Hvenær er hún frjósömust? Þórunn Pétursdóttir skrifar 9. mars 2015 11:30 Þroskuð og mjúk viðkomu er hún líklega frjósömust. Ekki of ung því þá eru enn svo margir ferlar sem hún á eftir að ganga í gegnum til að verða tilbúin að takast á við það sem bíður. Hún þarf að gæta þess að fá öll þau næringarefni sem hún þarfnast til að dafna og vatn er henni lífsnauðsynlegt. Hún elskar sólina og geisla hennar en kann samt best að meta hálfskuggann því of sterk sól ofþurrkar hana. Henni líður best vafin grænum klæðum. Hún er viðkvæm fyrir mengandi efnum sem auðveldlega safnast upp og draga verulega úr frjósemi hennar. Efni sem geta jafnvel skaðað hana svo að hún verður örþreytt og óhæf um að taka þátt í daglegu amsti hversdagsins. Of oft er hún þrautpínd af markaðshyggju þar sem allt snýst um peninga; um magn og hagkvæmni umfram gæði og umhyggju. Stundum eydd og rúin getu til að standa sína plikt. Hugsunarleysi er því líka hægt og rólega að ganga frá henni. Hún fæðir okkur klæðir og nærir – en okkur virðist samt nokkuð sama. Skeytingarleysið er slíkt að þó allt okkar líf byggi á frjósemi hennar þá hikum ekki við að fórna henni í stað þess að hlúa að og vernda. Hún er ein af þeim sem launar ríkulega gott atlæti og gefur til baka margfalt á við það sem hún fær. Svo – það er meira en tímabært að við förum að hugsa! Moldin er nefnilega gríðarlega mikilvæg; hún er okkar helsti fæðugjafi en hún er svo miklu meira. Hún er lífið sjálft. Hún safnar, hreinsar og miðlar vatni og ásamt gróðrinum sem vex í henni bætir hún gæði andrúmsloftsins til dæmis með því að binda kolefni og losa súrefni. Frjósöm mold er líka full af lífi; af smálífverum sem gegna lykilhlutverki við að keyra niðurbrotsferla náttúrunnar og koma næringarefnum á ný á form sem plöntur geta nýtt sér til vaxtar. Ef moldinni er sinnt af alúð þá helst hún frjósöm en ef henni hnignar verulega vegna slakrar umhirðu þá tekur það áratugi, jafnvel árhundruð að endurheimta getu hennar. Þetta er því ekkert flókið - Moldin er ein af lykilstoðum grænna hagkerfa sem byggja á sjálfbærri nýtingu náttúruauðlinda. Við þurfum því að umgangast hana sem eina af lykilauðlindum okkur, ekki síður en vatnið og hlúa að henni – moldin launar ríkulega til baka! Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Kveikur brennur út Þorsteinn Sæmundsson Skoðun Gætir þú lifað af örorkubótum? Guðmunda G. Guðmundsdóttir Skoðun Bóndi hvað! Sigríður Ævarsdóttir Skoðun Má spyrja homma að öllu? Sólborg Guðbrandsdóttir Skoðun Spurt og svarað um útlendingamál Indriði Stefánsson Skoðun Jafnaðarmannastefnan – stefna velferðar Sigfús Ómar Höskuldsson Skoðun Enga saltdreifara á Bessastaði takk Skírnir Garðarsson Skoðun Góð manneskja í djobbið Halldór Guðmundsson Skoðun Dagsbirtan lyftir andanum Hólmfríður Ósmann Jónsdóttir,Hrefna Björg Þorsteinsdóttir Skoðun Aumingja Evrópa: Líkleg átakasvæði að Úkraínustríðinu loknu? Hilmar Þór Hilmarsson Skoðun Skoðun Skoðun Bóndi hvað! Sigríður Ævarsdóttir skrifar Skoðun Dagsbirtan lyftir andanum Hólmfríður Ósmann Jónsdóttir,Hrefna Björg Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Kveikur brennur út Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Gætir þú lifað af örorkubótum? Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Spurt og svarað um útlendingamál Indriði Stefánsson skrifar Skoðun Jafnaðarmannastefnan – stefna velferðar Sigfús Ómar Höskuldsson skrifar Skoðun Bóndi hvað! Sigríður Ævarsdóttir skrifar Skoðun Guðrún - Réttlátur og víðsýnn biskup sem fylgir samtímanum Rannveig Iðunn Ásgeirsdóttir skrifar Skoðun Má spyrja homma að öllu? Sólborg Guðbrandsdóttir skrifar Skoðun Enn og aftur sumarlokun hjá SÁÁ Sigmar Guðmundsson skrifar Skoðun Fjárveitingar til vegamála standast engan samanburð Björn Bjarki Þorsteinsson skrifar Skoðun Aumingja Evrópa: Líkleg átakasvæði að Úkraínustríðinu loknu? Hilmar Þór Hilmarsson skrifar Skoðun Biskupsval Sigfinnur Þorleifsson,Vigfús Bjarni Albertsson skrifar Skoðun Afmennska að bjarga ekki dýrum í neyð! Anna Berg Samúelsdóttir skrifar Skoðun Þessu skal troðið ofan í kokið á okkur sama hvað Guðrún Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Hvað er ofurhagnaður? Gústaf Steingrímsson skrifar Skoðun Góð manneskja í djobbið Halldór Guðmundsson skrifar Skoðun Afkomuviðvörun Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Hver er þinn innri áttaviti? Signý Gyða Pétursdóttir skrifar Skoðun Eins og sandur úr greip Jón Steindór Valdimarsson skrifar Skoðun Enga saltdreifara á Bessastaði takk Skírnir Garðarsson skrifar Skoðun Hvernig forseta vilt þú? Valdís Arnarsdóttir skrifar Skoðun Spurðu fólkið Halla Tómasdóttir skrifar Skoðun Vopn, sprengjur og annað eins Árný Björg Blandon skrifar Skoðun Hvar er eldhúsglugginn? Elsa Ævarsdóttir skrifar Skoðun Bakslag í streymi Silja Snædal Drífudóttir skrifar Skoðun Tímaskekkja á 21. öldinni Valerio Gargiulo skrifar Skoðun Hver er pælingin? Ásgeir Brynjar Torfason skrifar Skoðun Í átt að velsæld á nokkrum mínútum Olga Björt Þórðardóttir skrifar Skoðun Er fyrirmyndarríkið Ísland í ruslflokki í sorpmálum? Sigurður Páll Jónsson skrifar Sjá meira
Þroskuð og mjúk viðkomu er hún líklega frjósömust. Ekki of ung því þá eru enn svo margir ferlar sem hún á eftir að ganga í gegnum til að verða tilbúin að takast á við það sem bíður. Hún þarf að gæta þess að fá öll þau næringarefni sem hún þarfnast til að dafna og vatn er henni lífsnauðsynlegt. Hún elskar sólina og geisla hennar en kann samt best að meta hálfskuggann því of sterk sól ofþurrkar hana. Henni líður best vafin grænum klæðum. Hún er viðkvæm fyrir mengandi efnum sem auðveldlega safnast upp og draga verulega úr frjósemi hennar. Efni sem geta jafnvel skaðað hana svo að hún verður örþreytt og óhæf um að taka þátt í daglegu amsti hversdagsins. Of oft er hún þrautpínd af markaðshyggju þar sem allt snýst um peninga; um magn og hagkvæmni umfram gæði og umhyggju. Stundum eydd og rúin getu til að standa sína plikt. Hugsunarleysi er því líka hægt og rólega að ganga frá henni. Hún fæðir okkur klæðir og nærir – en okkur virðist samt nokkuð sama. Skeytingarleysið er slíkt að þó allt okkar líf byggi á frjósemi hennar þá hikum ekki við að fórna henni í stað þess að hlúa að og vernda. Hún er ein af þeim sem launar ríkulega gott atlæti og gefur til baka margfalt á við það sem hún fær. Svo – það er meira en tímabært að við förum að hugsa! Moldin er nefnilega gríðarlega mikilvæg; hún er okkar helsti fæðugjafi en hún er svo miklu meira. Hún er lífið sjálft. Hún safnar, hreinsar og miðlar vatni og ásamt gróðrinum sem vex í henni bætir hún gæði andrúmsloftsins til dæmis með því að binda kolefni og losa súrefni. Frjósöm mold er líka full af lífi; af smálífverum sem gegna lykilhlutverki við að keyra niðurbrotsferla náttúrunnar og koma næringarefnum á ný á form sem plöntur geta nýtt sér til vaxtar. Ef moldinni er sinnt af alúð þá helst hún frjósöm en ef henni hnignar verulega vegna slakrar umhirðu þá tekur það áratugi, jafnvel árhundruð að endurheimta getu hennar. Þetta er því ekkert flókið - Moldin er ein af lykilstoðum grænna hagkerfa sem byggja á sjálfbærri nýtingu náttúruauðlinda. Við þurfum því að umgangast hana sem eina af lykilauðlindum okkur, ekki síður en vatnið og hlúa að henni – moldin launar ríkulega til baka!
Skoðun Guðrún - Réttlátur og víðsýnn biskup sem fylgir samtímanum Rannveig Iðunn Ásgeirsdóttir skrifar