Kviknakin spíran á Bakkaveginum Finnborgi Hermannsson skrifar 23. júní 2015 00:00 Ungum var mér innrætt að bera virðingu fyrir þjóðfánanum og þjóðsöngnum umfram önnur tákn íslenska lýðveldisins. Þegar pabbi kom í húsið á Njálsgötunni árið 1944 var eitt fyrsta verk hans að koma upp flaggstöng sem sett var niður í garðholunni innan við húsið. Þetta var stöng úr galvaníseruðu járnröri sem rekin var ofan í aðra járnstöng víðari sem sökkt var ofan í grassvörðinn. Hnúðurinn á stönginni var af tré, líklega renndur inni á bæjarverkstæði þar sem pabbi vann á þeim tíma. Augljóst þótti að afi sem var gamall skipstjóri sæi um að flagga enda vanur að hagræða seglum frá því á skútuöldinni og hafði líka alltaf tiltæk segl á meðan hann var með flutningabátinn Skaftfelling fyrir viðsjárverðri strönd Suðurlands. Við bræðurnir horfðum andaktugir á afa okkar draga upp íslenska fánann og fíra honum svo niður að kvöldi eins og afi orðaði þetta. Í þessu fólst þögul innræting. Svo var það þjóðsöngurinn. Dagskrá Ríkisútvarpsins lauk jafnan með því að spilaður var þjóðsöngurinn Ó guð vors lands. Alls ekki mátti slökkva á þjóðsöngnum eftir að hann byrjaði að hljóma, slíkt jafnaðist á við guðlast og gat haft afleiðingar. Þjóðsöngurinn kom úr frístandandi hátalara sem stóð aftan við viðtækið og hvort tveggja með merkinu Philips. Nú er þjóðsöngurinn bara spilaður á sunnudagskvöldum og tyllidögum og það má alls ekki slökkva í miðjum klíðum! Þegar ég flutti í Hnífsdal fyrir tæplega 40 árum var þar uppi flaggstöng sem brotnaði í Gjögraveðri og það um sumartímann. Fékk undirritaður þá leyfi Guðna Einarssonar á Suðureyri að útsirkla sér spíru úr bunka vestur í Önundarfirði. Þar eru fisktrönur sem þurrkaðir eru á þorskhausar. Valdi mér þráðbeina spíru og ók með hana á kerrunni gegnum jarðgöngin til Skutulsfjarðar. Skóf af henni næfrana og málaði og setti hana síðan stoltur upp á garðhorninu í far hinnar fornu stangar. Gat notað af henni hnúðinn mjög slitinn úr eik. Jafnan hefur verið flaggað hér á Bakkavegi 11 á tilsettum flaggdögum nema á föstudaginn langa en sú hefð lagðist af eftir allar hálfustengurnar snjóflóðaárið 1995. Þá var flaggað nóg í hálfastöng.Mælirinn fullur Eftir að herliðið hvarf úr landi árið 2006 og amerískur fáni af Miðnesheiði flaggaði ég með miklu stærri ánægju þann 17. júní. Þar til nú 17. júní árið 2015, að ég flaggaði alls ekki. Spíran frá honum Guðna Einarssyni stóð bara þarna kviknakin og þráðbein á garðshorninu. Hér hafði eitthvað bilað með þá þöglu innrætingu afa míns frá því fyrir 70 árum. Kvöldið áður var Kastljósþáttur í sjónvarpinu þar sem fram kom að sjúklingar af landsbyggðinni væru afgangsstærð á sjúkrahóteli Landspítalans. Þar ræður ríkjum íhaldsstúlka sem áður var bæjarstjóri í Garðabæ. Apparat sem heitir Sjúkratryggingar Íslands hafði á sínum tíma gert samninga við félagið Sinnum um slíkt fyrirkomulag. Forstjóri sjúkratrygginganna og flokksbróðir forstjórans sat fyrir svörum af fullkomnum hroka embættismanns sem maður hélt að heyrði til löngu liðinnar fortíðar. Þetta eitt sér hafði ekki þau áhrif að spíran stóð nakin á Bakkaveginum 17. júní. Eitthvað innra með manni sagði: Ekki meir. Þarna varð mælirinn fullur og efni í aðra hugleiðingu. Ég sagði mig ekki úr lögum við lýðveldið Ísland. Sá svo í sjónvarpinu um kvöldið viðtöl við öskureið gamalmenni á Austurvelli og horfði á sjálfan mig í þeim. Velmegandi borgari kallaði þetta fólk svo skríl á Stöð 2. Forsætisráðherrann flutti endemis þulu þarna á vellinum sem hefði sómt sér vel í Norður-Kóreu. Þarna stóð hann yfir höfuðsvörðum íslenska heilbrigðiskerfisins og vitnaði í útlenda hamingjuskala, og boðaði vatnaskil með afnámi hafta. Þá yrði nú hægt að bæta kjörin, ekki síst þeirra sem minnst hafa. Ekki furða þótt þeir sem „minnst hafa“ hafi hrokkið við undir lestrinum. Vill nefnilega til að ræður forsætisráðherra valda alla jafna ekki ólæsi og mánaðarlegar útskriftir Tryggingastofnunar til aldraðra og öryrkja segja alla söguna. Þar bólar ekki á eyrishækkun misserum saman þótt verðlag hafi sína hentisemi. Ég segi mig ekki úr lögum við lýðveldið Ísland sem ég fæddist til árið 1945. Þeir sem fara með umboð þess, þjóðfána og þjóðsöng, úthýsa mér og mínum líkum á degi hverjum. Kómedían á Austurvelli verður æ farsakenndari með hverju árinu og þjóðfáninn þar og þjóðsöngur sem níðstöng ein gagnvart allri alþýðu manna. Á meðan svo árar verður spíran á Bakkavegi 11 í Hnífsdal kviknakin 17. júní. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Örlætisgerningur Vilhjálmur H. Vilhjálmsson Skoðun Burt með pólitík á Bessastöðum Kristmundur Carter Skoðun „Almennings“ samgöngur? Bragi Gunnlaugsson Skoðun Sjálfbær framtíð Vestfjarða Sigríður Ólöf Kristjánsdóttir,Aðalsteinn Óskarsson Skoðun Jarðakaup í nýjum tilgangi Halla Hrund Logadóttir Skoðun Norska veiðistöðin Friðrik Erlingsson Skoðun Af auðvaldsmönnum og undirlægjuhætti Ester Hilmarsdóttir Skoðun Köllum það réttu nafni: Fordóma Derek Terell Allen Skoðun Hvar er Reykjavegur? Ari Trausti Guðmundsson Skoðun Nýr „loftslagsvænn“ iðnaður - neikvæð áhrif á lífríki og fiskveiðar Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Baldur í þágu mannúðar og samfélags Anna María Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Hvar er Reykjavegur? Ari Trausti Guðmundsson skrifar Skoðun Af auðvaldsmönnum og undirlægjuhætti Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Hafðu áhrif á líf barna Ída Björg Unnarsdóttir skrifar Skoðun Stórbætum samgöngur Logi Einarsson skrifar Skoðun Norska veiðistöðin Friðrik Erlingsson skrifar Skoðun Köllum það réttu nafni: Fordóma Derek Terell Allen skrifar Skoðun Ótrúverðugt plan að annars góðum markmiðum Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Formleg uppgjöf Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Örlætisgerningur Vilhjálmur H. Vilhjálmsson skrifar Skoðun Fjármunum veitt þangað sem neyðin er mest Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Sjálfbær framtíð Vestfjarða Sigríður Ólöf Kristjánsdóttir,Aðalsteinn Óskarsson skrifar Skoðun Burt með pólitík á Bessastöðum Kristmundur Carter skrifar Skoðun Náttúran njóti vafans, ótímabundið Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Íþróttir fyrir öll, jöfnum og bætum leikinn Hólmfríður Sigþórsdóttir,Anna Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Nýr „loftslagsvænn“ iðnaður - neikvæð áhrif á lífríki og fiskveiðar Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun „Almennings“ samgöngur? Bragi Gunnlaugsson skrifar Skoðun Góður forseti G. Pétur Matthíasson skrifar Skoðun Hvers vegna Halla Tómasdóttir? Guðjón Sigurðsson skrifar Skoðun Heimildin sem hvarf úr frumvarpi matvælaráðherra Vala Árnadóttir skrifar Skoðun Sníða sér stakk eftir vexti Guðni Magnús Ingvason skrifar Skoðun Norskir herrar eða íslenskir? Þóra Bergný Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Af hverju ertu að bjóða þig fram? Sigurður Ragnarsson skrifar Skoðun Við styðjum Guðmund Karl! Katrín Valdís Hjartardóttir,Andrea Bóel Bæringsdóttir,Guðbjörg Harpa Ingimundardóttir skrifar Skoðun Hagfræðin á Heimildinni Bjarnheiður Hallsdóttir skrifar Skoðun Hreinleikaþráin Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Heimilisleysi blasir við öryrkjum Svanberg Hreinsson skrifar Skoðun Hvað getur Ísland gefið öðrum þjóðum? Gunnar Hersveinn skrifar Skoðun Veðrið, veskið og Íslendingurinn María Rut Kristinsdóttir skrifar Skoðun Að mæðra barn í hjarta sínu Hólmfríður Anna Baldursdóttir skrifar Sjá meira
Ungum var mér innrætt að bera virðingu fyrir þjóðfánanum og þjóðsöngnum umfram önnur tákn íslenska lýðveldisins. Þegar pabbi kom í húsið á Njálsgötunni árið 1944 var eitt fyrsta verk hans að koma upp flaggstöng sem sett var niður í garðholunni innan við húsið. Þetta var stöng úr galvaníseruðu járnröri sem rekin var ofan í aðra járnstöng víðari sem sökkt var ofan í grassvörðinn. Hnúðurinn á stönginni var af tré, líklega renndur inni á bæjarverkstæði þar sem pabbi vann á þeim tíma. Augljóst þótti að afi sem var gamall skipstjóri sæi um að flagga enda vanur að hagræða seglum frá því á skútuöldinni og hafði líka alltaf tiltæk segl á meðan hann var með flutningabátinn Skaftfelling fyrir viðsjárverðri strönd Suðurlands. Við bræðurnir horfðum andaktugir á afa okkar draga upp íslenska fánann og fíra honum svo niður að kvöldi eins og afi orðaði þetta. Í þessu fólst þögul innræting. Svo var það þjóðsöngurinn. Dagskrá Ríkisútvarpsins lauk jafnan með því að spilaður var þjóðsöngurinn Ó guð vors lands. Alls ekki mátti slökkva á þjóðsöngnum eftir að hann byrjaði að hljóma, slíkt jafnaðist á við guðlast og gat haft afleiðingar. Þjóðsöngurinn kom úr frístandandi hátalara sem stóð aftan við viðtækið og hvort tveggja með merkinu Philips. Nú er þjóðsöngurinn bara spilaður á sunnudagskvöldum og tyllidögum og það má alls ekki slökkva í miðjum klíðum! Þegar ég flutti í Hnífsdal fyrir tæplega 40 árum var þar uppi flaggstöng sem brotnaði í Gjögraveðri og það um sumartímann. Fékk undirritaður þá leyfi Guðna Einarssonar á Suðureyri að útsirkla sér spíru úr bunka vestur í Önundarfirði. Þar eru fisktrönur sem þurrkaðir eru á þorskhausar. Valdi mér þráðbeina spíru og ók með hana á kerrunni gegnum jarðgöngin til Skutulsfjarðar. Skóf af henni næfrana og málaði og setti hana síðan stoltur upp á garðhorninu í far hinnar fornu stangar. Gat notað af henni hnúðinn mjög slitinn úr eik. Jafnan hefur verið flaggað hér á Bakkavegi 11 á tilsettum flaggdögum nema á föstudaginn langa en sú hefð lagðist af eftir allar hálfustengurnar snjóflóðaárið 1995. Þá var flaggað nóg í hálfastöng.Mælirinn fullur Eftir að herliðið hvarf úr landi árið 2006 og amerískur fáni af Miðnesheiði flaggaði ég með miklu stærri ánægju þann 17. júní. Þar til nú 17. júní árið 2015, að ég flaggaði alls ekki. Spíran frá honum Guðna Einarssyni stóð bara þarna kviknakin og þráðbein á garðshorninu. Hér hafði eitthvað bilað með þá þöglu innrætingu afa míns frá því fyrir 70 árum. Kvöldið áður var Kastljósþáttur í sjónvarpinu þar sem fram kom að sjúklingar af landsbyggðinni væru afgangsstærð á sjúkrahóteli Landspítalans. Þar ræður ríkjum íhaldsstúlka sem áður var bæjarstjóri í Garðabæ. Apparat sem heitir Sjúkratryggingar Íslands hafði á sínum tíma gert samninga við félagið Sinnum um slíkt fyrirkomulag. Forstjóri sjúkratrygginganna og flokksbróðir forstjórans sat fyrir svörum af fullkomnum hroka embættismanns sem maður hélt að heyrði til löngu liðinnar fortíðar. Þetta eitt sér hafði ekki þau áhrif að spíran stóð nakin á Bakkaveginum 17. júní. Eitthvað innra með manni sagði: Ekki meir. Þarna varð mælirinn fullur og efni í aðra hugleiðingu. Ég sagði mig ekki úr lögum við lýðveldið Ísland. Sá svo í sjónvarpinu um kvöldið viðtöl við öskureið gamalmenni á Austurvelli og horfði á sjálfan mig í þeim. Velmegandi borgari kallaði þetta fólk svo skríl á Stöð 2. Forsætisráðherrann flutti endemis þulu þarna á vellinum sem hefði sómt sér vel í Norður-Kóreu. Þarna stóð hann yfir höfuðsvörðum íslenska heilbrigðiskerfisins og vitnaði í útlenda hamingjuskala, og boðaði vatnaskil með afnámi hafta. Þá yrði nú hægt að bæta kjörin, ekki síst þeirra sem minnst hafa. Ekki furða þótt þeir sem „minnst hafa“ hafi hrokkið við undir lestrinum. Vill nefnilega til að ræður forsætisráðherra valda alla jafna ekki ólæsi og mánaðarlegar útskriftir Tryggingastofnunar til aldraðra og öryrkja segja alla söguna. Þar bólar ekki á eyrishækkun misserum saman þótt verðlag hafi sína hentisemi. Ég segi mig ekki úr lögum við lýðveldið Ísland sem ég fæddist til árið 1945. Þeir sem fara með umboð þess, þjóðfána og þjóðsöng, úthýsa mér og mínum líkum á degi hverjum. Kómedían á Austurvelli verður æ farsakenndari með hverju árinu og þjóðfáninn þar og þjóðsöngur sem níðstöng ein gagnvart allri alþýðu manna. Á meðan svo árar verður spíran á Bakkavegi 11 í Hnífsdal kviknakin 17. júní.
Nýr „loftslagsvænn“ iðnaður - neikvæð áhrif á lífríki og fiskveiðar Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Skoðun Íþróttir fyrir öll, jöfnum og bætum leikinn Hólmfríður Sigþórsdóttir,Anna Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Nýr „loftslagsvænn“ iðnaður - neikvæð áhrif á lífríki og fiskveiðar Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar
Skoðun Við styðjum Guðmund Karl! Katrín Valdís Hjartardóttir,Andrea Bóel Bæringsdóttir,Guðbjörg Harpa Ingimundardóttir skrifar
Nýr „loftslagsvænn“ iðnaður - neikvæð áhrif á lífríki og fiskveiðar Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun