Í fréttum Stöðvar 2 fórum við í Skagafjörð þar sem bærinn Langhús í Fljótum var heimsóttur. Bændurnir þau Arnþrúður Heimisdóttir og Þorlákur Sigurbjörnsson voru áður með kúabú en skiptu alfarið yfir í hrossin fyrir sex árum.
Arnþrúður segir að umsvifin bæði í kringum kýrnar og hestaleiguna hafi verið orðin það mikil að þau hafi orðið að velja á milli.
„Og við erum bæði alveg hestasjúk, sko,“ segir hún og hlær.
Fjósinu var breytt í hesthús og þar hittum við Þorlák að járna.
„Við vorum búin að sjá að það var hægt að lifa á þessu, alveg eins og kúnum. Það er ekki sama binding, eins og með kýrnar; að mjólka tvisvar á dag, 365 daga á ári. Aldrei frí, aldrei ferðalög, aldrei fjölskyldulíf,“ segir Þorlákur.
Núna fara þau með ferðamenn í reiðtúra um sveitina og svo mikið er að gera að þau eru með þrjá starfsmenn í vinnu.
Svo rækta þau upp óvenjulegt litaafbrigði.
„Sem heitir litförótt þar sem hrossin skipta um liti eiginlega fjórum sinnum á ári. Og þessi litur var, ja, kannski fyrir svona tuttugu árum, bara í hálfgerðri útrýmingarhættu, sko,“ segir Arnþrúður.
Þegar hún sýnir okkur bikarasafnið í hesthúsinu segist hún ánægðust með einn bikarinn.
„Við fengum þennan verðlaunabikar fyrir að eiga hæst dæmdu litföróttu meri landsins í fyrra.“
Það er hún Litbrá frá Langhúsum, sem Arnþrúður sýnir okkur úti í haga.
„Eins og þið sjáið; hún er núna eins og það sé búið að strá flórsykri yfir hana.“
Liturinn breytist milli árstíða, fer úr því að vera ljós og yfir það að vera dökkur.
„Svo í vetur er hún alveg bara kolsvört. Eða brún, eins og hestamenn kalla litinn.
En þetta eru allt saman geðgóð hross en líka úrvals reiðhross,“ segir Arnþrúður.
Hér má sjá frétt Stöðvar 2:
