Sigfús Sigurðsson var löngu hættur að svekkja sig á tapinu gegn Frökkum þegar Vísir hitti hann eftir leik en þá var Sigfús kominn með silfur um hálsinn og bros á munni.

„Eftir leikinn þá brotnaði ég niður, mig langaði svo í gullið. Þá kom ágætis félagi minn, Dinart, klappaði mér á hausinn og sagði að við hefðum spilað frábært mót, gætum verið stoltir og bara upp með hausinn. Þá rann upp fyrir mér að við værum í Mekka íþróttanna og hér væru allir bestu íþróttamenn heimsog við værum að fá silfur hérna. Guð minn góður hvað ég er ógeðslega ánægður. Ég vona að ég hafi gert fjölskyldu mina og þá aðallega son minn stoltan hér í dag," sagði Sigfús sem var mjög hrærður og hann vildi sérstaklega hrósa framkvæmdastjóra HSÍ, Einari Þorvarðarsyni.

„Sá sem á mesta hrósið skilið er Einar Þorvarðarson. Hann er búinn að vera frá því í undirbúningnum fyrir Pólland búinn að mæta á hverja einustu æfingu, alla leiki og ég veit ekki hvað og hvað. Maðurinn er gjörsamlega ódrepandi. Núna er ég að koma heim og mun gera allt sem ég get við að hjálpa honum að lyfta handboltanum á hærri stall heima. Medalían var fyrst og fremst fyrir Ísland sem og þá sem maður elskar. Sá sem á mesta heiðurinn er samt Einar," sagði Sigfús sem hafði íhugað að hætta með landsliðinu en er ekki alveg eins viss núna.

„Þetta mót hefur kveikt rosalega í mér. Ég hafði talað um að mig langaði að hætta ef ég ynni medalíu á Ólympíuleikum. Núna þarf ég aðeins að leggja hausinn í bleyti. Það var svo gaman hérna að mér leið oft eins og ég væri tvítugur. Ég ætla að hafa ógeðslega gaman með strákunum í kvöld en ég elska þá alla út af lífinu. Vera með medalíuna við hjartað og hafa það ógeðslega nice.