Skoðun

Lítilmagninn fái áheyrn

Vegna þeirra gífurlegu eignatilfærslna sem orðið hafa undir ráðstjórn D og B listans hér á landi undanfarið rifja ég upp ævagamla sögu af gæsinni og gulleggjunum sem er að finna í Dæmisögum Esóps:

Maður nokkur átti gæs, sem verpti einu gulleggi á dag. En hann var ekki ánægður með það. Honum fannst það ganga allt of seint. Til þess að auðgast fyrr, tók hann það ráð að drepa gæsina og rista hana á kviðinn. En þar greip hann í tómt. Gæsin var eins og hver önnur gæs.

Mikið vill alltaf meira,

missir að síðustu allt.


Í skólalok gangast nemendur undir próf. Í lok kjörtímabils gangast þingmenn einnig undir próf – eins konar frammistöðumat. Kjósenda er að nota það tækifæri og meta vandlega hvernig þeir hafa staðið sig, hverjir eru „á vetur setjandi” og hverjir ekki. Nú ríður á að vera gagnrýnin en réttlát, sýna enga miskunn, hampa kjarnafólki og því sem það hefur vel gert en losa sig við hryggleysingja og hismi.

Mín skoðun er að vart megi á milli sjá hvor flokkur núverandi ríkisstjórnar Framsóknar-íhalds og Sjálfstæðis-íhalds hefur reynst verri öllum þorra almennings í landinu. Þeim efnuðu hafa þeir hampað en níðst á peningasnauðum, fótfúnum og þeim sem hafa orðið undir í lífsbaráttunni. Allt er þeirra æði fallvalt eins og dæmisagan sýnir.

Á undanförnum árum hefur græðgin verið æst markvisst upp í fólki með aukinni skuldasöfnun, skrumi og viðeigandi kaupæði. Lítilmagninn hefur á sama tíma dregist aftur úr og gleymst. Áðurnefndir ríkisstjórnarflokkar hafa gleymt hinu gullna boðorði um náungakærleikann og hvað jöfnuður merkir. Í Samfylkingu undir forystu Ingibjargar Sólrúnar er jöfnuður aðalmarkmið. Sólrún hét því að berjast með kjafti og klóm fyrir velferðarmálum fengi hún umboð í vor. Hún og hennar stuðningsfólk talar ekki tungum tveim í jafnaðar- og velferðarmálum. Þar er talað um jöfnuð og jafnrétti í reynd.

Þetta eru stór orð og því er nú reynt að rugga báti Samfylkingarinnar og Ingibjargar Sólrúnar, í þeirri von að það verði henni að falli. Undirliggjandi er hræðsla við að þessi sterka kona og hennar fólk muni í reynd snúa óheillaþróuninni við, ríkisstjórninni og plotti hennar gegn þjóðinni verði fleygt út í hafsauga – lítilmagninn fái loks áheyrn.

Í litlum eineltisþjóðfélögum, eins og okkar virðist vera um þessar mundir, er stöðug uppnefning og stagl um að viðkomandi sé fýld eða reið og því ekta „lúser“ ótrúlega beitt, niðrandi og niðurdrepandi vopn. Ef „lúser“ eða „tapari“ er notað um slíka hörkupólitíkusa og femínista eins og hana Ingibjörgu Sólrúnu, er það hreint öfugmæli og vindhögg sem fólk sér vonandi í gegnum.

Efinn nægir hins vegar oft til að grafa undan tiltrú fólks. Einelti af hvaða toga sem er hefur niðurrífandi áhrif og getur skemmt fyrir framúrskarandi manneskjum. Vonandi sér fólk litlu sálirnar á bak við róginn og hefur hann að engu. Ég hvet fólk til að kjósa hana Ingibjörgu Sólrúnu og Samfylkinguna, það er lag nú í vor að færa til betri vegar á ýmsum sviðum það sem ríkisstjórnin hefur úr lagi fært. Með baráttukveðjum.

Höfundur er fyrrverandi borgarfulltrúi.




Skoðun

Sjá meira


×