Á þriðjudag var tilkynnt um að Svandís Svavarsdóttir sjávarútvegsráðherra hefði skipað fjóra starfshópa til að greina áskoranir og tækifæri í sjávarútvegi ásamt því að meta þjóðhagslegan ávinning fiskveiðistjórnunarkerfisins. Í nefndunum sitja tugir manna.
Lilja Rafney Magnúsdóttir, varaþingkona Vinstri grænna birti í morgun grein á Vísi þar sem hún segir að það sé óþarfi að skipa enn eina nefndina um endurskoðun sjávarútvegsins því næg gögn liggi nú þegar fyrir.
„Það er auðvitað búið að viða að sér ótal gögnum um þau mál sem brenna helst á varðandi kerfisbreytingarnar og nýtingu auðlindarinnar og veiðigjöld og annað þvíumlíkt og ég tel að ráðuneytið hafi það mikið af gögnum sem það geti nýtt til þess að bregðast við strax og gera breytingar á ýmsu sem hægt er að gera án þess að það taki enn eina nefndina einhver ár, eða misseri að skila af sér niðurstöðu sem kannski litlar líkur eru á að komist í framkvæmd á þessu kjörtímabili.
Þetta er það sem ég er að tala um þegar ég segi að tíminn sé takmörkuð auðlind. Ég vil gjarnan sjá að gripið sé til aðgerða byggða á þeim gögnum sem fyrir liggja.“
Kerfisbreyting verði ekki afrakstur nefndarstarfa
Lilja segist ekki vera bjartsýn um að út úr þessum starfshópum komi kerfisbreyting, aðeins minnsti samnefnarinn sem litlu skipti. Stórútgerðirnar og fjármálafyrirtækin setji stólinn fyrir dyrnar.
„Ég hef auðvitað setið í svona stórri nefnd þar sem menn skiluðu ótal sérálitum og það er mjög litlar líkur á að það náist einhver sameiginleg heildarniðurstaða sem skiptir einhverju máli gagnvart því sem snýr að einhverjum alvöru kerfisbreytingum.“
Lilja segir að koma þurfi á réttlæti í sjávarútvegsmálum.
„Sem varaþingmaður á þingi í vetur kallaði ég eftir upplýsingum um félagslega hluta kerfisins sem dæmi og þar kemur mjög margt fram sem hægt er að byggja á til að rétta af óréttlæti í þeim hluta kerfisins sem ég tel mjög brýnt sérstaklega fyrir þessar minni byggðir og þá sem hafa farið halloka út af þessu kvótakerfi.
Skýrsla ríkisendurskoðunar frá 2019 sýnir fram á að þessar stærstu útgerðir erum með tvo þriðju hluta kvótans og eru komnar langt yfir kvótaþak. Hvers vegna er ekki byggt á þeirri vinnu sem unnin var í verkefnastjórn á síðasta kjörtímabili til að ná þessum stóru útgerðum undir kvótaþakið sem dæmi?“
Nú sast þú í atvinnuveganefnd þingsins frá 2011 og gegndir þar formennsku frá 2017-2021. Er svona svakalega erfitt að knýja á um breytingar í sjávarútvegi?
„Já, það er bara mjög, mjög erfitt og síðasta kjörtímabili sat ég sem formaður atvinnuveganefndar og þar náðum við þverpólitískri samstöðu um að gera grundvallarbreytingar til góða í strandveiðikerfinu en áttum eftir að reka lokahnykkinn í þeim efnum um að tryggja aflaheimildir fyrir 48 daga sem þarf að gera en það tókst og þess vegna segi ég, fíllinn er ekki étinn í einum bita heldur í minni bitum.
Við náum ekki heildarendurskoðun þar sem allri segja hallelúja við erum sammála um að gera miklar breytingar á kvótakerfinu sem hefur verið við lýði öll þessi ár. Fjármálakerfið setur stein í götu þess að eitthvað verði gert,“ sagði Lilja Rafney sem ítrekaði að við hefðum ekki tíma til að „bíða enn eina ferðina enn“ og að „vonandi yrði hlustað á rödd að vestan í þessum málum.“
