Næsta skref Þórir Guðmundsson skrifar 27. janúar 2016 07:00 Í síðustu viku komu hingað 35 sýrlenskir flóttamenn; sex fjölskyldur sem nú fá aðstoð hins opinbera og Rauða krossins til að aðlagast íslensku samfélagi. Forsætisráðherra og félagsmálaráðherra tóku á móti hópnum, sem fór inn í innréttaðar íbúðir og fær á næsta ári mikinn stuðning sveitarfélaga og Rauða krossins. Móttaka flóttafólks lýsir bæði gestrisni og mikilli skynsemi, því stuðningurinn nýtist þjóðfélaginu til langrar framtíðar í velheppnaðri aðlögun. Við sem tókum á móti fólkinu í Leifsstöð fundum vel hversu vel það kunni að meta móttökuna. Á árinu 2015 fengu 82 einstaklingar vernd á Íslandi eftir að hafa sótt um hæli hér á landi. Sumir þurftu að bíða lengi eftir þessari niðurstöðu – mörg ár – en aðrir einungis í nokkra mánuði. Þessir einstaklingar eru líka flóttamenn – þar á meðal frá Sýrlandi – en þeirra bíður ekki hið hlýja faðmlag samfélagsins sem hinir svokölluðu kvótaflóttamenn fá. Við hjá Rauða krossinum heyrum sögurnar, meðal annars í Opnu húsi fyrir innflytjendur, sem haldið er tvisvar í viku. Gleðin sem brýst út þegar jákvæð niðurstaða í hælisumsókn er tilkynnt breytist í angist þegar menn þurfa að leita sér að íverustað, finna vinnu, læra íslensku, byggja upp líf sitt eftir tilveru á flótta. Ýmsir aðilar vinna þegar á þessum akri. Reykjavíkurborg býður upp á samtal við sérfræðinga á ýmsum sviðum, Mannréttindaskrifstofa Íslands lögfræðiráðgjöf og Rauði krossinn sjálfboðaliða, sem styðja fólk með ýmsu móti. Íslenska leiðin í aðlögun flóttamanna virkar vel. Það sjáum við þegar viðtöl birtast við unga afganska konu sem kom hingað fyrir fjórum árum og talar þegar reiprennandi íslensku og situr á skólabekk í Háskóla Íslands. En takmörkum ekki íslensku leiðina þannig að sumir fái notið hennar en ekki aðrir. Næsta skref hlýtur að vera að jafna stöðu flóttafólks. Einbeitum okkur að því sem skiptir mestu máli, sem er húsnæði, vinna og tungumálið. Það skortir ekki einu sinni heildstæða stefnu. Hún þarf bara að ná yfir alla flóttamenn. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Samt kýs ég Katrínu Jökull Sólberg Auðunsson Skoðun Mýtan um launin Elsa Nore Skoðun Átt þú rétt á sumarbústað? Unnur Hrefna Jóhannsdóttir Skoðun Forsetinn minn 2024 Ágústa Árnadóttir Skoðun Gummi Kalli, einlægur, skemmtilegur og frábær leiðtogi Arnar Ragnarsson Skoðun Baldur Þórhallsson er minn forseti! Sara Dögg Svanhildardóttir Skoðun Tíminn að renna út Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Vonbrigði fyrir þá verst settu Guðmundur Ingi Kristinsson Skoðun Vanefndir Flugakademíu Íslands Gunnar Hjörtur Hagbarðsson Skoðun Kveikur brennur út Þorsteinn Sæmundsson Skoðun Skoðun Skoðun Gummi Kalli, einlægur, skemmtilegur og frábær leiðtogi Arnar Ragnarsson skrifar Skoðun Ræstingafyrirtæki og starfsmannaleigur í jafnréttisparadísinni Valgerður Árnadóttir skrifar Skoðun Forysta til framtíðar Hópur presta skrifar Skoðun Fyrir hverja eru skoðanakannanir? Einar Jóhannes Guðnason skrifar Skoðun Án varna, ekkert frelsi Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Mýtan um launin Elsa Nore skrifar Skoðun Samt kýs ég Katrínu Jökull Sólberg Auðunsson skrifar Skoðun Viltu vera memm? Birna Dröfn Birgisdóttir skrifar Skoðun Tíminn að renna út Ragnar Þór Ingólfsson skrifar Skoðun Átt þú rétt á sumarbústað? Unnur Hrefna Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Vonbrigði fyrir þá verst settu Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Fögnum unnum sigrum og aðlögumst nýjum tímum Kolbrún Halldórsdóttir skrifar Skoðun Baldur Þórhallsson er minn forseti! Sara Dögg Svanhildardóttir skrifar Skoðun Baráttan heldur áfram Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Forsetinn minn 2024 Ágústa Árnadóttir skrifar Skoðun Vanefndir Flugakademíu Íslands Gunnar Hjörtur Hagbarðsson skrifar Skoðun Hippókratesareiðurinn þarf að verða að veruleika Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Ólafur og Katrín á RÚV Þorvaldur Logason skrifar Skoðun Úthvíld ríkisstjórn? Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Raforkan er auðlind þjóðarinnar Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Að velja forseta Stefán Bogi Sveinsson skrifar Skoðun Biskupskjör: Stuðningsyfirlýsing Hákon Leifsson,Sigrid Rolof skrifar Skoðun Kennslustund í „selfies“ Anna Gunndís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Synjunarvald gegn virkjunum Jón Steinar Gunnlaugsson skrifar Skoðun Bóndi hvað! Sigríður Ævarsdóttir skrifar Skoðun Dagsbirtan lyftir andanum Hólmfríður Ósmann Jónsdóttir,Hrefna Björg Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Kveikur brennur út Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Gætir þú lifað af örorkubótum? Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Spurt og svarað um útlendingamál Indriði Stefánsson skrifar Skoðun Jafnaðarmannastefnan – stefna velferðar Sigfús Ómar Höskuldsson skrifar Sjá meira
Í síðustu viku komu hingað 35 sýrlenskir flóttamenn; sex fjölskyldur sem nú fá aðstoð hins opinbera og Rauða krossins til að aðlagast íslensku samfélagi. Forsætisráðherra og félagsmálaráðherra tóku á móti hópnum, sem fór inn í innréttaðar íbúðir og fær á næsta ári mikinn stuðning sveitarfélaga og Rauða krossins. Móttaka flóttafólks lýsir bæði gestrisni og mikilli skynsemi, því stuðningurinn nýtist þjóðfélaginu til langrar framtíðar í velheppnaðri aðlögun. Við sem tókum á móti fólkinu í Leifsstöð fundum vel hversu vel það kunni að meta móttökuna. Á árinu 2015 fengu 82 einstaklingar vernd á Íslandi eftir að hafa sótt um hæli hér á landi. Sumir þurftu að bíða lengi eftir þessari niðurstöðu – mörg ár – en aðrir einungis í nokkra mánuði. Þessir einstaklingar eru líka flóttamenn – þar á meðal frá Sýrlandi – en þeirra bíður ekki hið hlýja faðmlag samfélagsins sem hinir svokölluðu kvótaflóttamenn fá. Við hjá Rauða krossinum heyrum sögurnar, meðal annars í Opnu húsi fyrir innflytjendur, sem haldið er tvisvar í viku. Gleðin sem brýst út þegar jákvæð niðurstaða í hælisumsókn er tilkynnt breytist í angist þegar menn þurfa að leita sér að íverustað, finna vinnu, læra íslensku, byggja upp líf sitt eftir tilveru á flótta. Ýmsir aðilar vinna þegar á þessum akri. Reykjavíkurborg býður upp á samtal við sérfræðinga á ýmsum sviðum, Mannréttindaskrifstofa Íslands lögfræðiráðgjöf og Rauði krossinn sjálfboðaliða, sem styðja fólk með ýmsu móti. Íslenska leiðin í aðlögun flóttamanna virkar vel. Það sjáum við þegar viðtöl birtast við unga afganska konu sem kom hingað fyrir fjórum árum og talar þegar reiprennandi íslensku og situr á skólabekk í Háskóla Íslands. En takmörkum ekki íslensku leiðina þannig að sumir fái notið hennar en ekki aðrir. Næsta skref hlýtur að vera að jafna stöðu flóttafólks. Einbeitum okkur að því sem skiptir mestu máli, sem er húsnæði, vinna og tungumálið. Það skortir ekki einu sinni heildstæða stefnu. Hún þarf bara að ná yfir alla flóttamenn.