Hlini kóngsson, ástsjúkar skessur og ýmsir fuglar

„Verkið er samið upp úr hinu gamla ævintýri um Hlina kóngsson. Auk hans koma þar við sögu stúlkan Signý Karlsdóttir, ástsjúkar skessur og ýmsir fuglar.“ Þetta segir Þórunn Guðmundsdóttir, aðstoðarskólastjóri Tónlistarskólans í Reykjavík, um óperu sína Hlina sem sýnd verður í Iðnó 1., 2., 4. og 5. apríl klukkan 20.

Þótt óperan heiti eftir aðalsöguhetjunni segir Þórunn Hlina ekki endilega með stærsta sönghlutverkið. „Hlini lendir í því, eins og í ævintýrinu, að hann er svæfður með svönum af og til. Því eyðir hann löngum tíma á sviðinu steinsofandi og þá reynir ekki mikið á dramatíska túlkun hans.

En til að lífga upp á söguna og fjölga hlutverkum bætti ég persónum við. Fyrir utan svanina, hina klassísku fugla í þessu ævintýri, eru þar bæði hrafn og fýll. Svo er einn mjög merkilegur fugl, það er óminnishegri og þegar hann syngur gleyma bæði manneskjur og skepnur öllu sem þær kunna. Til dæmis gleymir Hlini öllu um stúlkuna sem hann elskar, hana Signýju sem er komin til tröllanna til að frelsa hann. Það er dramatískt.“





Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu 30. mars.

Þórunn hefur oft samið óperur og söngleiki og Hlini var sýndur fyrir sex árum af þeim nemendum sem þá voru í Tónlistarskólanum í Reykjavík.

„Það er auðvitað svolítið sjálfmiðað að setja upp eitthvað eftir sjálfan sig en mér finnst mikilvægt að unga fólkið fái að túlka efni sem það tengir við, syngi á íslensku og skilji hvert einasta orð og það eru bara ekkert margar óperur sem henta akkúrat þessu getustigi. Flytjendurnir eru mislangt komnir í námi, sumir að klára, þeir raðast í stærstu hlutverkin og svo fá aðrir minni hlutverk eða eru í kórnum.“

Sprell, grín og gaman einkennir óperuna Hlina sem er við allra hæfi, að sögn Þórunnar.

„Börn ættu að hafa gaman af þessu efni og ég tel hollt fyrir þau að vita að íslensk tröll geti verið svolítið hættuleg,“ segir hún og bætir við: „En svo blómstrar ástin og allt fer vel að lokum. Það veitir ekkert af því, miðað við ýmislegt sem er að gerast í heiminum, að fá sögu sem endar vel.“