrigðri skynsemi þegar hann velur hvað hann setur ofan í sig. „Ég veit að ég á ekki að borða hamborgara og djúpsteiktan kjúkling í öll mál. Ég er ekki að drekkja mér í ógeði."

Vinir Eyvindar tóku lífsstílsbreytingunni misjafnlega, enda var hann kannski ekki líklegasti maður heims til að byrja að stunda útihlaup. „Það var öllum sama þegar ég reykti eins og strompur og át ekkert nema skyndibita," segir hann í léttum dúr. „Svo um leið og ég fór að sporna aðeins gegn því að ég myndi deyja fyrir fimmtugt var farið að gera grín að mér."

Í Lundúnum var þó talsvert auðveldara að borða hollan mat, að sögn Eyvindar. Hann segir úrvalið betra þar og maturinn ódýrari. „Hérna heima þarf maður að vera með tvær milljónir á mánuði, maður þarf að vera bankastjóri til að borða hollan mat! Þetta er rugl."atlifannar@frettabladid.is






Fleiri fréttir

Sjá meira


×


Tarot dagsins

Dragðu spil og sjáðu hvaða spádóm það geymir.