„Þetta er háðung“, „þetta er glatað!“; „hræðilega ódýrt, hallærislegt og sæmir ekki Þjóðleikhúsi.

Þetta eru meðal ummæla sem falla í athugasemdum við færslu sem Ragnhildur Sverrisdóttir, upplýsingafulltrúi Landsvirkjunar, ritar í morgun. Hún gerir nýtt lógó Þjóðleikhússins að umfjöllunarefni og er ekki sátt.

Hún segir að Þjóðleikhúsið virðist búið að skipta um lógó, þegjandi og hljóðalaust og spyr hvort einhverjum það til bóta? Sjálfri finnst henni svo ekki vera.

„Mér finnst búið að „einfalda“ og „nútímavæða“ lógóið þar til það er nánast leikhúsinu til háðungar. Líklega getum við prísað okkur sæl að nafninu er þó rétt skipt á milli lína, öfugt við t.d. Stúden/takjal/larinn, en það skilti nær drepur mig út pirringi í hvert skipti sem ég rek augun í það,“ skrifar Ragnhildur og klikkir út með því að hér sé um að ræða „mánudagspirringur þeirrar sextugu“.

En þetta er ekki meiri mánudagspirringur en svo, og léttvægur fundinn sem slíkur, að svo virðist sem mannskapurinn sem tjáir sig við innlegg Ragnhildar sé að mestu leyti á því að þarna sé Magnús Geir Þórðarson leikhússtjóri að fara fram úr sér í nútíma- og markaðsvæðingu á sjálfu Þjóðleikhúsinu. En Magnús Geir er greinilega að taka til hendinni svo um muna þar innan dyra. Á öllum vígstöðvum.

Þannig hefur hann ráðist í gagngerar breytingar á innanhússarkítektúr hússins. Morgunblaðið fjallar um það á laugardaginn og kemur þar fram að endurbætur hafi kostað 155 milljónir króna.

Og ímyndin er tekin og pússuð:

„Endurnýjunin og orkan í Þjóðleikhúsinu kristallast í nýju og sterku merki sem nýtur sín, fullt sjálfstrausts, í öllum miðlum. Öll grafík var samræmd og einfölduð. Tekin var lykilmynd fyrir allt efni sem sýnir sterka skapandi liðsheild í startholunum fyrir eitthvað ógleymanlegt í allan vetur.“

Svo segir um nýtt merki Þjóðleikhússins í klausu á síðu auglýsingastofunnar EnnEmm, sem hefur tekið að sér að fríska upp á ímynd og útlit þessa musteris íslenskrar tungu; Þjóðleikhússins.

En þeir sem taka til máls á síðu Ragnhildar gefa lítið fyrir hina dýpri og undirliggjandi hugmyndafræði auglýsingastofunnar. Athugasemdir hrannast inn. Ein þeirra sem leggur orð í belg er dóttir Jökuls Jakobssonar, eins virtasta leikskálds þjóðarinnar, Unnur Þóra rithöfundur með meiru:

„Ég sakna grímanna sem mér hafa alltaf fundist heillandi tákn um leikhús og búa yfir tilvísum í forna leikhússögu.“

Kristjón Kormákur Guðjónsson, afabarn Jökuls, er sammála frænku sinni: „Gamla hæfir þessu betur. Nýja lógið eins og misheppnaður farsi sem myndi líklega fá hauskúpu eins og tíðkaðist stundum í gagnrýni í gömlu Pressunni!“

Menningarvitinn og sjónvarpsmaðurinn Egill Helgason segir þetta gamla mjög gott og svo eitt dæmi sé tekið að auki; tónlistarkonan Sigríður Beinteinsdóttir kveður upp sinn dóm:

„Gamla lógóið er miklu flottara og á að halda sér að mínu mati.“

Uppfært: Magnús Geir Þórðarson Þjóðleikhússtjóri segir í samtali við Reykjavík síðdegis ánægjulegt að fólk hafi skoðanir á nýju merki leikhússins.