Erum við að brjóta lög á börnum? Valdís Jónsdóttir skrifar 10. nóvember 2011 05:00 Alltof oft hættir okkur til að vanmeta eða ofmeta styrk barna og þol. Í allri umræðu um hagræðingu í skólakerfinu, samruna skóla, aukningu nemendafjölda í bekk, virðist eins og menn hafi ekki áttað sig á því að einn áhættuþáttur eflist við slíkar aðgerðir en það er aukin skaðsemi hávaða. Með því að ætla börnum að geta einbeitt sér að námi og heyra til kennara í hávaða, ofmetum við hlustunargetu þeirra og þol. Þetta er í raun merkilegt í ljósi þess hve vakandi við virðumst vera þegar kemur að þessum þáttum hjá fullorðnum. Þá er talin full nauðsyn á að koma á þéttu neti vinnuverndarlaga og reglugerða til þess að verja þá gegn skaðlegum áhrifum hávaða. Vinnuverndarlög og reglugerðir eiga t.d. að tryggja að þegar vinna krefst einbeitingar og athygli í vinnuumhverfi fullorðinna skuli hávaða haldið í algjöru lágmarki. Það er því hálf kyndugt að vinnuverndarlöggjöf skuli ekki ná til barna í þeirra vinnuumhverfi þ.e.a.s. í skóla/leikskóla. Það er eins og gert sé ráð fyrir því að börn geti haldið athygli og einbeitingu við aðstæður sem fullorðnir treysta sér ekki til. Þannig eiga börn að geta einbeitt sér í kennslu þó hávaði fari yfir þau mörk sem talin eru geta skaðað heyrn eins og tölur úr mælingum frá Vinnueftirliti hafa sýnt að gerist, sérstaklega í leikskólum og íþróttatímum grunnskóla. Eða er ekki ætlast til þess að börn taki eftir, haldi einbeitingu í skóla og meðtaki það sem þar er sagt, m.ö.o. nemi? Sé svo, þá kemur áleitin spurning. Hvað er nám? Er það leikur eða er það vinna? Þar ríkir hráskinnaleikur því að í öðru orðinu má ekki má tala um að börn vinni en í hinu orðinu er talað um vinnu þegar kemur að námi hvort sem er í skóla eða heima. Óneitanlega eru athyglisverð þau hávaðamörk sem sett eru til að tryggja að fullorðnir geti einbeitt sér og átt samræður á vinnustað. Þar segir: Á skrifstofum og öðrum stöðum (skólum? Innskot höf.) þar sem gerðar eru miklar kröfur til einbeitingar og samræður eiga að geta átt sér stað óhindrað skal leitast við að hávaði fari ekki yfir 50 dB(A) að jafnaði á vinnutíma. (Reglugerð um varnir gegn álagi vegna hávaða á vinnustöðum, nr. 921/2006, 9.11. 2006). Ef litið er til mælinga Vinnueftirlits ríkisins á hávaða í leik/grunnskólum sést að meðalhávaði í skólum/leikskólum liggur frá 75-85 dB. Þessar tölur eru vel í samræmi við það sem mælst hefur erlendis í skólahúsnæði. Það segir sig sjálft að ef fullorðnir treysta sér ekki til að einbeita sér í slíkum hávaða þá geta börn það enn síður vegna þess að til þess hafa þau ekki öðlast þann þroska sem fullorðnir hafa til að bera. Hávaði í leikskólum hefur mælst enn hærri en í grunnskólum og yfir löglegum mörkum. Það er umhugsunarvert sé litið til tveggja þátta. Annars vegar eru börnin á máltökuskeiði á leikskólum þar sem þau dvelja flest allt upp í 8 klukkustundir. Hins vegar er eyrnabólga mjög algeng í ungum börnum. Hvernig ætli fullorðnum þætti að dveljast í hávaða með eyrnabólgu? Ung börn kvarta ekki en þau sýna með hegðun ef þeim líður illa, t.d. með óróleika og vanstillingu. Ætli megi ekki stundum rekja athyglis- og einbeitingarskort og ofvirkni til þeirrar ástæðu? Hávaði er skaðvaldur og rannsóknir hafa sýnt hvernig hann eykur streitu, hjartslátt, skemmir heyrn og rödd. Að fjölga börnum í rými eins og nú er gert í grunnskólum býður þeirri hættu heim að hávaði eykst. Hjá slíku er erfitt að komast þar sem hann fylgir ávallt lifandi verum, ekki síst börnum. Börn eru að nema mál og ef hávaðinn er slíkur að hann kæfir talhljóð, sem hann gerir miðað við tölur frá Vinnueftirliti ríkisins, þá er hætt við að einhver börn nái ekki að hlusta sér til skilnings. Afleiðingin getur orðið sú að þau börn missa löngun og getu til að hlusta sér til gagns. Þar með er tungumálsuppbygging í uppnámi vegna þess að barnið nær ekki að heyra rétt það sem kennari eða aðrir segja og myndar því ekki eðlilegan orðaforða. Börnum með athyglis- og einbeitingarskort (ADHD) er sérstaklega hætt í hávaðasömu umhverfi. Ef það reynist rétt að hávaði sé orðinn svo mikill í almennri kennslu að nemendur fái heyrnarhlífar til að verjast hávaða og geta einbeitt sér þá er skörin farin að færast upp í bekkinn. Reyndar hefur hávaði mælst svo mikill í leikskólum og íþróttakennslu að samkvæmt lögum ættu allir að vera með heyrnarhlífar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Þetta varð í alvöru að lögum! Snorri Másson Skoðun Er tímabili friðar að ljúka árið 2026? Jun Þór Morikawa Skoðun Reykvískir lýðræðisjafnaðarmenn – kjósum oddvita Freyr Snorrason Skoðun Réttindi launafólks og frelsið Orri Páll Jóhannsson Skoðun VII. Aðförin að Ólafi Jóhannessyni Hafþór S. Ciesielski Skoðun Ástandið, jólavókaflóðið og druslur nútímans Sæunn I. Marinósdóttir Skoðun Djöfulsins, helvítis, andskotans pakk Vilhjálmur H. Vilhjálmsson Skoðun Var ég ekki nógu mikils virði? Kristján Friðbertsson Skoðun Andi hins ókomna á stjórnarheimilinu? Jean-Rémi Chareyre Skoðun Skoðun Skoðun Er tímabili friðar að ljúka árið 2026? Jun Þór Morikawa skrifar Skoðun Reykvískir lýðræðisjafnaðarmenn – kjósum oddvita Freyr Snorrason skrifar Skoðun Ástandið, jólavókaflóðið og druslur nútímans Sæunn I. Marinósdóttir skrifar Skoðun Gerið Ásthildi Lóu aftur að ráðherra – taka tvö Eyjólfur Pétur Hafstein skrifar Skoðun Mikilvægi björgunarsveitanna Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Andi hins ókomna á stjórnarheimilinu? Jean-Rémi Chareyre skrifar Skoðun Var ég ekki nógu mikils virði? Kristján Friðbertsson skrifar Skoðun Jólin eru rökfræðilega yfirnáttúruleg – og sagan sem menn dóu fyrir lifir enn Hilmar Kristinsson skrifar Skoðun Þegar jólasveinninn kemur ekki á hverri nóttu Guðlaugur Kristmundsson skrifar Skoðun 100 lítrar á mínútu Sigurður Friðleifsson skrifar Skoðun Stöðugleiki sem viðmið Arnar Laxdal skrifar Skoðun Taktu af skarið – listin að breyta til áður en þú ert tilbúin Þuríður Santos Stefánsdóttir skrifar Skoðun Loftslagsmál: tölur segja sögur en hvaða sögu viljum við? Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Hvaðan koma jólin okkar – og hvað kenna þau okkur um menningu? Margrét Reynisdóttir skrifar Skoðun Náungakærleikur á tímum hátíða Hanna Birna Valdimarsdóttir,Harpa Fönn Sigurjónsdóttir,Helga Edwardsdóttir,Sigríður Elín Ásgeirsdóttir skrifar Skoðun Hver borgar fyrir heimsendinguna? Karen Ósk Nielsen Björnsdóttir skrifar Skoðun Innviðir og öryggi í hættu í höndum ráðherra Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun „Steraleikarnir“ Birgir Sverrisson skrifar Skoðun Fínpússuð mannvonska Armando Garcia skrifar Skoðun Fólkið sem hverfur... Kristján Fr. Friðbertsson skrifar Skoðun Gengið til friðar Ingibjörg Haraldsdóttir,Elín Oddný Sigurðardóttir skrifar Skoðun Gerið Ásthildi Lóu aftur að ráðherra Einar Steingrímsson skrifar Skoðun Mótmæli bænda í Brussel eru ekki sjónarspil – þau eru viðvörun Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Þegar gigtin stjórnar jólunum Hrönn Stefánsdóttir skrifar Skoðun Fullveldi í framkvæmd Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun Verður Flokkur fólksins að Flótta fólksins? Júlíus Valsson skrifar Skoðun „Rússland hefur ráðist inn í 19 ríki“ - og samt engin ógn? Daði Freyr Ólafsson skrifar Skoðun Fæðuöryggi sem innviðamál í breyttu alþjóðakerfi Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Svona gerum við… fjármagn til áfengis- og vímuefnameðferðar aukið um 850 milljónir Alma Möller skrifar Skoðun Gluggagægir fyrir innan gluggann. Gervigreindin lifnar við Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Sjá meira
Alltof oft hættir okkur til að vanmeta eða ofmeta styrk barna og þol. Í allri umræðu um hagræðingu í skólakerfinu, samruna skóla, aukningu nemendafjölda í bekk, virðist eins og menn hafi ekki áttað sig á því að einn áhættuþáttur eflist við slíkar aðgerðir en það er aukin skaðsemi hávaða. Með því að ætla börnum að geta einbeitt sér að námi og heyra til kennara í hávaða, ofmetum við hlustunargetu þeirra og þol. Þetta er í raun merkilegt í ljósi þess hve vakandi við virðumst vera þegar kemur að þessum þáttum hjá fullorðnum. Þá er talin full nauðsyn á að koma á þéttu neti vinnuverndarlaga og reglugerða til þess að verja þá gegn skaðlegum áhrifum hávaða. Vinnuverndarlög og reglugerðir eiga t.d. að tryggja að þegar vinna krefst einbeitingar og athygli í vinnuumhverfi fullorðinna skuli hávaða haldið í algjöru lágmarki. Það er því hálf kyndugt að vinnuverndarlöggjöf skuli ekki ná til barna í þeirra vinnuumhverfi þ.e.a.s. í skóla/leikskóla. Það er eins og gert sé ráð fyrir því að börn geti haldið athygli og einbeitingu við aðstæður sem fullorðnir treysta sér ekki til. Þannig eiga börn að geta einbeitt sér í kennslu þó hávaði fari yfir þau mörk sem talin eru geta skaðað heyrn eins og tölur úr mælingum frá Vinnueftirliti hafa sýnt að gerist, sérstaklega í leikskólum og íþróttatímum grunnskóla. Eða er ekki ætlast til þess að börn taki eftir, haldi einbeitingu í skóla og meðtaki það sem þar er sagt, m.ö.o. nemi? Sé svo, þá kemur áleitin spurning. Hvað er nám? Er það leikur eða er það vinna? Þar ríkir hráskinnaleikur því að í öðru orðinu má ekki má tala um að börn vinni en í hinu orðinu er talað um vinnu þegar kemur að námi hvort sem er í skóla eða heima. Óneitanlega eru athyglisverð þau hávaðamörk sem sett eru til að tryggja að fullorðnir geti einbeitt sér og átt samræður á vinnustað. Þar segir: Á skrifstofum og öðrum stöðum (skólum? Innskot höf.) þar sem gerðar eru miklar kröfur til einbeitingar og samræður eiga að geta átt sér stað óhindrað skal leitast við að hávaði fari ekki yfir 50 dB(A) að jafnaði á vinnutíma. (Reglugerð um varnir gegn álagi vegna hávaða á vinnustöðum, nr. 921/2006, 9.11. 2006). Ef litið er til mælinga Vinnueftirlits ríkisins á hávaða í leik/grunnskólum sést að meðalhávaði í skólum/leikskólum liggur frá 75-85 dB. Þessar tölur eru vel í samræmi við það sem mælst hefur erlendis í skólahúsnæði. Það segir sig sjálft að ef fullorðnir treysta sér ekki til að einbeita sér í slíkum hávaða þá geta börn það enn síður vegna þess að til þess hafa þau ekki öðlast þann þroska sem fullorðnir hafa til að bera. Hávaði í leikskólum hefur mælst enn hærri en í grunnskólum og yfir löglegum mörkum. Það er umhugsunarvert sé litið til tveggja þátta. Annars vegar eru börnin á máltökuskeiði á leikskólum þar sem þau dvelja flest allt upp í 8 klukkustundir. Hins vegar er eyrnabólga mjög algeng í ungum börnum. Hvernig ætli fullorðnum þætti að dveljast í hávaða með eyrnabólgu? Ung börn kvarta ekki en þau sýna með hegðun ef þeim líður illa, t.d. með óróleika og vanstillingu. Ætli megi ekki stundum rekja athyglis- og einbeitingarskort og ofvirkni til þeirrar ástæðu? Hávaði er skaðvaldur og rannsóknir hafa sýnt hvernig hann eykur streitu, hjartslátt, skemmir heyrn og rödd. Að fjölga börnum í rými eins og nú er gert í grunnskólum býður þeirri hættu heim að hávaði eykst. Hjá slíku er erfitt að komast þar sem hann fylgir ávallt lifandi verum, ekki síst börnum. Börn eru að nema mál og ef hávaðinn er slíkur að hann kæfir talhljóð, sem hann gerir miðað við tölur frá Vinnueftirliti ríkisins, þá er hætt við að einhver börn nái ekki að hlusta sér til skilnings. Afleiðingin getur orðið sú að þau börn missa löngun og getu til að hlusta sér til gagns. Þar með er tungumálsuppbygging í uppnámi vegna þess að barnið nær ekki að heyra rétt það sem kennari eða aðrir segja og myndar því ekki eðlilegan orðaforða. Börnum með athyglis- og einbeitingarskort (ADHD) er sérstaklega hætt í hávaðasömu umhverfi. Ef það reynist rétt að hávaði sé orðinn svo mikill í almennri kennslu að nemendur fái heyrnarhlífar til að verjast hávaða og geta einbeitt sér þá er skörin farin að færast upp í bekkinn. Reyndar hefur hávaði mælst svo mikill í leikskólum og íþróttakennslu að samkvæmt lögum ættu allir að vera með heyrnarhlífar.
Skoðun Jólin eru rökfræðilega yfirnáttúruleg – og sagan sem menn dóu fyrir lifir enn Hilmar Kristinsson skrifar
Skoðun Taktu af skarið – listin að breyta til áður en þú ert tilbúin Þuríður Santos Stefánsdóttir skrifar
Skoðun Náungakærleikur á tímum hátíða Hanna Birna Valdimarsdóttir,Harpa Fönn Sigurjónsdóttir,Helga Edwardsdóttir,Sigríður Elín Ásgeirsdóttir skrifar
Skoðun Svona gerum við… fjármagn til áfengis- og vímuefnameðferðar aukið um 850 milljónir Alma Möller skrifar
Skoðun Gluggagægir fyrir innan gluggann. Gervigreindin lifnar við Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar