Flóttafjölskyldur frá Kólumbíu hefja nýtt líf fjarri ofbeldi og ofsóknum Anna Stefánsdóttir skrifar 10. desember 2010 13:21 Nýtt líf á Íslandi bíður tveggja flóttafjölskyldna frá Kólumbíu sem íslensk stjórnvöld hafa boðið hingað til lands. Þetta eru einstæðar mæður með börn sín sem hafa orðið að flýja heimaland sitt, mátt sæta ofsóknum og ofbeldi vegna aðstæðna, en einnig vegna kynferðis. Rauði kross Íslands er eitt af mörgum félagasamtökum sem nú standa í 20. sinn að 16 daga alþjóðlegu átaki gegn kynbundnu ofbeldi. Yfirskrift átaksins 2010 er Berjumst gegn ofbeldi gegn konum á átakasvæðum, og því þykir mér vel við hæfi að vekja athygli á aðstæðum kólumbísku kvennanna sem munu hefja nýtt líf á Íslandi með aðstoð íslenskra stjórnvalda, Reykjavíkurborgar og Rauða krossins. Borgarastyrjöld hefur geisað linnulítið í Kólumbíu í fjóra áratugi. Skæruliðar heyja blóðuga baráttu gegn stjórnvöldum og glæpahópar vaða uppi. Morð, pyndingar, mannrán og nauðganir eru daglegt brauð í sumum hlutum landsins. Þetta er í þriðja sinn sem Flóttamannastofnun Sameinuðu þjóðanna leitar til íslenskra stjórnvalda um að taka á móti konum sem flúið hafa Kólumbíu vegna hræðilegra atburða sem þær hafa orðið fyrir eða vitni að. Konurnar tilheyra hópi sem Sameinuðu þjóðirnar telja vera í sérstakri hættu, og hafa sætt ofbeldi vegna kynferðis síns og stöðu sem einstæðar mæður. Það er ekki að ástæðulausu að konur njóta sérstakrar verndar undir alþjóðlegum mannúðarlögum. Kynbundið ofbeldi er nánast alltaf notað sem vopn á átakasvæðum - vopn sem ekki aðeins hefur áhrif á konurnar sem fyrir ofbeldinu verða heldur einnig á fjölskyldur þeirra. Rauði krossinn hefur áratugum saman unnið að því að veita konum á átakasvæðum sérstaka aðstoð. Fjölmörg verkefni um allan heim á vegum Rauða krossins stuðla að því að styrkja konur sem hafa orðið fórnarlömb kynferðisofbeldis og hjálpa þeim að takast á við lífið á ný. Það er heldur ekki tilviljun að Ísland verður fyrir valinu að veita kólumbísku flóttakonunum hæli. Íslenskt samfélag er vel í stakk búið að taka á móti mæðrunum og börnum þeirra þar sem hér ríkja engir fordómar í garð einstæðra foreldra og ýmis úrræði eru í boði sem gerir þeim kleift að fóta sig í nýju landi og nýju lífi sem gæti reynst erfitt annars staðar. Kólumbísku konunum sem komu með fjölskyldum sínum hingað til lands árin 2005 og 2007 hefur tekist vel að laga sig að íslenskum aðstæðum og hafa sannarlega auðgað íslenskt samfélag. Þær hafa sýnt einstakan kjark og þor við að segja skilið við heimaland sitt og ástvini til að hefja nýtt líf í framandi landi. Oftar en ekki skilur kynbundið ofbeldi eftir sig ör sem ekki eru sjáanleg. Konur sem verða fyrir slíku áfalli lifa oft í ævilöngum ótta. Það er gott að vita til þess að á þessum erfiðu tímum tökum við sem þjóð þátt í því að veita tveimur flóttafjölskyldum til viðbótar skjól, og hjálpa þeim að vinna bug á afleiðingum ofsókna og ofbeldis. Það er gott að geta lagt það á vogarskálarnar á þessum síðasta degi 16 daga átaksins gegn kynbundnu ofbeldi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Bakslag í skoðanafrelsi? Kári Allansson Skoðun Ofbeldi í skólum: Áskoranir og leiðir til lausna Soffía Ámundadóttir Skoðun Snorri Másson er ekki vandinn – hann er viðvörun Helen Ólafsdóttir Skoðun Sanna er rödd félagshyggju, réttlætis og jöfnuðar! Laufey Líndal Ólafsdóttir,Sara Stef. Hildardóttir Skoðun Boðsferð Landsvirkjunar Stefán Georgsson Skoðun Ástin er falleg Sigurður Árni Reynisson Skoðun Að láta mata sig er svo þægilegt Björn Ólafsson Skoðun Ein saga af sextíu þúsund Halldór Ísak Ólafsson Skoðun Hingað og ekki lengra – Um þögnina sem styður ofbeldi Halldóra Sigríður Sveinsdóttir Skoðun Nýjar reglur um réttindi fólks í ráðningarsambandi Ingvar Sverrisson Skoðun Skoðun Skoðun Símafrí á skólatíma Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Ömurlegur fyrri hálfleikur – en er enn von? Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Vitund, virðing og von: Jafningjastuðningur í brennidepli Nína Eck skrifar Skoðun Hingað og ekki lengra – Um þögnina sem styður ofbeldi Halldóra Sigríður Sveinsdóttir skrifar Skoðun Ein saga af sextíu þúsund Halldór Ísak Ólafsson skrifar Skoðun Að láta mata sig er svo þægilegt Björn Ólafsson skrifar Skoðun Nýjar reglur um réttindi fólks í ráðningarsambandi Ingvar Sverrisson skrifar Skoðun Ofbeldi í skólum: Áskoranir og leiðir til lausna Soffía Ámundadóttir skrifar Skoðun Bakslag í skoðanafrelsi? Kári Allansson skrifar Skoðun Eplin í andlitshæð Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Bataskólinn – fyrir þig? Guðný Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Sanna er rödd félagshyggju, réttlætis og jöfnuðar! Laufey Líndal Ólafsdóttir,Sara Stef. Hildardóttir skrifar Skoðun Boðsferð Landsvirkjunar Stefán Georgsson skrifar Skoðun Samstarf um loftslagsmál og grænar lausnir Sigurður Hannesson,Nótt Thorberg skrifar Skoðun Ástin er falleg Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Líknarmeðferð og dánaraðstoð eru ekki andstæður heldur nauðsynleg umræðuefni Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Grunnstoðir sveitarfélagsins efldar til muna Sandra Sigurðardóttir skrifar Skoðun Laugarnestangi - til allrar framtíðar Líf Magneudóttir skrifar Skoðun Að vera séður og heyrður getur bjargað lífi – Gulur september minnir okkur á að hlúa að hjartanu Kristín Magdalena Ágústsdóttir skrifar Skoðun Rangfærslur um atburðina á Gaza Egill Þ. Einarsson skrifar Skoðun Öryggi geðheilbrigðis Guðrún Karls Helgudóttir skrifar Skoðun Mjóddin og pólitík pírata Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Okkar eigin Don Kíkóti Kjartan Jónsson skrifar Skoðun Sýnum í verki að okkur er ekki sama Anna Sigga Jökuls Ragnheiðardóttir skrifar Skoðun Snorri Másson er ekki vandinn – hann er viðvörun Helen Ólafsdóttir skrifar Skoðun Drúsar og hörmungarnar í Suwayda Armando Garcia skrifar Skoðun Hjarta samfélagsins í Þorlákshöfn slær við höfnina Grétar Ingi Erlendsson skrifar Skoðun Marserum fyrir jafnrétti í íþróttum Willum Þór Þórsson skrifar Skoðun Tímamóta umbætur í nýju kerfi almannatrygginga Huld Magnúsdóttir,Sigríður Dóra Magnúsdóttir,Unnur Sverrisdóttir,Vigdís Jónsdóttir skrifar Skoðun Öflugt atvinnulíf í Hafnarfirði Valdimar Víðisson skrifar Sjá meira
Nýtt líf á Íslandi bíður tveggja flóttafjölskyldna frá Kólumbíu sem íslensk stjórnvöld hafa boðið hingað til lands. Þetta eru einstæðar mæður með börn sín sem hafa orðið að flýja heimaland sitt, mátt sæta ofsóknum og ofbeldi vegna aðstæðna, en einnig vegna kynferðis. Rauði kross Íslands er eitt af mörgum félagasamtökum sem nú standa í 20. sinn að 16 daga alþjóðlegu átaki gegn kynbundnu ofbeldi. Yfirskrift átaksins 2010 er Berjumst gegn ofbeldi gegn konum á átakasvæðum, og því þykir mér vel við hæfi að vekja athygli á aðstæðum kólumbísku kvennanna sem munu hefja nýtt líf á Íslandi með aðstoð íslenskra stjórnvalda, Reykjavíkurborgar og Rauða krossins. Borgarastyrjöld hefur geisað linnulítið í Kólumbíu í fjóra áratugi. Skæruliðar heyja blóðuga baráttu gegn stjórnvöldum og glæpahópar vaða uppi. Morð, pyndingar, mannrán og nauðganir eru daglegt brauð í sumum hlutum landsins. Þetta er í þriðja sinn sem Flóttamannastofnun Sameinuðu þjóðanna leitar til íslenskra stjórnvalda um að taka á móti konum sem flúið hafa Kólumbíu vegna hræðilegra atburða sem þær hafa orðið fyrir eða vitni að. Konurnar tilheyra hópi sem Sameinuðu þjóðirnar telja vera í sérstakri hættu, og hafa sætt ofbeldi vegna kynferðis síns og stöðu sem einstæðar mæður. Það er ekki að ástæðulausu að konur njóta sérstakrar verndar undir alþjóðlegum mannúðarlögum. Kynbundið ofbeldi er nánast alltaf notað sem vopn á átakasvæðum - vopn sem ekki aðeins hefur áhrif á konurnar sem fyrir ofbeldinu verða heldur einnig á fjölskyldur þeirra. Rauði krossinn hefur áratugum saman unnið að því að veita konum á átakasvæðum sérstaka aðstoð. Fjölmörg verkefni um allan heim á vegum Rauða krossins stuðla að því að styrkja konur sem hafa orðið fórnarlömb kynferðisofbeldis og hjálpa þeim að takast á við lífið á ný. Það er heldur ekki tilviljun að Ísland verður fyrir valinu að veita kólumbísku flóttakonunum hæli. Íslenskt samfélag er vel í stakk búið að taka á móti mæðrunum og börnum þeirra þar sem hér ríkja engir fordómar í garð einstæðra foreldra og ýmis úrræði eru í boði sem gerir þeim kleift að fóta sig í nýju landi og nýju lífi sem gæti reynst erfitt annars staðar. Kólumbísku konunum sem komu með fjölskyldum sínum hingað til lands árin 2005 og 2007 hefur tekist vel að laga sig að íslenskum aðstæðum og hafa sannarlega auðgað íslenskt samfélag. Þær hafa sýnt einstakan kjark og þor við að segja skilið við heimaland sitt og ástvini til að hefja nýtt líf í framandi landi. Oftar en ekki skilur kynbundið ofbeldi eftir sig ör sem ekki eru sjáanleg. Konur sem verða fyrir slíku áfalli lifa oft í ævilöngum ótta. Það er gott að vita til þess að á þessum erfiðu tímum tökum við sem þjóð þátt í því að veita tveimur flóttafjölskyldum til viðbótar skjól, og hjálpa þeim að vinna bug á afleiðingum ofsókna og ofbeldis. Það er gott að geta lagt það á vogarskálarnar á þessum síðasta degi 16 daga átaksins gegn kynbundnu ofbeldi.
Sanna er rödd félagshyggju, réttlætis og jöfnuðar! Laufey Líndal Ólafsdóttir,Sara Stef. Hildardóttir Skoðun
Skoðun Sanna er rödd félagshyggju, réttlætis og jöfnuðar! Laufey Líndal Ólafsdóttir,Sara Stef. Hildardóttir skrifar
Skoðun Líknarmeðferð og dánaraðstoð eru ekki andstæður heldur nauðsynleg umræðuefni Ingrid Kuhlman skrifar
Skoðun Að vera séður og heyrður getur bjargað lífi – Gulur september minnir okkur á að hlúa að hjartanu Kristín Magdalena Ágústsdóttir skrifar
Skoðun Tímamóta umbætur í nýju kerfi almannatrygginga Huld Magnúsdóttir,Sigríður Dóra Magnúsdóttir,Unnur Sverrisdóttir,Vigdís Jónsdóttir skrifar
Sanna er rödd félagshyggju, réttlætis og jöfnuðar! Laufey Líndal Ólafsdóttir,Sara Stef. Hildardóttir Skoðun