Græðum á gleðinni Margrét G. Thoroddsen skrifar 27. mars 2015 19:46 Fyrir mér er skóli ótal margt. Skóli er staður þar sem nám fer fram. Skóli er staður þar sem fundnar eru lausnir. Skóli er staður þar sem öll börn eru velkomin. Staður þar sem börn fá frið til að vera þau sjálf og er tekið sem þeim sjálfum. Þar sem þau fá tækifæri til að upplifa hvernig er að vera hluti af heild. Skóli er staður sem börn eiga að hlakka til að koma á, staður sem þeim líður vel á og fá að upplifa ró og næði fyrir áreiti samfélagsins. Ég, sem vinn í skóla, á að gera mitt besta til að skólinn minn verði allt þetta og meira til. Til þess að börn öðlist jákvæða mynd af skólanum sínum skiptir jákvæðni og gleði þeirra sem koma að skólanum öllu máli. Eins og vinkona mín sagði eitt sinn: „Ef þú ert ekki tilbúin öllum stundum að taka börnum með hlýju, gleði og jákvæðni þá mátt þú bara gjöra svo vel og vinna annars staðar en í skóla. Það skiptir engu máli hvort sem þú ert kennari, námsráðgjafi, hjúkrunarfræðingur eða matráður.“ Þessu er ég innilega sammála. Þar sem ég starfa eru reglur afskaplega skýrar. Ein af þeim er þessi: „Okkur er ætlað að stuðla að því að jákvæðni, gleði og kærleikur séu ráðandi öfl í samskiptum starfsfólks svo og í öllum samskiptum við börn og foreldra og aðra sem koma að málum skólans.“ Samkvæmt niðurstöðum kannana sem teknar hafa verið í skólanum mínum finna foreldrar fyrir mikilli hlýju og umhyggju og eru þar með áhyggjulausari foreldrar. Auk þess hefur komið fram að ef samskipti á milli starfsfólks eru bæði hreinskiptin og hlýleg er starfsfólkið almennt ánægðara. En er raunhæft að starfsfólk skólans taki börnum, foreldrum og samstarfsfólki með gleðilegu viðmóti og ausu af kærleik í hvert einasta skipti sem þau mæta? Mitt svar er já. Já, það er hægt og já, það er gott. Það er þó ekki þar með sagt að það sé auðvelt. Það getur alveg verið krefjandi að fara fram úr á morgnana og ætla að tækla daginn með jákvæðu hugarfari. En það er líka æfing. Og það besta er að það græða allir. Hversu hollt er að æfa sig í að finna gleðina eftir að maður tapar henni í amstri dagsins? Hversu mikilvægt er að sýna börnum að það er hægt að breyta um hugarfar með einfaldri kærleiksæfingu? Þau eru margvísleg tækin sem hægt er að nota og þegar unnið er í skóla er eins gott að nota þau. Eins og ég sagði áður höfum við nokkrar vinnureglur sem stuðla að jákvæðu viðmóti allra sem starfa með mér. Ég hef aldrei áður unnið í jafn þægilegu andrúmslofti. Þar sem ég gleymi öllum áhyggjum, fæ knús frá samstarfsfélögum og hrós fyrir vel unnin störf. Ég fæ líka ábendingar um hvað megi betur fara í starfinu á jákvæðan hátt og tek þannig ráðum fagnandi. Í kaffitímum fer fram notaleg samvera þar sem enginn þarf að hafa áhyggjur af því að þurfa að réttlæta persónulegar skoðanir eða að þurfa að taka á móti neikvæðum athugasemdum frá samstarfsaðilum. Ég segi ekki að við tökum aldrei þátt í rökræðum, þvert á móti. Okkur finnst ekkert skemmtilegra en að ræða hluti út frá mismunandi sjónarhornum og hlusta á sýn hvors annars. En mesta snilldin er samt þessi. Í samveru er önnur regla, já mjög heilög regla. Við baktölum ekki fólk né aðra skóla og við tölum ekki um stjórnmál. Þetta er það besta sem ég get hugsað mér, að sitja saman og tala um lífið og tilveruna, fá hugmyndir að hinu og þessu varðandi skólann nú eða bara hvað sé sniðugt að gera með okkar eigin börnum utan skólans. Ekkert innantómt slúður og skítkast sem yfirleitt særir einhvern sem á hlut að máli. Engin leiðindarifrildi sem yfirtaka enn eina samveruna fyrir fólki sem vill ekki taka þátt. Ekkert röfl og ekkert bull. Ef eitthvert okkar ruglast er okkur einfaldlega bent á það. Þannig æfum við falleg samskipti, erum kærleiksrík og jákvæð. Að hitta fjölskyldur barnanna er gleðilegt og við byrjum yfirleitt öll fjölskylduviðtöl á faðmlagi. Þegar barn mætir í skólann er alltaf tekið á móti því, alla daga, í anddyrinu og barninu heilsað með nafni. Ég er ekki að ýkja þegar ég segi alltaf. Andrúmsloftið sem þessar reglur mynda, smita einfaldlega kærleik til þeirra sem eyða með okkur deginum og við græðum öll. Ég tel þær vera eitt það besta við skólann minn og þær eiga svo sannarlega hlut í því að veita börnum og starfsfólki góðan stað sem þeim líður vel á. Kærleikskveðja, Margrét G. Thoroddsen, kennari Vífilsskóla Hjallastefnunnar í Garðabæ. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Jarðakaup í nýjum tilgangi Halla Hrund Logadóttir Skoðun Eru orkumálin að fara úr böndunum? Jónas Guðmundsson Skoðun Forsetaframboð í Fellini stíl Stefán Ólafsson Skoðun Borgar þú 65 prósent skatt af þínum tekjum? Guðfinnur Sigurvinsson Skoðun Brúarsmið á Bessastaði Jóhanna Vigdís Guðmundsdóttir Skoðun Ókostir forsetaframbjóðandans Katrínar Jakobsdóttur Alfreð Sturla Böðvarsson Skoðun Skipulagsmál og uppbygging í Árborg Bragi Bjarnason Skoðun Af auðvaldsmönnum og undirlægjuhætti Ester Hilmarsdóttir Skoðun Norska veiðistöðin Friðrik Erlingsson Skoðun Ég kýs… Gísli Ásgeirsson Skoðun Skoðun Skoðun Umhverfisávinningur þess að þrifta Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Ókostir forsetaframbjóðandans Katrínar Jakobsdóttur Alfreð Sturla Böðvarsson skrifar Skoðun Eru orkumálin að fara úr böndunum? Jónas Guðmundsson skrifar Skoðun Skipulagsmál og uppbygging í Árborg Bragi Bjarnason skrifar Skoðun Ég kýs… Gísli Ásgeirsson skrifar Skoðun Forsetaframboð í Fellini stíl Stefán Ólafsson skrifar Skoðun Borgar þú 65 prósent skatt af þínum tekjum? Guðfinnur Sigurvinsson skrifar Skoðun Brúarsmið á Bessastaði Jóhanna Vigdís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Nú getum við brotið blað Ragnheiður Davíðsdóttir skrifar Skoðun Við þurfum loftslagsaðgerðir, ekki grænþvott Andrés Ingi Jónsson skrifar Skoðun Af hverju bara hálft skref áfram? Gísli Rafn Ólafsson skrifar Skoðun Baldur í þágu mannúðar og samfélags Anna María Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Hvar er Reykjavegur? Ari Trausti Guðmundsson skrifar Skoðun Af auðvaldsmönnum og undirlægjuhætti Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Hafðu áhrif á líf barna Ída Björg Unnarsdóttir skrifar Skoðun Stórbætum samgöngur Logi Einarsson skrifar Skoðun Norska veiðistöðin Friðrik Erlingsson skrifar Skoðun Köllum það réttu nafni: Fordóma Derek Terell Allen skrifar Skoðun Ótrúverðugt plan að annars góðum markmiðum Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Formleg uppgjöf Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Örlætisgerningur Vilhjálmur H. Vilhjálmsson skrifar Skoðun Fjármunum veitt þangað sem neyðin er mest Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Sjálfbær framtíð Vestfjarða Sigríður Ólöf Kristjánsdóttir,Aðalsteinn Óskarsson skrifar Skoðun Burt með pólitík á Bessastöðum Kristmundur Carter skrifar Skoðun Náttúran njóti vafans, ótímabundið Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Íþróttir fyrir öll, jöfnum og bætum leikinn Hólmfríður Sigþórsdóttir,Anna Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Nýr „loftslagsvænn“ iðnaður - neikvæð áhrif á lífríki og fiskveiðar Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun „Almennings“ samgöngur? Bragi Gunnlaugsson skrifar Skoðun Góður forseti G. Pétur Matthíasson skrifar Skoðun Hvers vegna Halla Tómasdóttir? Guðjón Sigurðsson skrifar Sjá meira
Fyrir mér er skóli ótal margt. Skóli er staður þar sem nám fer fram. Skóli er staður þar sem fundnar eru lausnir. Skóli er staður þar sem öll börn eru velkomin. Staður þar sem börn fá frið til að vera þau sjálf og er tekið sem þeim sjálfum. Þar sem þau fá tækifæri til að upplifa hvernig er að vera hluti af heild. Skóli er staður sem börn eiga að hlakka til að koma á, staður sem þeim líður vel á og fá að upplifa ró og næði fyrir áreiti samfélagsins. Ég, sem vinn í skóla, á að gera mitt besta til að skólinn minn verði allt þetta og meira til. Til þess að börn öðlist jákvæða mynd af skólanum sínum skiptir jákvæðni og gleði þeirra sem koma að skólanum öllu máli. Eins og vinkona mín sagði eitt sinn: „Ef þú ert ekki tilbúin öllum stundum að taka börnum með hlýju, gleði og jákvæðni þá mátt þú bara gjöra svo vel og vinna annars staðar en í skóla. Það skiptir engu máli hvort sem þú ert kennari, námsráðgjafi, hjúkrunarfræðingur eða matráður.“ Þessu er ég innilega sammála. Þar sem ég starfa eru reglur afskaplega skýrar. Ein af þeim er þessi: „Okkur er ætlað að stuðla að því að jákvæðni, gleði og kærleikur séu ráðandi öfl í samskiptum starfsfólks svo og í öllum samskiptum við börn og foreldra og aðra sem koma að málum skólans.“ Samkvæmt niðurstöðum kannana sem teknar hafa verið í skólanum mínum finna foreldrar fyrir mikilli hlýju og umhyggju og eru þar með áhyggjulausari foreldrar. Auk þess hefur komið fram að ef samskipti á milli starfsfólks eru bæði hreinskiptin og hlýleg er starfsfólkið almennt ánægðara. En er raunhæft að starfsfólk skólans taki börnum, foreldrum og samstarfsfólki með gleðilegu viðmóti og ausu af kærleik í hvert einasta skipti sem þau mæta? Mitt svar er já. Já, það er hægt og já, það er gott. Það er þó ekki þar með sagt að það sé auðvelt. Það getur alveg verið krefjandi að fara fram úr á morgnana og ætla að tækla daginn með jákvæðu hugarfari. En það er líka æfing. Og það besta er að það græða allir. Hversu hollt er að æfa sig í að finna gleðina eftir að maður tapar henni í amstri dagsins? Hversu mikilvægt er að sýna börnum að það er hægt að breyta um hugarfar með einfaldri kærleiksæfingu? Þau eru margvísleg tækin sem hægt er að nota og þegar unnið er í skóla er eins gott að nota þau. Eins og ég sagði áður höfum við nokkrar vinnureglur sem stuðla að jákvæðu viðmóti allra sem starfa með mér. Ég hef aldrei áður unnið í jafn þægilegu andrúmslofti. Þar sem ég gleymi öllum áhyggjum, fæ knús frá samstarfsfélögum og hrós fyrir vel unnin störf. Ég fæ líka ábendingar um hvað megi betur fara í starfinu á jákvæðan hátt og tek þannig ráðum fagnandi. Í kaffitímum fer fram notaleg samvera þar sem enginn þarf að hafa áhyggjur af því að þurfa að réttlæta persónulegar skoðanir eða að þurfa að taka á móti neikvæðum athugasemdum frá samstarfsaðilum. Ég segi ekki að við tökum aldrei þátt í rökræðum, þvert á móti. Okkur finnst ekkert skemmtilegra en að ræða hluti út frá mismunandi sjónarhornum og hlusta á sýn hvors annars. En mesta snilldin er samt þessi. Í samveru er önnur regla, já mjög heilög regla. Við baktölum ekki fólk né aðra skóla og við tölum ekki um stjórnmál. Þetta er það besta sem ég get hugsað mér, að sitja saman og tala um lífið og tilveruna, fá hugmyndir að hinu og þessu varðandi skólann nú eða bara hvað sé sniðugt að gera með okkar eigin börnum utan skólans. Ekkert innantómt slúður og skítkast sem yfirleitt særir einhvern sem á hlut að máli. Engin leiðindarifrildi sem yfirtaka enn eina samveruna fyrir fólki sem vill ekki taka þátt. Ekkert röfl og ekkert bull. Ef eitthvert okkar ruglast er okkur einfaldlega bent á það. Þannig æfum við falleg samskipti, erum kærleiksrík og jákvæð. Að hitta fjölskyldur barnanna er gleðilegt og við byrjum yfirleitt öll fjölskylduviðtöl á faðmlagi. Þegar barn mætir í skólann er alltaf tekið á móti því, alla daga, í anddyrinu og barninu heilsað með nafni. Ég er ekki að ýkja þegar ég segi alltaf. Andrúmsloftið sem þessar reglur mynda, smita einfaldlega kærleik til þeirra sem eyða með okkur deginum og við græðum öll. Ég tel þær vera eitt það besta við skólann minn og þær eiga svo sannarlega hlut í því að veita börnum og starfsfólki góðan stað sem þeim líður vel á. Kærleikskveðja, Margrét G. Thoroddsen, kennari Vífilsskóla Hjallastefnunnar í Garðabæ.
Skoðun Íþróttir fyrir öll, jöfnum og bætum leikinn Hólmfríður Sigþórsdóttir,Anna Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Nýr „loftslagsvænn“ iðnaður - neikvæð áhrif á lífríki og fiskveiðar Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar