Hefur barist um að fá að heita Jeanne í tuttugu og fimm ár.

„Nafnið manns er eitt það persónulegasta sem maður hefur og að ókunnugt fólk í nefnd sem er löngu úrelt, geti verið að ráðskast með það er til skammar,“ segir Birgitta Sigursteinsdóttir kvikmyndagerðarkona, sem segir farir sínar ekki sléttar gagnvart íslensku mannanafnanefndinni.

Birgitta og fjölskylda hafa staðið í stappi vegna nafnsins heillengi. „Móðir mín var beðin um að vera vinsamlegast ekki með svona vesen, að ætla að skíra erlendu nafni og ákvað að hlýða þeirri beiðni,“ útskýrir Birgitta svekkt.

Lítur upp til langömmu

Nafnið er komið frá langömmu Birgittu sem er af belgískum ættum og hét Jeanne. Sú var mikill skörungur og var einna fyrst kvenna til að ganga um götur Reykjavíkur í buxum og ögra þannig fastmótuðum kynjahugmyndum samborgara sinna.

„Ég fékk aldrei þann heiður að kynnast þessari konu, en hún var mikill rebell, eins og ég,“ segir Birgitta og ber við djúpum tilfinningatengslum við nafnið.

Vonbrigði á vonbrigði ofan 

Þegar Birgitta var sextán ára freistaði hún gæfunnar og fór fram á að nafnið færi aftur í gegnum nefndina. „Að fá svar tók margar vikur og ég var sannfærð um að það væri vegna þess að þau skildu aðstæður mínar og vildu hjálpa mér,“ segir hún og bætir við: „ein úr nefndinni hringdi meira að segja heim og sagðist vera mjög bjartsýn á að nafnið yrði samþykkt mér til mikillar ánægju.“ Allt kom fyrir ekki og var beiðni Birgittu hafnað og henni bannað að heita Jeanne.

Árið 2012 hnaut hún svo um samþykkt innan nefndarinnar þar sem nafninu Jean var hleypt í gegn undir þeim formerkjum að um væri að ræða fjölskyldunafn. „Ég fór því fram á að mitt mál yrði tekið upp aftur, en fékk þá þau svör að ákvæðið sem orsakaði samþykkt nafnsins Jean, ætti aðeins við um ömmur og afa, ekki langömmur og langafa,“ Lögfræðingur Þjóðskrár staðfesti þetta við Birgittu.

Ætlar ekki að gefast upp

„Forræðishyggjan er algjör, sjálf held ég að foreldrum sé alveg treystandi til þess að finna sínum eigin börnum nöfn,“ bendir Birgitta á. „Þetta er óskiljanlegt, búið að taka tuttugu og fimm ár núna, en ég get alveg barist í önnur tuttugu og fimm ár í viðbót ef þess þarf,“ segir Birgitta hvergi bangin.