Skoðun

„Ljóskan í menntamálaráðuneytinu“

Sigurður Kári Kristjánsson skrifar
Jón Baldvin Hannibalsson, guðfaðir Samfylkingarinnar og fyrrum formaður Alþýðuflokksins, var gestur í Silfri Egils á sunnudag. Jón Baldvin hefur raunar verið áberandi í fjölmiðlum á síðustu misserum en framganga hans hefur frekar verið til þess fallin að þvælast fyrir Samfylkingunni í aðdraganda kosninga en hitt. Þátturinn á sunnudag var engin undantekning þar á.

Í þættinum gerði Jón Baldvin Þorgerði Katrínu Gunnarsdóttur menntamálaráðherra að umræðuefni með hætti sem ástæða er til að gera athugasemd við. Sá Jón Baldvin ástæðu til að upplýsa að hann kallaði Þorgerði Katrínu, af sínu landskunna lítillæti, „ljóskuna í menntamálaráðuneytinu“. Það er gömul saga og ný að þegar menn hafa lítið fram að færa málefnalega beina þeir spjótum sínum í aðrar áttir. Í þetta skiptið ákvað Jón Baldvin að gera útlit Þorgerðar Katrínar að umræðuefni í stað þess að fjalla um hún hefur fram að færa. Sem formaður menntamálanefndar Alþingis hef ég átt mikið og gott samstarf við Þorgerði Katrínu og ég veit sem er að sem fulltrúi Sjálfstæðisflokksins býður hún ekki fram útlit sitt, eins og Jón Baldvin lætur liggja að, heldur hugmyndafræði og stefnumál sem hún og Sjálfstæðisflokkurinn leggja áherslu á í aðdraganda þessara kosninga. Það þarf svo sem engan speking til að átta sig á því hver tilgangur Jóns Baldvins var með því að uppnefna varaformann Sjálfstæðisflokksins. Hins vegar verður forvitnilegt að sjá hvernig formaður Samfylkingarinnar, Ingibjörg Sólrún Gísladóttir, og aðrir kvenkyns frambjóðendur flokksins bregðast við ummælum Jóns.

Forysta stjórnmálaflokks sem leggur svo mikið upp úr því að höfða til kvenna, setur jafnréttismál og kvenfrelsi á oddinn, en hafnar kvenfyrirlitningu og ójafnrétti, hlýtur að bregðast við þessum ummælum. Einkum þegar í hlut á guðfaðir Samfylkingarinnar, Jón Baldvin Hannibalsson.

Afstaða Sjálfstæðisflokksins til svona málflutnings er að minnsta kosti skýr. Hann er fyrir neðan allar hellur og Jóni Baldvin og Samfylkingunni til skammar.

Höfundur er þingmaður Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík.




Skoðun

Sjá meira


×