Græðum á gleðinni Margrét G. Thoroddsen skrifar 27. mars 2015 19:46 Fyrir mér er skóli ótal margt. Skóli er staður þar sem nám fer fram. Skóli er staður þar sem fundnar eru lausnir. Skóli er staður þar sem öll börn eru velkomin. Staður þar sem börn fá frið til að vera þau sjálf og er tekið sem þeim sjálfum. Þar sem þau fá tækifæri til að upplifa hvernig er að vera hluti af heild. Skóli er staður sem börn eiga að hlakka til að koma á, staður sem þeim líður vel á og fá að upplifa ró og næði fyrir áreiti samfélagsins. Ég, sem vinn í skóla, á að gera mitt besta til að skólinn minn verði allt þetta og meira til. Til þess að börn öðlist jákvæða mynd af skólanum sínum skiptir jákvæðni og gleði þeirra sem koma að skólanum öllu máli. Eins og vinkona mín sagði eitt sinn: „Ef þú ert ekki tilbúin öllum stundum að taka börnum með hlýju, gleði og jákvæðni þá mátt þú bara gjöra svo vel og vinna annars staðar en í skóla. Það skiptir engu máli hvort sem þú ert kennari, námsráðgjafi, hjúkrunarfræðingur eða matráður.“ Þessu er ég innilega sammála. Þar sem ég starfa eru reglur afskaplega skýrar. Ein af þeim er þessi: „Okkur er ætlað að stuðla að því að jákvæðni, gleði og kærleikur séu ráðandi öfl í samskiptum starfsfólks svo og í öllum samskiptum við börn og foreldra og aðra sem koma að málum skólans.“ Samkvæmt niðurstöðum kannana sem teknar hafa verið í skólanum mínum finna foreldrar fyrir mikilli hlýju og umhyggju og eru þar með áhyggjulausari foreldrar. Auk þess hefur komið fram að ef samskipti á milli starfsfólks eru bæði hreinskiptin og hlýleg er starfsfólkið almennt ánægðara. En er raunhæft að starfsfólk skólans taki börnum, foreldrum og samstarfsfólki með gleðilegu viðmóti og ausu af kærleik í hvert einasta skipti sem þau mæta? Mitt svar er já. Já, það er hægt og já, það er gott. Það er þó ekki þar með sagt að það sé auðvelt. Það getur alveg verið krefjandi að fara fram úr á morgnana og ætla að tækla daginn með jákvæðu hugarfari. En það er líka æfing. Og það besta er að það græða allir. Hversu hollt er að æfa sig í að finna gleðina eftir að maður tapar henni í amstri dagsins? Hversu mikilvægt er að sýna börnum að það er hægt að breyta um hugarfar með einfaldri kærleiksæfingu? Þau eru margvísleg tækin sem hægt er að nota og þegar unnið er í skóla er eins gott að nota þau. Eins og ég sagði áður höfum við nokkrar vinnureglur sem stuðla að jákvæðu viðmóti allra sem starfa með mér. Ég hef aldrei áður unnið í jafn þægilegu andrúmslofti. Þar sem ég gleymi öllum áhyggjum, fæ knús frá samstarfsfélögum og hrós fyrir vel unnin störf. Ég fæ líka ábendingar um hvað megi betur fara í starfinu á jákvæðan hátt og tek þannig ráðum fagnandi. Í kaffitímum fer fram notaleg samvera þar sem enginn þarf að hafa áhyggjur af því að þurfa að réttlæta persónulegar skoðanir eða að þurfa að taka á móti neikvæðum athugasemdum frá samstarfsaðilum. Ég segi ekki að við tökum aldrei þátt í rökræðum, þvert á móti. Okkur finnst ekkert skemmtilegra en að ræða hluti út frá mismunandi sjónarhornum og hlusta á sýn hvors annars. En mesta snilldin er samt þessi. Í samveru er önnur regla, já mjög heilög regla. Við baktölum ekki fólk né aðra skóla og við tölum ekki um stjórnmál. Þetta er það besta sem ég get hugsað mér, að sitja saman og tala um lífið og tilveruna, fá hugmyndir að hinu og þessu varðandi skólann nú eða bara hvað sé sniðugt að gera með okkar eigin börnum utan skólans. Ekkert innantómt slúður og skítkast sem yfirleitt særir einhvern sem á hlut að máli. Engin leiðindarifrildi sem yfirtaka enn eina samveruna fyrir fólki sem vill ekki taka þátt. Ekkert röfl og ekkert bull. Ef eitthvert okkar ruglast er okkur einfaldlega bent á það. Þannig æfum við falleg samskipti, erum kærleiksrík og jákvæð. Að hitta fjölskyldur barnanna er gleðilegt og við byrjum yfirleitt öll fjölskylduviðtöl á faðmlagi. Þegar barn mætir í skólann er alltaf tekið á móti því, alla daga, í anddyrinu og barninu heilsað með nafni. Ég er ekki að ýkja þegar ég segi alltaf. Andrúmsloftið sem þessar reglur mynda, smita einfaldlega kærleik til þeirra sem eyða með okkur deginum og við græðum öll. Ég tel þær vera eitt það besta við skólann minn og þær eiga svo sannarlega hlut í því að veita börnum og starfsfólki góðan stað sem þeim líður vel á. Kærleikskveðja, Margrét G. Thoroddsen, kennari Vífilsskóla Hjallastefnunnar í Garðabæ. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Afhverju viltu fá trúð á Bessastaði? Diljá Ámundadóttir Zoega Skoðun Það þarf þyrlupall við þjóðarsjúkrahúsið Hópur lækna á þyrlum Landhelgisgæslunnar Skoðun Sjókvíafúskið mikla Rán Flygenring Skoðun Halla Hrund, Halla Tómasdóttir eða Katrín Jakobsdóttir? Reynir Böðvarsson Skoðun Vegna hvers kýs ég Katrínu Jón Kristjánsson Skoðun Til óákveðinna kjósenda Eygló Halldórsdóttir Skoðun Sameiningaraflið Katrín Jakobsdóttir Kári Bjarnason Skoðun Vegið að æru embættismanna Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir Skoðun Halla Hrund - Þarf fólk eins og þig, fyrir fólk eins og mig? Tómas Ellert Tómasson Skoðun Opið bréf til forsetaframbjóðenda Elín Erna Steinarsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Pólítísk aflúsun Ólafur Þór Ólafsson skrifar Skoðun Að vaxa inn í framtíðina Viðar Hreinsson skrifar Skoðun A Letter of Encouragement for Voters of Foreign Origin. Nichole Leigh Mosty skrifar Skoðun Sameiningaraflið Katrín Jakobsdóttir Kári Bjarnason skrifar Skoðun Snúningshurðin í ráðuneytinu Jón Kaldal skrifar Skoðun Til óákveðinna kjósenda Eygló Halldórsdóttir skrifar Skoðun Opið bréf til forsetaframbjóðenda Elín Erna Steinarsdóttir skrifar Skoðun Ómetanleg leiðsögn Magnús Ingi Óskarsson skrifar Skoðun Vegið að æru embættismanna Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Hverjum treystum við fyrir fjöreggjunum okkar? skrifar Skoðun Stöndum í lappirnar! Vilborg Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Gjöf sem gefur Halla Tómasdóttir skrifar Skoðun Vegna hvers kýs ég Katrínu Jón Kristjánsson skrifar Skoðun Hvar er sómakenndin? Blakleikur Ísraels og Íslands Hrönn Guðmundsdóttir,Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar Skoðun Alþingi slátrar jafnræðisreglunni Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Málfarslöggan verk sín vann Ari Páll Kristinsson skrifar Skoðun Verðmæti Döff kjósenda Mordekaí Elí Esrason skrifar Skoðun Nýja hægrið Davíð Bergmann skrifar Skoðun Afhverju viltu fá trúð á Bessastaði? Diljá Ámundadóttir Zoega skrifar Skoðun Heldur þann besta en þann næstbesta! Vilhjálmur B. Bragason skrifar Skoðun Vel gert! Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Halla Hrund; vörður auðlinda og nýsköpunar Valdimar Össurarson skrifar Skoðun Forsetabaráttan: Hin fimm fræknu og leiðtogafræðin Sigurður Ragnarsson skrifar Skoðun Sýnileiki og styrkur þjóðar Ásdís Þórhallsdóttir skrifar Skoðun Velferð fólks framar markaðsvæddri netsölu áfengis Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Halla Hrund, Halla Tómasdóttir eða Katrín Jakobsdóttir? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Það þarf þyrlupall við þjóðarsjúkrahúsið Hópur lækna á þyrlum Landhelgisgæslunnar skrifar Skoðun Vonandi endurtekur sagan sig! Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Halla Hrund - Þarf fólk eins og þig, fyrir fólk eins og mig? Tómas Ellert Tómasson skrifar Skoðun Kjósum sterkan leiðtoga Guðlaug Hrönn Jóhannsdóttir skrifar Sjá meira
Fyrir mér er skóli ótal margt. Skóli er staður þar sem nám fer fram. Skóli er staður þar sem fundnar eru lausnir. Skóli er staður þar sem öll börn eru velkomin. Staður þar sem börn fá frið til að vera þau sjálf og er tekið sem þeim sjálfum. Þar sem þau fá tækifæri til að upplifa hvernig er að vera hluti af heild. Skóli er staður sem börn eiga að hlakka til að koma á, staður sem þeim líður vel á og fá að upplifa ró og næði fyrir áreiti samfélagsins. Ég, sem vinn í skóla, á að gera mitt besta til að skólinn minn verði allt þetta og meira til. Til þess að börn öðlist jákvæða mynd af skólanum sínum skiptir jákvæðni og gleði þeirra sem koma að skólanum öllu máli. Eins og vinkona mín sagði eitt sinn: „Ef þú ert ekki tilbúin öllum stundum að taka börnum með hlýju, gleði og jákvæðni þá mátt þú bara gjöra svo vel og vinna annars staðar en í skóla. Það skiptir engu máli hvort sem þú ert kennari, námsráðgjafi, hjúkrunarfræðingur eða matráður.“ Þessu er ég innilega sammála. Þar sem ég starfa eru reglur afskaplega skýrar. Ein af þeim er þessi: „Okkur er ætlað að stuðla að því að jákvæðni, gleði og kærleikur séu ráðandi öfl í samskiptum starfsfólks svo og í öllum samskiptum við börn og foreldra og aðra sem koma að málum skólans.“ Samkvæmt niðurstöðum kannana sem teknar hafa verið í skólanum mínum finna foreldrar fyrir mikilli hlýju og umhyggju og eru þar með áhyggjulausari foreldrar. Auk þess hefur komið fram að ef samskipti á milli starfsfólks eru bæði hreinskiptin og hlýleg er starfsfólkið almennt ánægðara. En er raunhæft að starfsfólk skólans taki börnum, foreldrum og samstarfsfólki með gleðilegu viðmóti og ausu af kærleik í hvert einasta skipti sem þau mæta? Mitt svar er já. Já, það er hægt og já, það er gott. Það er þó ekki þar með sagt að það sé auðvelt. Það getur alveg verið krefjandi að fara fram úr á morgnana og ætla að tækla daginn með jákvæðu hugarfari. En það er líka æfing. Og það besta er að það græða allir. Hversu hollt er að æfa sig í að finna gleðina eftir að maður tapar henni í amstri dagsins? Hversu mikilvægt er að sýna börnum að það er hægt að breyta um hugarfar með einfaldri kærleiksæfingu? Þau eru margvísleg tækin sem hægt er að nota og þegar unnið er í skóla er eins gott að nota þau. Eins og ég sagði áður höfum við nokkrar vinnureglur sem stuðla að jákvæðu viðmóti allra sem starfa með mér. Ég hef aldrei áður unnið í jafn þægilegu andrúmslofti. Þar sem ég gleymi öllum áhyggjum, fæ knús frá samstarfsfélögum og hrós fyrir vel unnin störf. Ég fæ líka ábendingar um hvað megi betur fara í starfinu á jákvæðan hátt og tek þannig ráðum fagnandi. Í kaffitímum fer fram notaleg samvera þar sem enginn þarf að hafa áhyggjur af því að þurfa að réttlæta persónulegar skoðanir eða að þurfa að taka á móti neikvæðum athugasemdum frá samstarfsaðilum. Ég segi ekki að við tökum aldrei þátt í rökræðum, þvert á móti. Okkur finnst ekkert skemmtilegra en að ræða hluti út frá mismunandi sjónarhornum og hlusta á sýn hvors annars. En mesta snilldin er samt þessi. Í samveru er önnur regla, já mjög heilög regla. Við baktölum ekki fólk né aðra skóla og við tölum ekki um stjórnmál. Þetta er það besta sem ég get hugsað mér, að sitja saman og tala um lífið og tilveruna, fá hugmyndir að hinu og þessu varðandi skólann nú eða bara hvað sé sniðugt að gera með okkar eigin börnum utan skólans. Ekkert innantómt slúður og skítkast sem yfirleitt særir einhvern sem á hlut að máli. Engin leiðindarifrildi sem yfirtaka enn eina samveruna fyrir fólki sem vill ekki taka þátt. Ekkert röfl og ekkert bull. Ef eitthvert okkar ruglast er okkur einfaldlega bent á það. Þannig æfum við falleg samskipti, erum kærleiksrík og jákvæð. Að hitta fjölskyldur barnanna er gleðilegt og við byrjum yfirleitt öll fjölskylduviðtöl á faðmlagi. Þegar barn mætir í skólann er alltaf tekið á móti því, alla daga, í anddyrinu og barninu heilsað með nafni. Ég er ekki að ýkja þegar ég segi alltaf. Andrúmsloftið sem þessar reglur mynda, smita einfaldlega kærleik til þeirra sem eyða með okkur deginum og við græðum öll. Ég tel þær vera eitt það besta við skólann minn og þær eiga svo sannarlega hlut í því að veita börnum og starfsfólki góðan stað sem þeim líður vel á. Kærleikskveðja, Margrét G. Thoroddsen, kennari Vífilsskóla Hjallastefnunnar í Garðabæ.
Skoðun Hvar er sómakenndin? Blakleikur Ísraels og Íslands Hrönn Guðmundsdóttir,Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar