Er ég að svindla? – Um sambýli manns og gervigreindar í sköpun og þekkingu Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar 19. apríl 2025 12:02 Nýlega var ég spurður beint út hvort greinar sem ég hef skrifað væru í raun skrifaðar af mér eða gervigreind. Ekki hvort ég hefði fengið aðstoð, heldur hvort ég hefði „bara notað gervigreind“ og birt textann sem minn eigin. Mér fannst spurningin óþægileg fyrst en síðar bæði skiljanleg og áhugaverð. Hún fékk mig til að velta fyrir mér spurningum sem margir eru líklega farnir að hugleiða: Ef ég spyr gervigreindina, er þá svarið mitt eða gervigreindarinnar? Ef ég bið gervigreindina að gera samantekt á öllum spurningum og svörum okkar á milli, er það mín samantekt eða gervigreindarinnar? Hver er munurinn á mannlegri og gervigreindarsköpun? Hver telst höfundur þegar samstarf milli manns og tækni er eðlilegur hluti af vinnuferlinu? Og mikilvægast: Eigum við yfirhöfuð að reyna að draga skýr mörk milli þess sem er mannlegt og þess sem verður til með aðstoð tækninnar? Hvernig ég nýti mér gervigreind Ég er ekki sérfræðingur í gervigreind né með doktorspróf í reikniritum. Ég er einfaldlega áhugasamur einstaklingur um nýsköpun og framtíðartækni og hef markvisst nýtt mér gervigreind í minni daglegri vinnu og ritstörfum. Ferlið mitt er í grunninn svona þegar ég skrifa greinar eða innlegg á samfélagsmiðla: Ég hlusta á fjölmörg hlaðvörp og viðtöl um gervigreind og þróun nýsköpunar. (Eiginkona mín getur vottað að það getur verið erfitt að ná í mig þegar ég er niðursokkinn í hlustun!). Nú eða fæ upplýsingar eða ræði við þá sem ég vinn með í nýsköpunargeiranum eða konan deilir með mér einhverju áhugaverðu. Ég fæ hugmynd, spurningu sem ég vil kafa dýpra í. Til dæmis: Hvernig mun gervigreind breyta starfi kennara og kennslu? Eða: Er Reykjavík að þróast í rétta átt skipulagslega? Ég spyr gervigreindina, stundum tugi spurninga. Bæði staðreyndaspurninga, vangaveltna og efasemda. Stundum tek ég pásur og tek upp þráðinn síðar. Til dæmis spurði ég gervigreindina: "Hvað er Alpha school, hvað eru þau að gera og hvernig eru þau að nýta gervigreind?" Ég spurði líka: "Er umræðan á Íslandi um skólamál og menntun á réttri leið?" Ég tengdi síðan á greinar og bað hana að finna svipað efni og gera samantekt fyrir mig. Þannig þróaðist samtalið. Samtalið er gagnvirkt því stundum spyr hún mig og stundum bið ég hana að spyrja mig til að dýpka samræðurnar. Ég bið hana síðan um að gera samantekt á spurningum og svörum og útbúa drög að grein sem er aðgengileg fyrir almenning (ef það er markmiðið eins og undanfarið), með ákveðinni áherslu sem ég tilgreini og flæði sem auðveldar lestur. Ég les yfir, breyti, laga, bæti við eigin sjónarmiðum og dæmum. Ég bið aftur um aðstoð: Er textinn of langur? Er eitthvað endurtekið? Eitthvað sem virkar rangt eða óljóst? Er eitthvað sem þú mælir með að bæta í þessa grein til að auka skilning lesandans? Er eitthvað sem þú mælir með að taka út? Ég les yfir allar athugasemdir gervigreindarinnar og bæti inn, tek út og laga það sem mér finnst skipta máli og er aðlagað að því sem ég vil að komi fram. Ég klára greinina og sendi hana inn sem höfundur. Þetta er ferli sem getur tekið allt frá einum degi upp í margar vikur. Er ég að svindla? Nei. Ég er að vinna. Samvinna er ekki svindl. Samband manns og tækni Þegar gervigreind verður hluti af daglegum vinnubrögðum, verður erfitt að viðhalda hefðbundnum skilgreiningum á því hvað telst „mannlegt verk“. Er reiknivélin höfundur útreiknings? Nei, en hún hjálpar okkur að hugsa skýrar. Sama gildir um gervigreind. Hún er ekki höfundurinn, en hún getur stutt við og eflt höfundinn. Ég lít á gervigreind sem samræðuvin, spegil, spyrjanda, hugmyndasmið og efasemdarmann. Hún er líka eins konar æfingafélagi, einhver sem tekur á móti hugmyndum mínum, ögrar þeim og hjálpar mér að skýra eigin hugsun betur. Þessi samvinna, ef hún er meðvituð og gagnrýnin, gerir mig að betri höfundi. Ekki verri. Ég velti því auðvitað samt stundum fyrir mér hvort ég sé að missa eitthvað mannlegt við það að nýta mér tæknina en svo sé ég hvernig það hjálpar mér að hugsa skýrar og skrifa heiðarlegar. Lærdómurinn og samvinnan skilar sér. Hættur og val – hvernig notum við tæknina? Auðvitað vitum við að gervigreind getur verið misnotuð. Til að dreifa falsfréttum, loka fólk inni í bergmálshellum samfélagsmiðla eða búa til ofureflis tæknidrauga sem vinna gegn lýðræðislegum markmiðum. Nú eða stytta okkur leið og láta hana „gera allt“ fyrir okkur, og þar liggur kannski einmitt vandinn: vantraust okkar beinist ekki að gervigreindinni heldur oft að þeim sem notar hana. En einmitt þess vegna þarf samtal um rétta og ábyrga notkun. Við verðum að spyrja: Ef við viljum sjá gervigreind þróast í þá átt sem þjónar fólki, þá þurfum við að nýta hana, móta hana og skilja hana. Ekki einungis óttast hana. Ef almenningur á að geta nýtt sér gervigreind á uppbyggilegan hátt, þá þarf að deila sögum eins og minni. Ekki vegna þess að ég sé að gera eitthvað stórkostlegt, heldur vegna þess að þessi nálgun að vinna saman með gervigreindinni er möguleg fyrir alla, það er kannski það allra mikilvægasta við gervigreindina eins og er, hún er öllum aðgengileg. Gervigreind í daglegu lífi Ég nota gervigreind reglulega bæði í starfi og lífi: Ég bið um stuttar samantektir um fyrirtæki, einstaklinga eða tækninýjungar fyrir fundi, þannig mæti ég betur undirbúinn. Ég læt gervigreindina lesa yfir tölvupósta, bæði til að lagfæra málfar og laga tungutak að viðtakanda, eftir því hvort viðkomandi er með tungumál tölvupóstsins sem móðurmál eða ekki. Fyrir áhugasama má nefna að Gemini gervigreindin er innbyggð í Gmail. Ég tala við gervigreindina til að fá ráð og svör við því sem ég er að skoða. Allt frá því að biðja hana að útskýra hvernig jarðhitavirkjun virkar, yfir til þess að fá spurningalista um hvort ég eigi að selja húsið mitt og stundum spyr ég hana jafnvel um draumaráðningar (kannski er það svindl). Þetta hjálpar mér að koma hugsunum mínum betur til skila og skilja betur, en tekur ekki frá mér sjálfa hugsunina. Sambýli manns og gervigreindar – víðari mynd Það sem ég hef lýst hér að ofan er mín leið. En ég veit að margir glíma við svipaðar spurningar: Er þetta fyrir mig? Er þetta öruggt? Skapandi? Heiðarlegt? Sumir nota gervigreind til að einfalda verk og spara tíma. Aðrir nýta hana sem skapandi meðhöfund eða til að brjóta upp hugsanavenjur. Fjölskyldur nota hana við heimanám barna, fyrirtæki styðjast við hana til að þróa nýjar hugmyndir eða bæta þjónustu. Í daglegum samtölum við viðskiptavini, í markaðssetningu, hugbúnaðargerð eða jafnvel í matargerð er gervigreind orðin að hjálplegu tóli. En þó tækið sé það sama, er upplifunin misjöfn. Sumir finna fyrir létti, aðrir kvíða því að missa stjórn. Og margir, líkt og ég, velta fyrir sér mörkum þess hvað telst "rétt" notkun. Þetta eru allt eðlilegar spurningar. Og mikilvægar. Sambýli manns og gervigreindar er ekki framtíðin, heldur er nú þegar nútíðin. Við þurfum að ræða það af hreinskilni og með gagnrýnu hugarfari. Því þannig mótum við ekki bara tæknina heldur líka samfélagið. Að lokum Kannski ættum við ekki að spyrja okkur spurninga eins og hvort gervigreind eigi að fá Nóbelsverðlaun í framtíðinni vegna þess að hún varð okkur æðri og gat hluti sem við getum aldrei. Kannski ættum við frekar að spyrja hvort við, sem nýtum gervigreind með gagnrýninni, skapandi og siðferðislegri nálgun, séum að búa til betri heim með því að nýta þessa greind sem gervigreindin færir okkur. Samvinna er ekki svindl. Hún er nýr veruleiki. Og við sem notum tæknina með meðvitund, höfum tækifæri til að móta þann veruleika.Við þurfum ekki að óttast að tæknin taki yfir, heldur að við nýtum hana án þess að hugsa. Þessi grein er hluti greina raðar um gervigreind, fyrri greinar; Fækkum kennurum um 90% - Áhrif gervigreindar á menntun.Snjallborgin eða Skuggaborgin Reykjavík – Gervigreindarknúið höfuðborgarsvæði. – Hvernig gervigreind og snjallmenni munu breyta framtíðarskipulagi.Með hjúkkuna upp í rúm og lækninn í vasanum - Hagnýting gervigreindar í heilsu- og heilbrigðisgeiranum.Gervigreind í daglegu lífi: 15 dæmi - Áhrif gervigreindar á daglegt lífGervigreindin tekur yfir vinnustaðinn; 15 dæmi– Áhrif gervigreindar á vinnustaðinaGervigreind í skólum: tækifæri sem fáir eru að ræða– Ræðum gervigreind í skólum Höfundur er ráðgjafi í nýsköpun Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Gervigreind Mest lesið Samtökin 78 verðlauna sögufölsun Böðvar Björnsson Skoðun Varað við embætti sérstaks saksóknara Gestur Jónsson Skoðun Út af sporinu en ekki týnd að eilífu María Helena Mazul Skoðun Meira að segja formaður Viðreisnar Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Ætlar Ísland að fara sömu leið og Evrópa í útlendingamálum? Kári Allansson Skoðun Menntun sem mannréttindi – ekki forréttindi París Anna Bergmann,Sigurður Kári Harðarson Skoðun Hroki og hleypidómar - syngur Jónas Sen? Bjarnheiður Hallsdóttir Skoðun Steypuklumpablætið í borginni Ragnhildur Alda María Vilhjálmsdóttir Skoðun Þegar Dagur lét mig hrasa á gangstéttarhellu Björn Teitsson Skoðun Afstaða – á vaktinni í 20 ár Arndís Vilhjálmsdóttir,Guðbjörg Sveinsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Hættuleg ofnotkun svefnlyfja á Íslandi Drífa Sigfúsdóttir skrifar Skoðun Kveikjum neistann um allt land Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Ætlar Ísland að fara sömu leið og Evrópa í útlendingamálum? Kári Allansson skrifar Skoðun Samtökin 78 verðlauna sögufölsun Böðvar Björnsson skrifar Skoðun Afstaða – á vaktinni í 20 ár Arndís Vilhjálmsdóttir,Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar Skoðun Menntun sem mannréttindi – ekki forréttindi París Anna Bergmann,Sigurður Kári Harðarson skrifar Skoðun Varað við embætti sérstaks saksóknara Gestur Jónsson skrifar Skoðun Út af sporinu en ekki týnd að eilífu María Helena Mazul skrifar Skoðun Meira að segja formaður Viðreisnar Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Gaza sveltur til dauða - Tími bréfaskrifta er löngu liðinn Magnús Magnússon,Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Steypuklumpablætið í borginni Ragnhildur Alda María Vilhjálmsdóttir skrifar Skoðun Kærum og beitum Ísrael viðskiptabanni! Pétur Heimisson skrifar Skoðun Blæðandi vegir Sigþór Sigurðsson skrifar Skoðun Fái einstaklingar sem eru hættulegir sjálfum sér ekki viðeigandi búsetuúrræði blasir við mikill harmleikur Elínborg Björnsdóttir skrifar Skoðun Hroki og hleypidómar - syngur Jónas Sen? Bjarnheiður Hallsdóttir skrifar Skoðun Sveitarfélög gegna lykilhlutverki í vistvænni mannvirkjagerð Guðrún Lilja Kristinsdóttir,Bergþóra Góa Kvaran skrifar Skoðun „Nýtt veiðigjald: sátt byggð á hagkvæmni“ Svanur Guðmundsson skrifar Skoðun Opinber áskorun til prófessorsins Brynjar Karl Sigurðsson skrifar Skoðun Nærvera Héðinn Unnsteinsson skrifar Skoðun Þegar Dagur lét mig hrasa á gangstéttarhellu Björn Teitsson skrifar Skoðun Þessi jafnlaunavottun... Sunna Arnardottir skrifar Skoðun Heilsuspillandi minnisleysi í boði Sjálfstæðisflokksins Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun #BLESSMETA – fyrsta grein Guðrún Hrefna Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Dáleiðsla er ímyndun ein Hrefna Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þing í þágu kvenna Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Drengir á jaðrinum Margrét Kristín Sigurðardóttir skrifar Skoðun Er vínandinn orðinn hinn sanni andi íþrótta? Þráinn Farestveit skrifar Skoðun Mikilvægi tjáningar erfiðrar reynslu Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Ný sýn á almenningssjónvarp í almannaþágu, eða hvað? Hólmgeir Baldursson skrifar Skoðun Hjúkrunarheimili eða heimaþjónusta? –horfa verður á heildarmyndina Halldór S. Guðmundsson,Sigurveig H. Sigurðardóttir,Sirrý Sif Sigurlaugardóttir skrifar Sjá meira
Nýlega var ég spurður beint út hvort greinar sem ég hef skrifað væru í raun skrifaðar af mér eða gervigreind. Ekki hvort ég hefði fengið aðstoð, heldur hvort ég hefði „bara notað gervigreind“ og birt textann sem minn eigin. Mér fannst spurningin óþægileg fyrst en síðar bæði skiljanleg og áhugaverð. Hún fékk mig til að velta fyrir mér spurningum sem margir eru líklega farnir að hugleiða: Ef ég spyr gervigreindina, er þá svarið mitt eða gervigreindarinnar? Ef ég bið gervigreindina að gera samantekt á öllum spurningum og svörum okkar á milli, er það mín samantekt eða gervigreindarinnar? Hver er munurinn á mannlegri og gervigreindarsköpun? Hver telst höfundur þegar samstarf milli manns og tækni er eðlilegur hluti af vinnuferlinu? Og mikilvægast: Eigum við yfirhöfuð að reyna að draga skýr mörk milli þess sem er mannlegt og þess sem verður til með aðstoð tækninnar? Hvernig ég nýti mér gervigreind Ég er ekki sérfræðingur í gervigreind né með doktorspróf í reikniritum. Ég er einfaldlega áhugasamur einstaklingur um nýsköpun og framtíðartækni og hef markvisst nýtt mér gervigreind í minni daglegri vinnu og ritstörfum. Ferlið mitt er í grunninn svona þegar ég skrifa greinar eða innlegg á samfélagsmiðla: Ég hlusta á fjölmörg hlaðvörp og viðtöl um gervigreind og þróun nýsköpunar. (Eiginkona mín getur vottað að það getur verið erfitt að ná í mig þegar ég er niðursokkinn í hlustun!). Nú eða fæ upplýsingar eða ræði við þá sem ég vinn með í nýsköpunargeiranum eða konan deilir með mér einhverju áhugaverðu. Ég fæ hugmynd, spurningu sem ég vil kafa dýpra í. Til dæmis: Hvernig mun gervigreind breyta starfi kennara og kennslu? Eða: Er Reykjavík að þróast í rétta átt skipulagslega? Ég spyr gervigreindina, stundum tugi spurninga. Bæði staðreyndaspurninga, vangaveltna og efasemda. Stundum tek ég pásur og tek upp þráðinn síðar. Til dæmis spurði ég gervigreindina: "Hvað er Alpha school, hvað eru þau að gera og hvernig eru þau að nýta gervigreind?" Ég spurði líka: "Er umræðan á Íslandi um skólamál og menntun á réttri leið?" Ég tengdi síðan á greinar og bað hana að finna svipað efni og gera samantekt fyrir mig. Þannig þróaðist samtalið. Samtalið er gagnvirkt því stundum spyr hún mig og stundum bið ég hana að spyrja mig til að dýpka samræðurnar. Ég bið hana síðan um að gera samantekt á spurningum og svörum og útbúa drög að grein sem er aðgengileg fyrir almenning (ef það er markmiðið eins og undanfarið), með ákveðinni áherslu sem ég tilgreini og flæði sem auðveldar lestur. Ég les yfir, breyti, laga, bæti við eigin sjónarmiðum og dæmum. Ég bið aftur um aðstoð: Er textinn of langur? Er eitthvað endurtekið? Eitthvað sem virkar rangt eða óljóst? Er eitthvað sem þú mælir með að bæta í þessa grein til að auka skilning lesandans? Er eitthvað sem þú mælir með að taka út? Ég les yfir allar athugasemdir gervigreindarinnar og bæti inn, tek út og laga það sem mér finnst skipta máli og er aðlagað að því sem ég vil að komi fram. Ég klára greinina og sendi hana inn sem höfundur. Þetta er ferli sem getur tekið allt frá einum degi upp í margar vikur. Er ég að svindla? Nei. Ég er að vinna. Samvinna er ekki svindl. Samband manns og tækni Þegar gervigreind verður hluti af daglegum vinnubrögðum, verður erfitt að viðhalda hefðbundnum skilgreiningum á því hvað telst „mannlegt verk“. Er reiknivélin höfundur útreiknings? Nei, en hún hjálpar okkur að hugsa skýrar. Sama gildir um gervigreind. Hún er ekki höfundurinn, en hún getur stutt við og eflt höfundinn. Ég lít á gervigreind sem samræðuvin, spegil, spyrjanda, hugmyndasmið og efasemdarmann. Hún er líka eins konar æfingafélagi, einhver sem tekur á móti hugmyndum mínum, ögrar þeim og hjálpar mér að skýra eigin hugsun betur. Þessi samvinna, ef hún er meðvituð og gagnrýnin, gerir mig að betri höfundi. Ekki verri. Ég velti því auðvitað samt stundum fyrir mér hvort ég sé að missa eitthvað mannlegt við það að nýta mér tæknina en svo sé ég hvernig það hjálpar mér að hugsa skýrar og skrifa heiðarlegar. Lærdómurinn og samvinnan skilar sér. Hættur og val – hvernig notum við tæknina? Auðvitað vitum við að gervigreind getur verið misnotuð. Til að dreifa falsfréttum, loka fólk inni í bergmálshellum samfélagsmiðla eða búa til ofureflis tæknidrauga sem vinna gegn lýðræðislegum markmiðum. Nú eða stytta okkur leið og láta hana „gera allt“ fyrir okkur, og þar liggur kannski einmitt vandinn: vantraust okkar beinist ekki að gervigreindinni heldur oft að þeim sem notar hana. En einmitt þess vegna þarf samtal um rétta og ábyrga notkun. Við verðum að spyrja: Ef við viljum sjá gervigreind þróast í þá átt sem þjónar fólki, þá þurfum við að nýta hana, móta hana og skilja hana. Ekki einungis óttast hana. Ef almenningur á að geta nýtt sér gervigreind á uppbyggilegan hátt, þá þarf að deila sögum eins og minni. Ekki vegna þess að ég sé að gera eitthvað stórkostlegt, heldur vegna þess að þessi nálgun að vinna saman með gervigreindinni er möguleg fyrir alla, það er kannski það allra mikilvægasta við gervigreindina eins og er, hún er öllum aðgengileg. Gervigreind í daglegu lífi Ég nota gervigreind reglulega bæði í starfi og lífi: Ég bið um stuttar samantektir um fyrirtæki, einstaklinga eða tækninýjungar fyrir fundi, þannig mæti ég betur undirbúinn. Ég læt gervigreindina lesa yfir tölvupósta, bæði til að lagfæra málfar og laga tungutak að viðtakanda, eftir því hvort viðkomandi er með tungumál tölvupóstsins sem móðurmál eða ekki. Fyrir áhugasama má nefna að Gemini gervigreindin er innbyggð í Gmail. Ég tala við gervigreindina til að fá ráð og svör við því sem ég er að skoða. Allt frá því að biðja hana að útskýra hvernig jarðhitavirkjun virkar, yfir til þess að fá spurningalista um hvort ég eigi að selja húsið mitt og stundum spyr ég hana jafnvel um draumaráðningar (kannski er það svindl). Þetta hjálpar mér að koma hugsunum mínum betur til skila og skilja betur, en tekur ekki frá mér sjálfa hugsunina. Sambýli manns og gervigreindar – víðari mynd Það sem ég hef lýst hér að ofan er mín leið. En ég veit að margir glíma við svipaðar spurningar: Er þetta fyrir mig? Er þetta öruggt? Skapandi? Heiðarlegt? Sumir nota gervigreind til að einfalda verk og spara tíma. Aðrir nýta hana sem skapandi meðhöfund eða til að brjóta upp hugsanavenjur. Fjölskyldur nota hana við heimanám barna, fyrirtæki styðjast við hana til að þróa nýjar hugmyndir eða bæta þjónustu. Í daglegum samtölum við viðskiptavini, í markaðssetningu, hugbúnaðargerð eða jafnvel í matargerð er gervigreind orðin að hjálplegu tóli. En þó tækið sé það sama, er upplifunin misjöfn. Sumir finna fyrir létti, aðrir kvíða því að missa stjórn. Og margir, líkt og ég, velta fyrir sér mörkum þess hvað telst "rétt" notkun. Þetta eru allt eðlilegar spurningar. Og mikilvægar. Sambýli manns og gervigreindar er ekki framtíðin, heldur er nú þegar nútíðin. Við þurfum að ræða það af hreinskilni og með gagnrýnu hugarfari. Því þannig mótum við ekki bara tæknina heldur líka samfélagið. Að lokum Kannski ættum við ekki að spyrja okkur spurninga eins og hvort gervigreind eigi að fá Nóbelsverðlaun í framtíðinni vegna þess að hún varð okkur æðri og gat hluti sem við getum aldrei. Kannski ættum við frekar að spyrja hvort við, sem nýtum gervigreind með gagnrýninni, skapandi og siðferðislegri nálgun, séum að búa til betri heim með því að nýta þessa greind sem gervigreindin færir okkur. Samvinna er ekki svindl. Hún er nýr veruleiki. Og við sem notum tæknina með meðvitund, höfum tækifæri til að móta þann veruleika.Við þurfum ekki að óttast að tæknin taki yfir, heldur að við nýtum hana án þess að hugsa. Þessi grein er hluti greina raðar um gervigreind, fyrri greinar; Fækkum kennurum um 90% - Áhrif gervigreindar á menntun.Snjallborgin eða Skuggaborgin Reykjavík – Gervigreindarknúið höfuðborgarsvæði. – Hvernig gervigreind og snjallmenni munu breyta framtíðarskipulagi.Með hjúkkuna upp í rúm og lækninn í vasanum - Hagnýting gervigreindar í heilsu- og heilbrigðisgeiranum.Gervigreind í daglegu lífi: 15 dæmi - Áhrif gervigreindar á daglegt lífGervigreindin tekur yfir vinnustaðinn; 15 dæmi– Áhrif gervigreindar á vinnustaðinaGervigreind í skólum: tækifæri sem fáir eru að ræða– Ræðum gervigreind í skólum Höfundur er ráðgjafi í nýsköpun
Skoðun Menntun sem mannréttindi – ekki forréttindi París Anna Bergmann,Sigurður Kári Harðarson skrifar
Skoðun Gaza sveltur til dauða - Tími bréfaskrifta er löngu liðinn Magnús Magnússon,Hjálmtýr Heiðdal skrifar
Skoðun Fái einstaklingar sem eru hættulegir sjálfum sér ekki viðeigandi búsetuúrræði blasir við mikill harmleikur Elínborg Björnsdóttir skrifar
Skoðun Sveitarfélög gegna lykilhlutverki í vistvænni mannvirkjagerð Guðrún Lilja Kristinsdóttir,Bergþóra Góa Kvaran skrifar
Skoðun Hjúkrunarheimili eða heimaþjónusta? –horfa verður á heildarmyndina Halldór S. Guðmundsson,Sigurveig H. Sigurðardóttir,Sirrý Sif Sigurlaugardóttir skrifar