Þakkar þolinmæði og ást kennarans í Grindavík

„Algengt er að börn með athyglisbrest, ofvirkni eða börn frá heimilum þar sem skortur er á athygli, ást, umhyggju og hrósi, bregði sér í búning Trúðsins til að fanga athygli,“ segir Eiríkur Árni Hermannsson í innsendi grein í Fréttablaðinu sem ber titilinn „Hvað er einelti?“.

Tilefni greinar Eiríks sem umfjöllun fjölmiðla um einelti kennara í grunnskólanum í Grindavík í garð nemenda. Kennarinn er farinn í veikindafrí út skólaárið.

„Ég skrifa þessar línur þar sem mér hefur ofboðið umræðan og fréttaflutningur af meintu einelti í Grindavíkurskóla. Sjálfur á ég tvö börn sem hafa verið í þessum skóla og notið kennslu og liðsinnis umrædds kennara og hafa alla tíð borið honum góða sögu og þótt afar vænt um hann.“

Eiríkur Árni veltir upp þeirri spurningu hvort það sé einelti þegar börn hegði sér illa í kennslustundum til þess að fá neikvæða athygli, bregði sér í búning trúðsins.

„Er það einelti hjá kennaranum að reyna að halda uppi kennslu og halda aftur af þessum 1 til 2 nemendum sem ekki komu í þennan tíma til að læra og eru stöðugt að trufla kennslu?“

Eiríkur bendir á að barnið minni foreldra sína ekki á skort sína á athygli og ást frá foreldrunum. „Nei öll þeirra ógæfa hófst þegar kennarinn byrjaði að skamma það fyrir að koma ekki með töskuna í skólann, eða bækurnar og hann var alltaf að skamma það fyrir að koma ólært í skólann.“

Hann hafi sjálfur leyst af við kennslu í skóla og verið sakaður um að leggja barn í einelti í eitt skipti. Þeim nemenda hafi hann vísað úr tíma eftir mánuð truflun við kennslu. Sá hafi sakað sig um einelti en eftir umræður með skólastjóra viðkomandi skóla bað nemandinn Eirík afsökunar.

„Þarna stóð 12-13 ára barn að hrópa á hjálp, barn sem vantaði athygli og traust, einhvern sem tilbúin var að hlusta á sögu þess barns og gefa því smá tíma,“ segir Eiríkur sem þekkir vel til kennarans í grunnskólanum í Grindavík.

„Síðustu 7-8 ár hafa leiðir míns og kennarans legið oft saman á íþróttamótum þar sem við höfum verið að fylgja börnum okkar, þá hafa börnin þótt kennarinn sjálfskipaður þegar eitthvað hefur bjátað á og foreldrar eða þjálfari voru ekki á staðnum. Ég dáðist oft af natni hans við börnin og hvað hann gat verið fljótur að breyta sárum gráti í hlátur og baráttugleði. Eftir að hafa hlustað á fréttaflutning af þessu máli og séð viðtalið við Trúðinn sem taldi sig geta dæmt bæði kennara og skólayfirvöld í Grindavík án þess að kynna sér málið til hlítar og frá fleiri sjónarhornum.“

Eiríkur bendir á að hann hafi spurst fyrir um hvað væri um að vera í grunnskólanum í Grindavík á dögunum. Eldra barn hans hafi tjáð honum að umræddur kennari hafi vissulega stundum verið harður við nemendur.

„En hefði hann ekki verið svona harður við mig þegar ég var í 4 bekk og nennti ekki að læra heima og mamma var alltaf að leita að mér á kvöldin, þá væri ég ekki hér og hefði ekki náð níu í meðaleinkunn þegar ég útskrifaðist frá Grindavíkurskóla,“ hefur Eiríkur eftir barni sínu.

Eiríkur hvetur foreldra meintra þolenda til að líta í eigin barm og spyrja sig að því hvað þeir gátu sjálfir gert betur. Þá gagnrýnir hann framkomu Stefáns Karls Stefánssonar í fjölmiðlum og segir hann nota frægð sína í stað þess að leyfa yfirvöldum að fara ofan í málið.